Την επομένη της κατάρρευσης του Τείχους του Βερολίνου και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ποιος θα πίστευε στα σοβαρά ότι η επόμενη μέρα θα συνοδευόταν από την εμφάνιση φαινόμενων μιας νέας μορφής τρομοκρατίας που στην ούγια της θα «έγραφε» στίχους από το Κοράνι, από την έξαρση των εμφύλιων συγκρούσεων και του ακραίου εθνικισμού στην επικράτεια της Γηραιάς Ηπείρου κ.α. Κανείς ή σχεδόν, κανείς… Κι όμως, συνέβησαν…
Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να υποθέσει και στο ζήτημα της παγκοσμιοποίησης όπου οι πιο «αθώες» απόψεις υποστήριζαν και επιμένουν ακόμη και σήμερα να υποστηρίζουν εν πολλοίς ότι το εμπόριο και οι επενδύσεις στο κόσμο δίχως σύνορα είναι τα κατ΄εξοχήν εργαλεία για την επίτευξη πολιτικών στόχων και την διάδοση των ιδεών της Δύσης. Αν και η προσέγγιση –παρότι «αθώα»- είναι γενικώς ορθή, τα αποτελέσματα στην πράξη περί άλλων καταστάσεων πείθουν…
Οι προβληματισμοί που καταγράφονται σε ένα παλαιότερο post της Katinka Barysch (chief economist στο βρετανικό think tank CER) με τον εύγλωττο και περιεκτικό τίτλο «Globalisation: business versus politics?» έρχονται να κολλήσουν γάντι!!! Η αφορμή για αυτό το post της Barysch ήταν δημόσια συζήτηση που οργάνωσε στα τέλη του περασμένου Απριλίου στο Λονδίνο το CER από κοινού με την διεθνή φίρμα συμβουλευτικών υπηρεσιών Accenture για το πώς επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και αναλυτές αντιλαμβάνονται το πώς θα διαμορφωθεί ο κόσμος μας το 2020. Βασικοί εισηγητές σε αυτήν την εκδήλωση, ο Mark Leonard και ο Gideon Rachman, στο blog που διατηρεί ο ίδιος στον δικτυακό τόπο FT.com παίρνουμε μια γεύση από το πλούτο των ιδεών και των προβληματισμών για το μέλλον της παγκοσμιοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου