«Σήκω Ανδρέα να μας δείς»!!! Το παλιό ξεχασμένο σύνθημα των ένθερμων νεολαίων του Πασόκ φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να ανασυρθεί από το ντουλάπι της μνήμης με την τελευταία ανακοίνωση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σχετικά με το τι… είναι και τι… θέλει το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων», προσχέδιο του οποίου έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα η κυβέρνηση.
Η εκτίμηση του Πασόκ ως προς το τι… είναι το Πρόγραμμα κινείται εις την πεπατημένη των ανακοινώσεων της εσχάτως «σκληρής (αντιπολιτευτικής) γραμμής».
Καμιά έκπληξη ως προς αυτό. Το Πρόγραμμα, κατά Πασόκ, είναι: α) «ένα κείμενο-συρραφή των μέτρων που πήρε το τελευταίο διάστημα και των πρωτοβουλιών που δρομολογεί για το μέλλον» και β) «ένα κείμενο μονομερές που εκφράζει πιστά τις συντηρητικές της αξίες, την εξάρτησή της από συμφέροντα, την προσήλωσή της σε ένα ξεπερασμένο μοντέλο ανάπτυξης - αυτό της φτηνής εργασίας».
Το ζήτημα, όμως, για το Πασόκ δεν είναι το τι… είναι το Πρόγραμμα αλλά το τι… δεν μπορεί να είναι!!! Κι εδώ καραδοκεί η έκπληξη (μαζί με την νεκρανάσταση του συνθήματος για τον … αείμνηστο ηγέτη).
Σύμφωνα λοιπόν με τα συμπεράσματα του Πολιτικού Συμβουλίου του Πασόκ (τις εργασίες του οποίου τιμούν με την παρουσία τους, μεταξύ άλλων, οι κυρίες Μιλένα Αποστολάκη, Άντζελα Γκερέκου, Μαρία Δαμανάκη, Νόρα Κατσέλη, Μαριλένα Κοππά και οι κύριοι Νίκος Αθανασάκης, Πάρις Κουκουλόπουλος και Παναγιώτης Φασούλας) το Πρόγραμμα «δεν μπορεί να είναι απλώς ένα τεχνοκρατικό κείμενο»!!! Και μάλιστα, ένα «τεχνοκρατικό κείμενο» για να ικανοποιήσει την «κοινοτική γραφειοκρατία»…
Κάπου εδώ σταματούν οι νοσταλγίες για τον αείμνηστο εγχώριο ηγέτη κι αρχίζουν τα τροπάρια περί τιμής και δόξας στο μεγάλο τιμονιέρη, σύντροφο Πρόεδρο Μάο. Μια ελληνική εκδοχή της «Πολιτιστικής Επανάστασης» είναι προ των Πυλών καθώς η μετα-Σημίτη ηγεσία της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Κάθε Μέρα Πολίτης» (φρικτή απομίμηση της βρετανικής Demos και του προγράμματος του «Everyday Democracy») κηρύττει απηνή διωγμό κατά του «τεχνοκρατισμού» (ο οποίος σε κάθε περίπτωση είναι συνώνυμος της δεξιάς αναθεωρητικής παρέκκλισης από τη πούρα επαναστατική γραμμή).
Βεβαίως ας μην μας διαφύγει και το δεύτερο σημαντικό μέτωπο που ανοίγουν τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου και δεν είναι άλλο από το μέτωπο ενάντια στη κοινοτική γραφειοκρατία. Κι όλα αυτά δίχως ίχνος αυτοκριτικής (αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινής συμπεριφοράς κάθε γνήσιου επαναστάτη όπως τα προαναφερόμενα μέλη, άνδρες και γυναίκες του Πολιτικού Συμβουλίου του Πασόκ) για την αξιοποίηση της εν λόγω γραφειοκρατίας στην υπόθεση του «βασικού μετόχου» ή και της «τιτλοποίησης» με την επιστράτευση του συμπαθούς σενιόρ Almunia.
Σε κάθε περίπτωση η σκέψη του Προέδρου Μάο ζεί καθώς το Πολιτικό Συμβούλιο του μετα-Σημίτη Πασόκ ανακαλύπτει την ταξικότητα και αποτάσσεται μετά βδελυγμίας τον ρεφορμισμό. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για τους μεταμοντέρνους τριτοδιεθνιστές:«Καμμία οικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση δεν είναι πολιτικά ουδέτερη».
Και που καταλήγουν όλα αυτά με τους τεθνεώτες Προέδρους και την βίαιη επανα-ιδεολογικοποίηση των διαφορών και των διαχωριστικών γραμμών; Απλώς, σε 5 μεγάλους στόχους οι οποίοι εμπνέονται απο το αδιαπραγμάτευτο όραμα της αταξικής κοινωνίας.
Οι 5, κατά Πασόκ, μεγάλοι στόχοι (με τη συμβολή του ΙΣΤΑΜΕ) καταγράφονται δίχως περιττά… ουδέτερα σχόλια.
1. Την ποιοτική εκπαίδευση για όλους. Για το σύγχρονο ανοιχτό σχολείο, το
Πανεπιστήμιο με αυτοτέλεια και αυτοδυναμία, συνδεδεμένο με τις ανάγκες της
οικονομίας και της κοινωνίας. Με διπλασιασμό των πόρων για την παιδεία.
2. Τη νέα επιχειρηματικότητα και καινοτομία παντού. Με νέα σύγχρονα εργαλεία στήριξης των επιχειρήσεων, μία ανταγωνιστική γεωργία, μία οικονομία των υπηρεσιών βασισμένη στη γνώση και στην καινοτομία.
3. Τις δεξιότητες, την κατάρτιση και την απασχόληση. Επενδύοντας το 40% του Δ'ΚΠΣ για το ανθρώπινο δυναμικό. Με τον ΟΑΕΔ και τους μηχανισμούς στήριξης στον άνεργο αλλά και της κατάρτισης στην ευθύνη των κοινωνικών εταίρων.
4. Ένα δίκαιο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Με επαρκή χρηματοδότηση στο 30% του ΑΕΠ. Ένα πραγματικό δίχτυ ασφαλείας. Με νέες δομές και υπηρεσίες κοινωνικής προστασίας.
5. Το περιβάλλον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας. Με παρεμβάσεις για τη διαχείριση των αποβλήτων, των υδάτων, για βιώσιμες πόλεις.
Αλλά, για να μην αφήσουν κανένα παραπονεμένο (όπως θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί με την περίπτωση της συνεπούς επαναστάτριας του Κερκυραϊκού λαού συντρόφισας Άντζελας Γκερέκου) υπάρχει και το κερασάκι στην τούρτα.
Το ποιό είναι το κερασάκι και σε ποιά (ουδέτερη ή ταξική) τούρτα θα τοποθετηθεί ας κάνετε τον κόπο κι ας διαβάσετε και τις επόμενες γραμμές…
«Στην πρόταση αναλύουμε τις προϋποθέσεις που χρειάζονται για να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, τις δικές μας δεσμεύσεις:
- ένα νέο αποκεντρωμένο κράτος,κοντά στις τοπικές κοινωνίες, με ισχυρούς δήμους και διαφάνεια στη διαχείρισητων πόρων
- μία νέα σχέση κράτους και αγοράς με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, και το κράτος σε συμμαχία με την υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία
- ένα νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, ένα δίκαιο και αποτελεσματικό φορολογικό σύστημα που δείχνει εμπιστοσύνη στον πολίτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου