Για να είμαι ειλικρινής ένιωσα συγκινημένος και υπερήφανος που η δημόσια τηλεόραση παρουσίασε εικόνες απο την συναυλία των Raining Pleasure στον Αγιο Παύλο, την Αγγλικανική Εκκλησία της Αθήνας στην οδό Φιλελλήνων.
Και τα συναισθήματα προέρχονται απο το γεγονός ότι σε ένα χώρο θρησκευτικής λατρείας ακούστηκε η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι με τον τρόπο που οι Raining Pleasure - με την συνδρομή της Ελλης Πασπαλά και την καθοριστική παρουσία του David Lynch - επέλεξαν να διαχειρισθούν.
Στην συναυλία παρουσιάστηκε η εκδοχή του πατρινού συγκροτήματος για το κύκλο τραγουδιών με τίτλο "Reflections"- 3η κατά σειρά εκδοχή απο την εποχή της πρώτης παρουσιάσης τους - που γράφτηκε απο τον πανταχού παρόντα ζηλωτή της αιώνιας ερωτικής εφηβείας Μάνο Χατζιδάκι σε συνεργασία με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble το 1969 στην αμερικανική μητρόπολη (τελικά, "ο Απρίλης" είναι, όντως, ένας "σκληρός μήνας" που γλυκαίνει μόνον όταν φυσά "το αεράκι του Επιταφίου") .
Τα τραγούδια απο τον κύκλο των "Reflections" - σε όποια εκδοχή ή μεταγραφή κι αν ακουσθούν - παραμένουν πάντα μια πρόκληση μουσικής πανδαισίας και ερωτικής πολυρυθμίας και έχουν το προνόμιο να μεταφέρουν, απο γενιά σε γενιά, μια καθαρή, αντισυμβατική και ανατρεπτική πρόταση θεώρησης του κόσμου - μια πρόταση ελληνική που ακριβώς επειδή είναι γνήσια και ανόθευτα ελληνική μπορεί επαξίως να διεκδικεί την παγκοσμιότητα της.
(Μια διευκρίνιση για την ελληνικότητα: Εδώ, η ελληνικότητα έχει σχέση μόνον με την ελληνικότητα του τρόπου του Ρωμανού του Μελωδού, του Διονυσίου Σολωμού, του Κάλβου, του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Χατζιδάκι...)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου