Οι προερχόμενοι κατά κανόνα απο το λεγόμενο ευρύτερο δημόσιο τομέα ηγέτες της εγχώριας συνδικαλιστικής αριστοκρατίας φαίνεται ότι μετά την παρέλευση 20ετίας δεν μπορούν να απαλλαγούν απο τα σύνδρομα του αλήστου μνήμης ΟΑΕ...
Η ΓΣΕΕ αλλά και το τοπικό Εργατικό Κέντρο ,με αφορμή την απόφαση της διοίκησης της υαλουργίας ΓΙΟΥΛΑ Α.Ε να διακόψει την λειτουργία μιας εκ των παραγωγικών της μονάδων που βρίσκεται στην περιοχή της Ελευσίνας -στο πλαίσιο της αναδιάταξης των δυνάμεων της καθώς διαθέτει πλέον σημαντικής εμβέλειας παραγωγικές στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία- ούτε λίγο,ούτε πολύ ζητούν απο τη κυβέρνηση να βρει τρόπο για να κρατήσει "ανοικτό" και "σε λειτουργία" το εργοστάσιο...
Με άλλα λόγια,δηλαδή, η συνδικαλιστική αριστοκρατία τίθεται αναφανδόν υπέρ της παρέμβασης της πολιτικής εξουσίας στο πεδίο της επιχειρηματικής λειτουργίας, αμφισβητώντας το δικαίωμα της επιχείρησης. της διοίκησης και των μετόχων της -απο την στιγμή, βεβαίως, που έχουν πράξει τα νόμιμα ως προς τους εργαζόμενους σε αυτήν και έχουν πλήρως σεβασθεί την ισχύουσα εργατική νομοθεσία- να καθορίζει εκείνη ελευθέρως τις επιλογές της και για το είδος της δραστηριότητας και για τον τόπο δραστηριοποίησής της.
Πολλοί και δικαίως απο την πλευρά τους θα αναρωτηθούν για το βαθμό της κοινωνικής ευθύνης απο την πλευρά της εταιρείας. Ως προς αυτό το κρίσιμο ζήτημα οι απαντήσεις είναι περίπου εξ αρχής δεδομένες: Η κοινωνική ευθύνη είναι ένα μετρήσιμο, ανά πάσα στιγμή, μέγεθος στη βάση ορισμένων κοινά αποδεκτών κριτηρίων αξιολόγησης που δεν αγγίζει το σκληρό πυρήνα της επιχειρηματικότητας αλλά τροφοδοτείται απο τα αποτελέσματα μιάς υγιούς, ανταγωνιστικής και κυρίως κερδοφόρας επιχειρηματικότητας.
Με λίγα λόγια,η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι ένα απολύτως σχετικό μέγεθος, άμεσα συναρτημένο με τις επιχειρηματικές επιδόσεις και δεν μπορεί να νοηθεί ποτέ ως υπερκείμενο της καθαρής επιχειρηματικής δράσης αλλά και ούτε να αποτελέσει μια αυθύπαρκτη οντότητα.
Επιπλέον, η εταιρική κοινωνική ευθύνη είναι η πέραν των συμβατικών υποχρεώσεων της επιχείρησης εθελοντική πρωτοβουλία και δράση και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη κρατική μέριμνα και πρόνοια, ούτε να μετεξελιχθεί σε ... Ταμείο Ανεργίας ή σε ΟΑΕΔ.
Αλλά, η πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ και του τοπικού Εργατικού Κέντρου προκειμένου να υπερασπισθεί τις θέσεις εργασίας κ.λπ στο συγκεκριμένο εργοστάσιο -σε μια περίοδο σοβαρής και συστηματικής αναδιάταξης των δυνάμεων μιας κατά τεκμήριο δυναμικής και εξωστρεφούς ελληνικής επιχείρησης, η οποία, εκτός των άλλων, προσαρμόζεται στα προστάγματα των καιρών- μοιάζει πολύ περισσότερο με μάχη οπισθοφυλακών καθώς αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τα καινούργια δεδομένα της ανοικτής ανταγωνιστικής αγοράς και να προσανατολίσει ανάλογα τις διεκδικήσεις και τις δράσεις των συνδικάτων στην εξεύρεση λύσεων που θα αποσκοπούν στη διαμόρφωση και διατήρηση ανταγωνιστικών κινήτρων για τη διατήρηση και την ανάπτυξη παραγωγικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα.
Διαφορετικά, ο μαξιμαλισμός των στόχων που αντλούνται απο την ακένωτη πηγή της συνθηματολογίας του τύπου "την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία" θα καθιστά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία ως αποκλειστική διέξοδο για την ελληνική επιχειρηματικότητα. Δυστυχώς για την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ευτυχώς για τους Ελληνες φορολογουμένους ο καιρός των δοξασιών περί του σωτηρίου ρόλου του ΟΑΕ έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου