Το καλοκαιράκι όλοι –μεταξύ αυτών και οι δημοσιογράφοι- θυμούνται το ζήτημα της λειψυδρίας στα νησιά και ειδικότερα εκείνα των Κυκλάδων και της Δωδεκανήσου. Δυστυχώς, αλλά στην Ελλάδα του 2006 και μετά από 3 κοινοτικά πλαίσια στήριξης οι νησιώτες -μαζί τους και οι τουρίστες του καλοκαιριού- ξεδιψούν χάρις στη παραδοσιακή και κοστοβάρα λύση του "νερουλά"...
Κι όμως, λύσεις υπάρχουν. Το παράδειγμα των Ισπανών με την αφαλάτωση είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Αρκεί, να υπάρξει βούληση!!!
Υ.Γ: Η αφαλάτωση θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα νέο πεδίο για ΣΔΙΤ για έργα με οικονομική και κοινωνική ωφελιμότητα σε τοπικό επίπεδο και με την μεταφορά και αξιοποίηση τεχνογνωσίας απο το εξωτερικό. Ας τολμήσουμε!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρον.
Η αφαλάτωση είναι μια διαδικασία που στην Ελλάδα δοκιμάστηκε στην δεκαετία του 60, κιόλας!
Στο χωριό Πέρδικα της Αίγινας, λειτούργησε επί σειρά ετών ένας σχετικός σταθμός.
Η κλασική και σαρωτική των πάντων εθνική τσαπατσουλιά, η ανοησία με την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες επεμβαίνουν στο έργο των επιστημόνων, τα κονδύλια που πάντα μένουν υποσχέσεις και τα μικροσυμφέροντα (ο τοπικός νερουλάς), έκαναν να χαρακτηριστεί το πείραμα μη πρακτικά εφαρμόσιμο και οικονομικά ανέφικτο!
Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του 70, όλες οι χώρες της Μεσογείου κατάλαβαν την αξία αυτής της ιδέας και άρχισαν ερευνητικά προγράμματα. Σήμερα εξάγουν τεχνολογία. Οι δε Ελληνες επιστήμονες, ξενιτεύτηκαν και εργάζονται γι'αυτούς!
Με την ίδια λογική αντιμετωπίζονται τα πάντα σ'αυτή τη χώρα και γι'αυτό σε λίγο στις ταράτσες των σπιτιών θα βλέπετε γαλλικούς και τυνηζιάνικους ηλιακούς θερμοσίφωνες!
Για να μην μιλήσουμε για τα ναυπηγεία ελαφρών σκαφών που κάποτε ζούσαν τη χώρα. Τα σνομπάραμε εμείς οι μοντέρνοι και κάναμε δώρο όλη την μέλλουσα αγορά, στους Γάλλους. Σήμερα είναι πια αργά!
Δημοσίευση σχολίου