"4 σενάρια" για δημόσιο διάλογο (Με αφορμή το κείμενο εργασίας του ΟΟΣΑ)

Κι όμως η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι καταδικασμένη ανά τακτά χρονικά διαστήματα να συζητά (με ή χωρίς εισαγωγικά) για το μέλλον του ελληνικού πανεπιστημίου και η συζήτηση (με ή χωρίς εισαγωγικά) να αφιερώνεται αποκλειστικά και μόνο σε παλαιές και νέες ιδεοληψίες , σε παλαιά και νέα ιδεολογήματα σχετικά με το "άσυλο", τη "συμμετοχή" των φοιτητών, τα "συγγράμματα" και άλλα τινά απομεινάρια της εποχής της "Αλλαγής"…

Η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει όλες τις εκείνες τις διεργασίες που συντελούνται στο κόσμο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και διαμορφώνουν αναμφίβολα τις νέες τάσεις που θα έρθουν σε σύντομο χρονικό διάστημα να καθορίσουν το νέο τοπίο μέσα στο οποίο θα κληθούν να λειτουργήσουν τα πανεπιστήμια αν επιθυμούν οι απόφοιτοι τους να έχουν δικαίωμα στο μέλλον.

Με άλλα λόγια, ο δημόσιος διάλογος –με συνέπεια και συνέχεια- χρειάζεται να ξεφύγει ή να υπερβεί τα δεδομένα όρια των όποιων νομοθετικών παρεμβάσεων ή ρυθμίσεων και να εισέλθει στην ουσία του "περιεχομένου" της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης προκειμένου να διερευνηθούν και να καθορισθούν προσανατολισμοί και στόχοι, να αναζητηθούν κατευθύνσεις και να αξιολογηθούν προοπτικές.

Σε κάθε περίπτωση, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση στην Ελλάδα δεν πρέπει να συνεχίζει να θεωρείται ως "μοναδικό φαινόμενο" και να αποτελεί μια "ιδιαίτερη νησίδα" με αυτιστικές συμπεριφορές…

Προς αυτή την κατεύθυνση το κείμενο του ΟΟΣΑ για τα 4 σενάρια για το μέλλον της μεταλυκειακής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης –που κατατέθηκε ως κείμενο εργασίας κατά τη διάρκεια της συνόδου των υπουργών Παιδείας των χωρών-μελλών του ΟΟΣΑ στο Λαγονήσι- πέραν από την αδιαμφισβήτητη χρησιμότητα του αποτελεί και μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την διασύνδεση με όλες τις νέες τάσεις στο χώρο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης!!!


Υ.Γ: Η υπουργός Παιδείας κα Γιαννάκου έσπευσε να τοποθετηθεί επί του κειμένου των "4 σεναρίων". Καλώς έπραξε ως ώφειλε απο την πλευρά της για λόγους κυβερνητικών σκοπιμοτήτων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα "4 σενάρια" μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν στοιχείο ενός ανοιχτού και συστηματικού δημόσιου διάλογου για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.