6.12.07

Στο όνομα του Ηγέτη, του Κόμματος και του... Θεού. Πολιτική δημοκρατία και Οικονομική Ισχύς.


Από θέση αρχής ουδείς δημοκρατικός και φιλελεύθερος πολίτης θα ήταν αντίθετος με το γεγονός ότι οι δυνάμεις της αγοράς διαμορφώνουν και θα έπρεπε να διαμορφώνουν την εικόνα –και όχι μόνον- του νέου διεθνοποιημένου κόσμου μας. Αν θα ήθελε όμως να είναι περισσότερο ακριβής –και κυρίως, μη δογματικός- θα πρόσθετε δίπλα στις «δυνάμεις της αγοράς» και τις… κυβερνήσεις. Και μάλιστα, τις κυβερνήσεις εκείνες των χωρών που δεν φημίζονται και τόσο πολύ για την προσήλωση τους στα δημοκρατικά ιδεώδη και στον κοινοβουλευτισμό –έτσι όπως έχουν εγκαθιδρυθεί και εδραιωθεί στη Δύση.

Η Katinka Barysch (chief economist του βρετανικού think tank Centre for European Reform) σε μια παρέμβαση της τον περασμένο Απρίλιο που φιλοξενείται στο οικείο blog με τον εύγλωττο τίτλο «Globalisation: business versus politics?» τοποθετούσε το σημερινό διακύβευμα στη βάση των πραγματικοτήτων που έχουν ήδη διαμορφωθεί και καθορίζει τις εξελίξεις στον Κόσμο.

Μάλιστα, η Barysch διατυπώνει την εκτίμηση ότι ο αυταρχισμός βγαίνει νικητής έναντι της δημοκρατίας στη μάχη που δίνουν καθημερινά στο σκληρό πεδίο της αγοράς καθώς οι πολιτικοί εκπρόσωποι του αυταρχισμού μπορούν να έχουν ευκολότερο έργο έναντι των πολιτικών εκπροσώπων της δημοκρατίας που δεσμεύονται από τη ψήφο των πολιτών αλλά και τις απόψεις που διαμορφώνονται στο επίπεδο της κοινής γνώμης.

Η διαφορά τους και άρα το στρατηγικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα βρίσκεται λοιπόν στη… κάλπη δηλαδή στην ελευθερία. Στην ελευθερία της επιλογής, της έκφρασης γνώμης, του καθορισμού της συμπεριφοράς. Και αυτή η διαφορά στις μέρες μας εξελίσσεται σε… χάσμα με απροσδιόριστες συνέπειες για την ίδια τη κοινωνία και τους πολίτες καθώς ο Ηγέτης, το Κόμμα και προπαντός ο… Θεός δεν μπορούν να αντιληφθούν έννοιες όπως εκείνη του δημοκρατικού ελέγχου, των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της πολιτικής ελευθερίας.

Με τις απόψεις και με τις επιλογές του Mark Leonard -σήμερα, επικεφαλής του “European Council on Foreign Relations” και ένα από τα αγαπημένα παιδιά των “Νέων Εργατικών” και του Blair στις αρχές της προηγούμενης δεκαετία- μπορούν να διαφωνούν αρκετοί –ιδίως στη χώρα μας- αλλά ουδείς μπορεί ασυγκίνητος σε ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πρόσφατων μελετών του για τις συνέπειες που θα έχει η πολιτική χρήση της οικονομικής δύναμης στο όνομα του Ηγέτη, του Κόμματος και του… Θεού !!!!

Ο προβληματισμός για τις συνέπειες αυτής της χρήσης της οικονομικής δύναμης δεν εντοπίζεται μόνο στους κύκλους της ιδιότυπης βιομηχανίας πολιτικής σκέψης των think tank που εδρεύουν στο Λονδίνο και τις Βρυξέλλες αλλά βρίσκει ευεπίφορο έδαφος καρποφόρου ανάπτυξης και σε ευρύτερα στρώματα των ηγετικών ελίτ της Δύσης. Η γνωστή δημοσιογράφος Margaret Pagano (μόνιμος συνεργάτης των σχετικών σελίδων για τις Αγορές και τις Επιχειρήσεις στις λονδρέζικες εφημερίδες The Sunday Times and the Financial News ) σε ένα από τα ρεπορτάζ της στο online Τhe First Post (www.thefirstpost.co.uk) για τις επιθετικές κινήσεις των Εμιράτων του Dubai και του Qatar για την εξαγορά του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου (London Stock Exchange – LSE) παραλληλίζει αυτές τις κινήσεις με την ταχύτητα των ανέμων που σηκώνουν στο πέρασμα τους την άμμο της Αραβικής ερήμου. Αν δεν μείνουμε στη λογοτεχνική εικόνα αλλά και στο ιδιαίτερο στυλ γραφής, η ανάγνωση του ρεπορτάζ της Pagano μας παρέχει ένα καλό και ακριβές μήνυμα προς αποκωδικοποίηση: Tο μήνυμα ενός αναδυόμενου οικονομικού ευρω-σκεπτικισμού.

Ο αναδυόμενος οικονομικός ευρω-σκεπτικισμός –καμία σχέση με τον παραδοσιακό ευρω-σκεπτικισμό των Βρετανών για τις Βρυξέλλες- εδράζεται πάνω στο έδαφος της υπεράσπισης του ρόλου των δυνάμεων της αγοράς με μία και μόνη προϋπόθεση: Οι μπίζνες, μπίζνες και η πολιτική, πολιτική. Με άλλα λόγια, η Δύση και οι ηγετικές της ελίτ δεν μπορούν να αποδεχθούν έστω και την έμμεση χρήση της οικονομικής δύναμης για τον προσπορισμό πολιτικής επιρροής από τους κρατικούς μηχανισμούς χωρών που ο Ηγέτης, το Κόμμα και ο… Θεός είναι πάνω απ΄όλα σε τέτοιο βαθμό που να απειλείται η οικονομική και η πολιτική ελευθερία δηλαδή το βασικό θεμέλιο μιας φιλελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας.

Η απάντηση στους θιασώτες της πολιτικής χρήσης της οικονομικής δύναμης δεν μπορεί να είναι η επαναφορά ενός νέο-κρατικιστικού μοντέλου ελέγχου των αγορών αλλά μια έξυπνη και συνεπής στρατηγική υπερίσχυσης της πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας μέσα από την κινητοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών. Άλλωστε, τα συμφέροντα της Κοινωνίας των Πολιτών θα θιγούν σε μακροπρόθεσμη βάση αν δεν υπάρξει βούληση για έμπρακτες απαντήσεις. Όχι μόνο σε τοπικό, εθνικό επίπεδο, αλλά σε όλη τη κλίμακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το παιχνίδι της αγοράς σε κάθε περίπτωση υπόκειται στους όρους και τους κανόνες της πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας. Για την δημοκρατία των μετόχων, λοιπόν, ο λόγος και ας αναμένουμε για τη πράξη.


[Το σημερινό post και οι απόψεις που διατυπώνονται σε αυτό δεν είναι καθόλου άσχετες από την εξελισσόμενη αντιπαράθεση πολιτικών (policies) στο θέμα της διείσδυσης και της επιρροής του Εμιράτου του Dubai σε μια από τις μεγαλύτερες public companies της χώρας, της ΟΤΕ Α.Ε. Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη ας είναι η εκκίνηση για μια αποτελεσματική απάντηση]

Δεν υπάρχουν σχόλια: