24.11.06

Οι συνέπειες μιας κατάρρευσης...

Πιθανότατα ,το βασικό συμπέρασμα δύο κορυφαίων στελεχών του βρετανικού think tank CER – της Katinka Barysch και του Charles Grant- σε πρόσφατο άρθρο τους για τις συνέπειες από την ενδεχόμενη κατάρρευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, να βρίσκει παγερά αδιάφορους πλήθος επωνύμων συμπατριωτών μας που ποτέ δεν κατάφεραν και σήμερα δυσκολεύονται πολύ περισσότερο να κατανόησαν τις πραγματικότητες των καιρών που επιβάλλουν την ευρωπαϊκή πορεία ενσωμάτωσης της γείτονος. Για όλους τους άλλους –ελπίζω και εύχομαι να είναι η πλειοψηφία των πολιτών- το βασικό συμπέρασμα των στελεχών του CER τουλάχιστον τρομάζει…

Η Katinka Barysch και ο Charles Grant στο άρθρο του υπό τον τίτλο "If Turkey and the EU break up..." (Δεκέμβριος 2006/ Ιανουάριος 2007 - CER Bulletin, τεύχος 51) εκτιμούν ότι μια πιθανή κατάρρευση των διαπραγματεύσεων θα οδηγήσει την κυβέρνηση του ΑΚΡ να αναζητήσει μια πιο στενή αλλά και περισσότερο ενεργή σχέση με τον Ισλαμικό κόσμο και τους διεθνείς θεσμούς που έχουν δημιουργήσει τα ισλαμικά κράτη. Αν και ο γενικός προσανατολισμός της γείτονος προς την Δύση δεν πρόκειται να μεταβληθεί, όπως πιστεύουν οι συγγραφείς, εν τούτοις οι δεσμοί με τον Ισλαμικό κόσμο θα ενισχυθούν έτι περαιτέρω αν το κόμμα του Erdogan κερδίσει τις επόμενες εκλογές και η προοπτική της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας είναι ήδη ένα μακρυνό, άπιαστο όνειρο.

2 σχόλια:

Αθ. Αναγνωστoπουλος είπε...

Με το συμπάθιο αλλά εμένα δεν μου φαίνονται και τόσο τρομερά τα πράγματα.

And the ability of Europe's ageing societies to benefit from Turkey's young and growing labour force would be limited.

Για μισό λεπτό: αν τα πράγματα ήταν δημογραφικά αντίστροφα, θα τολμούσε κανείς να μιλήση για το "νέο ευρωπαϊκό αίμα" που θα "μπολιάση" το "παρηκμασμένο τουρκικό" και θα του δώση "νέα ορμή" ή θα τον κατηγορούσαν αμέσως σαν ρατσιστή-ευγονιστή και δεν ξέρω γω τι άλλο; Γιατί όποιος λέει ότι "το δημογραφικό είναι μείζον εθνικό πρόβλημα" πρέπει να είναι ή Παπαθεμελής ή Φάνη Πάλλη, αλλά όταν το λένε οι ξένες γραφίδες τότε "κατανόησαν τις πραγματικότητες των καιρών" ; Εν πάση περιπτώσει άφθονο, πολύ καλύτερα καταρτισμένο και πολιτισμικά πολύ συγγενέστερο ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει στην Αν. Ευρώπη. Αυτό γιατί δεν μας κάνει;

An EU that rejected Turkey would be seen as a Christian club

Άντε πάλι τα ίδια. Η ΕΕ έχει κατομμύρια μουσουλμάνους πολίτες και εκατομμύρια μουσουλμάνους μετανάστες. Στην Ευρώπη υπάρχουν δύο χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία που πιθανόν κάποτε να μπουν στην ΕΕ και κανείς δεν σκέφτηκε να τις αποθαρρύνη επειδή είναι μουσουλμανικές. Αλλά όχι, αυτό δεν φτάνει: η Τουρκία έχει κάθε δικαίωμα να πρωταγωνιστή στην Ισλαμική Διάσκεψη, αλλά η ΕΕ πρέπει ανά πάσα στιγμή να απολογήται στον κάθε Γκιουλ και στον κάθε Ισάνογλου ότι δεν είναι Χριστιανική Διάσκεψη.

Rejected by the EU, Turkey might turn its attention to alternative allies. Trading and political ties between Russia and Turkey have burgeoned in recent years.

Να το δω κι αυτό κι ας πεθάνω. Το γεγονός ότι ο Καγκεμπίτης Βλαδίμηρος ψωνίζει συμμάχους όπου βρει καθόλου δεν σημαίνει ότι μπορεί να επιβιώση μια στρατηγική συνεργασία με την Τουρκία μακροπρόθεσμα. Το ότι αυτό ποτέ δεν έχει συμβεί (ξαναλέω: μακροπρόθεσμα) δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο.

For a breakdown in EU-Turkey relations would almost certainly end any hopes of reuniting Cyprus.

Λοιπόν, για μένα αυτό είναι το μόνο που στέκει και μας αφορά. Όμως: ο Ερδογάνος δεν τις έκανε αυτές τις ρημάδες παραχωρήσεις όταν ήταν με την πλάτη στον τοίχο το πρώτο εξάμηνο του 04 (γιατί άραγε; μήπως επειδή κάτι φίλοι-σύμμαχοι-εταίροι από γνωστή νήσο της ΒΔ Ευρώπης τον στήριζαν; λέμε τώρα). Γιατί να τις κάνει οποτεδήποτε στο μέλλον; Ούτε ανήκει στο κοινοτικό κεκτημένο η λύση του Κυπριακού: ακόμη και αν αναγνωρίση την έρμη την Κύπρο, θα έχη αναγνωρίση δύο κράτη στο νησί. Αυτό όμως λέγεται ταξίμ και είναι ακριβώς αυτό που απαγόρευαν οι Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου.

Northern Cyprus would in the long term head towards gradual integration with Turkey.

Άκυρο. Ίσα ίσα, η "Βόρεια Κύπρος", όπως κομψά την χαρακτηρίζουν οι έγκυροι αναλυτές, θα έχη κίνητρο να ΜΗΝ ενωθή με την Τουρκία! Ένωση με την Τουρκία σημαίνει τότε Ισλαμική Διάσκεψη και τρελλό κέφι με την παλιοπαρέα Αζερμπαϊτζάν, Τατζικιστάν και τα άλλα καλά παιδιά. Απόσταση από την Τουρκία μπορεί να σημαίνη όμως χαλαρή ένωση με την Κυπριακή Δημοκρατία και ΕΕ...

Nevertheless, Turkey's overall orientation - both economically and politically - would remain westward.

Ε τότε τι καθόμαστε και συζητάμε βρε αδερφέ;

However, progress would be much slower and patchier than it would be if Turkey stayed on the path to EU accession.

Εντάξει, αυτό ισχύει και οι πρώτοι που θα καταλάβουν την διαφορά είναι φυσικά οι ταλαίπωρες οι μειονότητες.

Παρατηρώ ότι τα άρθρα που γράφουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι ανάλογης πολιτικής κατεύθυνσης είναι πιστή αντιγραφή του παρατεθέντος, με την απαραίτητη προσθήκη ότι αν καταρρεύσουν οι διαπραγματεύσεις θα έχουμε το λιγώτερο θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, στην χειρότερη περίπτωση πόλεμο (έτσι, για να τρομάζη και καμιά νοικοκυρά...).

Κ.Τ - FREEBLOGGER είπε...

Κατ'αρχήν μια και μονη διευκρίνιση: Η αναφορά του συγκεκριμένου άρθρου και η καταχώρηση του στο blog δεν σημαίνει κατ΄ανάγκη συμφωνία ή διαφωνία με τις θέσεις και τα συμπεράσματα των συγγραφέων.

Θεωρώ ότι όλοι είμαστε εγγράμματοι και νοήμονες, άρα γνωρίζουμε ή μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε ότι οι συγγραφείς και το think tank στο οποίο συμμετέχουν προέρχονται απο ένα κύκλο συμφερόντων με συγκροτημένη άποψη για την θέση της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση. Μια άποψη δημόσια διατυπωμένη με την οποία ακόμη κι διαφωνεί κάποιος την αποδέχεται ως συνεισφορά στο δημόσιο διάλογο.

Απο εκεί και πέρα, για να μιλήσω σε προσωπική βάση εμένα εκείνο που με απασχολεί και με προβληματίζει δεν είναι η στάση των ηγετικών κύκλων των Βρυξελλών ή των εκπροσώπων των συμφερόντων που προωθεί και προβάλλει το CER την επομένη ακριβώς της ενδεχόμενης κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων αλλά το πόσο επιβαρύνεται το στοίχημα της ελληνικής οικονομικής και επιχειρηματικής εξωστρέφειας στην περιοχή μας με μια Τουρκία εκτός ευρωπαϊκής πορείας.