Σε λίγες μέρες τα κόμματα, οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι προσωπικότητες της Ιταλικής κεντροαριστεράς που έχουν επιλέξει να συμπράξουν στο νεότευκτο Δημοκρατικό Κόμμα πραγματοποιούν το τελικό αποφασιστικό βήμα: Ψηφίζουν μανιφέστο, συγκροτούν το νέο κόμμα, εκλέγουν ηγεσία.
[Η εκλογική διαδικασία έχει ορισθεί για τις 14 Οκτωβρίου και οι υποψηφιότητες για τις θέσεις της ηγεσίας έχουν κλείσει ήδη από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού].
Η ίδρυση και η συγκρότηση του Δημοκρατικού Κόμματος ίσως αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχειρήματα πολιτικού μετασχηματισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το πρώτο του είδους στον χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Η πορεία του εγχειρήματος θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό ανάλογες διεργασίες και στο χώρο της Κεντροδεξιάς –εκεί όπου βρίσκεται στην εξουσία ή ακόμα περισσότερο έχει να παρουσιάσει ηγετικές προσωπικότητες που η εμβέλεια τους υπερβαίνει τα κομματικά σύνορα και στερεότυπα. Με άλλα λόγια, οι διεργασίες που ξεκινούν στο εσωτερικό των δύο μεγάλων πολιτικών οικογενειών της Ευρώπης έχουν άμεση σχέση με τους προβληματισμούς για την Διακυβέρνηση στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης και στο πλαίσιο της αναγκαιότητας η Γηραιά Ήπειρος να αποκτήσει εκ νέου την δύναμη και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να πρωταγωνιστήσει στις διεθνείς εξελίξεις.
[Την ίδια περίοδο η καθ΄ημάς εκδοχή της Κεντροαριστεράς – το "όλον Πασόκ" ή "το Πασόκ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις" - έχει εισέλθει για τα καλά στην εποχή της αναζήτησης της … ψυχής του, με τον Γιώργος Παπανδρέου να δηλώνει ότι είναι αποφασισμένος να μην παραιτηθεί ποτέ από τον δρόμο για "ένα Πασόκ λαϊκό, ριζοσπαστικό και πατριωτικό, ένα Κίνημα της μεγάλης κεντροαριστεράς και της σοσιαλιστικής προοπτικής" , τον Ευάγγελο Βενιζέλο να οραματίζεται την αναγέννηση της παράταξης και του τόπου και τον Κώστα Σκανδαλίδη να διαβάζει Σεφέρη και να αναθυμάται τις παλιές καλές μέρες…]
Η ελληνική εκδοχή της Κεντροαριστεράς με βάση αυτές τις εξελίξεις καθίσταται μια επαρχιακή καρικατούρα που αδυνατεί να κατανοήσει τις πραγματικότητες της αυριανής μέρας για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο και για αυτό προτιμά την εύκολη οδό των τσιτάτων, των συνθημάτων και κυρίως, της νοσταλγικής ενασχόλησης με τα σύμβολα και τους κληρονόμους ή τους θεματοφύλακες τους.
[Η εκλογική διαδικασία έχει ορισθεί για τις 14 Οκτωβρίου και οι υποψηφιότητες για τις θέσεις της ηγεσίας έχουν κλείσει ήδη από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού].
Η ίδρυση και η συγκρότηση του Δημοκρατικού Κόμματος ίσως αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχειρήματα πολιτικού μετασχηματισμού στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το πρώτο του είδους στον χώρο της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Η πορεία του εγχειρήματος θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό ανάλογες διεργασίες και στο χώρο της Κεντροδεξιάς –εκεί όπου βρίσκεται στην εξουσία ή ακόμα περισσότερο έχει να παρουσιάσει ηγετικές προσωπικότητες που η εμβέλεια τους υπερβαίνει τα κομματικά σύνορα και στερεότυπα. Με άλλα λόγια, οι διεργασίες που ξεκινούν στο εσωτερικό των δύο μεγάλων πολιτικών οικογενειών της Ευρώπης έχουν άμεση σχέση με τους προβληματισμούς για την Διακυβέρνηση στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης και στο πλαίσιο της αναγκαιότητας η Γηραιά Ήπειρος να αποκτήσει εκ νέου την δύναμη και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να πρωταγωνιστήσει στις διεθνείς εξελίξεις.
[Την ίδια περίοδο η καθ΄ημάς εκδοχή της Κεντροαριστεράς – το "όλον Πασόκ" ή "το Πασόκ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις" - έχει εισέλθει για τα καλά στην εποχή της αναζήτησης της … ψυχής του, με τον Γιώργος Παπανδρέου να δηλώνει ότι είναι αποφασισμένος να μην παραιτηθεί ποτέ από τον δρόμο για "ένα Πασόκ λαϊκό, ριζοσπαστικό και πατριωτικό, ένα Κίνημα της μεγάλης κεντροαριστεράς και της σοσιαλιστικής προοπτικής" , τον Ευάγγελο Βενιζέλο να οραματίζεται την αναγέννηση της παράταξης και του τόπου και τον Κώστα Σκανδαλίδη να διαβάζει Σεφέρη και να αναθυμάται τις παλιές καλές μέρες…]
Η ελληνική εκδοχή της Κεντροαριστεράς με βάση αυτές τις εξελίξεις καθίσταται μια επαρχιακή καρικατούρα που αδυνατεί να κατανοήσει τις πραγματικότητες της αυριανής μέρας για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο και για αυτό προτιμά την εύκολη οδό των τσιτάτων, των συνθημάτων και κυρίως, της νοσταλγικής ενασχόλησης με τα σύμβολα και τους κληρονόμους ή τους θεματοφύλακες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου