Διαβάζοντας το κύριο θέμα του βρετανικού περιοδικού "Τhe Economist",εκείνο που συγκράτησα στη μνήμη μου (σαν μια ικανή τροφοδοσία σκέψης για τη συνέχεια) ήταν ένας... υπότιτλος: "Cities vulnerable, cities resilient".
Ο συντάκτης του κειμένου, δίχως άλλο, υπερασπίζει με το πάθος των επιχειρημάτων που καταθέτει την ιδέα ότι οι πόλεις -οι μεγαλουπόλεις ή μητροπόλεις της Δύσης- είναι, και δεν μπορούν παρά να παραμείνουν, "ανοικτές πόλεις" εν γνώσει του γεγονότος πως παραμένουν ευάλωτες σε κινδύνους ανάλογους μ' εκείνους της "βαρβαρικής" ολομέτωπης επίθεσης των φονταμενταλιστών τρομοκρατών στο Λονδίνο. Κι αυτό γιατί, ακριβώς λόγω του χαρακτήρα τους διαθέτουν μια ανεξάντλητη εσωτερική δύναμη που ενθαρρύνει και στηρίζει την προσαρμοστικότητα τους στις νέες συνθήκες μιας γενικευμένης, καθημερινής αβεβαιότητας.
Με λίγα λόγια, είναι ευάλωτες και το ξέρουν. Αλλά, επ΄ουδενί δεν πρόκειται να υποκύψουν στο φόβο της τρομοκρατίας, ακριβώς γιατί μπορεί να γίνονται ολοένα και ευπροσάρμοστες στο νέο περιβάλλον, μαθαίνοντας και οι Αρχές και προπαντός οι πολίτες -σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο- ότι η μοναδική διέξοδος είναι η ψύχραιμη και αποτελεσματική διαχείριση της πληθώρας των μικρών και των μεγάλων κινδύνων...
Τα παραδείγματα της Νέας Υόρκης και της Μαδρίτης δείχνουν ότι οι πόλεις μπορούν, αν το θελήσουν, να κερδίσουν την πρώτη αλλά κύρια μάχη απέναντι στους τρομοκράτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου