Ποδόσφαιρο και κοινωνική ευθύνη.

Το έναυσμα και η αφορμή για την ενασχόληση εκ νέου στο blog με τα θέματα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης δόθηκε από ένα post του αγαπητού φίλου Bizwriter αλλά και το προκλητικό για περαιτέρω σκέψεις περιεχόμενο ενός post στο blog του Ethical Corporation (EC) –ενός καταξιωμένου ανεξάρτητου οργανισμού εκδόσεων, συνεδρίων κ.α.

Ο συγγραφέας του post αναφερόταν στις προσπάθειες της διοίκησης της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Chelsea υπό τον Ρώσο μεγιστάνα Roman Abramovich να κάνει τη διαφορά στο τομέα της κοινωνικής ευθύνης, επενδύοντας ούτε λίγο ούτε πολύ 4,3 εκατομμύρια λίρες για τη σεζόν 2005-2006.

Αλλά, τι πραγματικά σημαίνει κοινωνική ευθύνη για τις δραστηριότητες μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας; Η διοίκηση της ποδοσφαιρικής εταιρείας με τα εκατομμύρια οπαδούς σε όλο τον κόσμο πιστεύει ότι πολύ περισσότερο από τις άλλες επιχειρήσεις οι ποδοσφαιρικές εταιρείες διαθέτουν εκείνη τη μοναδική δύναμη λόγω της αναγνωρισιμότητας, της επιρροής και της διείσδυσης τους σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να λειτουργήσουν ως πρότυπα σε τομείς- κλειδιά όπως η υγεία, η άθληση και η υγιεινή ζωή, η εκπαίδευση, τομείς που παίζουν ένα κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη της ίδια της κοινωνίας.

Target group για τις δράσεις της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης είναι και πάλι τα παιδιά και οι έφηβοι και επίκεντρο της δραστηριότητας η τοπική κοινωνία και οι φορείς της, όπου η διοίκηση της ποδοσφαιρικής εταιρείας ότι η προώθηση της στρατηγικής των πρωτοβουλιών και των δράσεων περνά μέσα από το βαθμό συνειδητοποίησης της αναγκαιότητας της συνευθύνης όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

Ο συγγραφέας του post στο blog του EC αναρωτιέται αν η πρωτοβουλία της Chelsea

Is this part of a cynical marketing move, or should we celebrate the fact that, for whatever reason, organisations like Chelsea are making public efforts on social issues and in their communities?

Η διοίκηση της Chelsea πάντως σπεύδει να καθησυχάσει τις όποιες ανησυχίες δηλώνοντας ότι η ευημερία μιας εταιρείας είναι αλληλοεξαρτώμενη από την ευημερία της κοινωνίας και ότι η δική του αντίληψη για τη ΕΚΕ δεν καθοδηγείται από το κέρδος.

Για το τέλος, κράτησα 2 προσωπικά σχόλια:

Α) Το πρώτο αφορά το ποδόσφαιρο. Για να απολαμβάνεις ποδοσφαιρικό θέαμα στις μέρες μας πρέπει η εταιρεία που ελέγχει ως ιδιοκτήτης την ποδοσφαιρική ομάδα να έχει συνειδητοποιήσει πλήρως ότι λειτουργεί ως οργανωτής και διαχειριστής αθλητικού θεάματος και μόνο και να έχει συγκροτήσει δομή και λειτουργία που να δύναται να εξυπηρετήσει αυτή την αντίληψη. Γεγονός που δεν συμβαίνει στη χώρα μας …

Β) Το ποδόσφαιρο ως πρώτη ύλη για αθλητικό θέαμα αλλά και για επιχειρηματική-επενδυτική δραστηριότητα αποτελεί ένα κρίσιμο παράγοντα για την ανάδειξη της έννοιας της κοινωνικής ευθύνης. Το παράδειγμα της Chelsea μπορεί να είναι οδηγός σε ορισμένες περιπτώσεις μάλλον εκτός Ελλάδος αλλά στην Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς προκειμένου για να παραχθούν μοντέλα συμπεριφοράς εναντίον της βίας, της εξάρτησης κ.λπ