24.10.07

Τα τραύματα του Υπαρκτού...


Οι σύντροφοι από Περισσό μεριά είναι άπαικτοι…Βλέπετε, το τραύμα του …υπαρκτού είναι τόσο βαθύ που δεν κλείνει με τίποτα. Μέχρι σημείου που να εγκαλείται η Ελλάδα ως παρεμβαίνουσα στις εσωτερικές υποθέσεις των γειτονικών χωρών, ολοκληρώνοντας τρόπο τινά "τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων". Αν δεν πιστεύετε τα κατορθώματα της ιμπεριαλιστικής Ελληνικής Δημοκρατίας κρατείστε την αναπνοή σας και προσπαθήστε να κατανοήσετε το τι θέλει να πει ο κόκκινος …ποιητής, δια στόματος Κωνσταντίνου Αλυσανδράκη, βουλευτή Ιωαννίνων του ΚΚΕ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΛΥΣΑΝΔΡΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κατά την άποψη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας τα προγράμματα αναπτυξιακής συνεργασίας με τις Βαλκανικές χώρες και η παράταση την οποία αναφέρει το σχέδιο νόμου συνιστούν οικονομική και πολιτική παρέμβαση στις χώρες αυτές. Η παρέμβαση αυτή έρχεται να ολοκληρώσει τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων που έφεραν αυτές τις χώρες δεκαετίες πίσω, τις οδήγησαν σε οικονομική εξαθλίωση σε βαθμό που να έχουν τροφοδοτήσει όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο με μετανάστες αλλά και με οργανωμένο ή μη έγκλημα. Η άλλη συμπλήρωση που έρχεται είναι η συμπλήρωση στις ιμπεριαλιστικές επιδρομές στην Γιουγκοσλαβία, για τις οποίες βέβαια θα χρειάζονταν πολεμικές αποζημιώσεις και όχι οικονομική αναπτυξιακή βοήθεια. Η πολιτική παρέμβαση, έγκειται στην ενίσχυση και σταθεροποίηση της νέας άρχουσας τάξης που σχηματίστηκε σε αυτές τις χώρες μετά από τις ανατροπές, αλλά και στην προσαρμογή των χωρών αυτών, ώστε να ενταχθούν στις λεγόμενες ευρωατλαντικές δομές. Στο ΝΑΤΟ είναι ορισμένες χώρες ήδη, άλλες είναι υποψήφιες, στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ενταχθεί ορισμένες από αυτές τις χώρες και σε άλλες χώρες οι άρχουσες τάξεις τους επιδιώκουν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η οικονομική διείσδυση, έγκειται στη διευκόλυνση της διείσδυσης των ελληνικών επιχειρήσεων και στην ανάπτυξη από αυτές επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε αυτές τις χώρες αξιοποιώντας το φθηνό εργατικό δυναμικό, τις άθλιες εργασιακές συνθήκες.Για τους λόγους αυτούς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, είναι αντίθετο σε αυτό το νομοσχέδιο.

(το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από τα πρακτικά της Βουλής και αφορά τη τοποθέτηση του ΚΚΕ στο νομοσχέδιο για το Ελληνικό Σχέδιο Οικονομικής Ανασυγκρότησης Βαλκανίων)

2 σχόλια:

Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είπε...

Freeblogger, αν καταλαβαίνω καλά κάποιος άλλος (εξωτερικός παράγων)ανέτρεψε τα καθεστώτα και μετά οι χώρες αυτές οδηγήθηκαν σε εξαθλίωση και δεν ήταν η εξαθλίωση των πολιτών τους που τα οδήγησε σε ανατροπή. Επιστροφή στη λογική της συνωμοσιολογίας. Βασική ένδειξη αδυναμίας επιχειρημάτων δηλαδή. Βέβαια αν συνεχίσουμε το συλλογισμό του κου βουλευτή, το γεγονός της πτώσης των καθεστώτων από εξωτερικούς παράγοντες δείχνει ότι τα καθεστώτα ήταν αποδυναμωμένα και ότι έτσι κι αλλιώς δεν ελέγχονταν από τους λαούς τους, οι οποίοι περνούσαν καλά και ως εκ τούτου θα έπρεπε να τα διατηρήσουν στην εξουσία. Να υπενθυμίσω κλείνοντας αυτό που έχει ειπωθεί: ότι σοφός είναι αυτός που μαθαίνει από τα παθήματα των άλλων.

Unknown είπε...

Ο ιμπεριαλισμός , τα Βαλκάνια και τα τραύματα της ανύπαρκτης λογικής
(μια απάντηση στα τραύματα του υπαρκτού)

Η μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων είναι συχνά το αγαπημένο θέμα για
πολλούς αρθρογράφους ,μιας και αυτή η περιοχή έχει εμπλακεί σε πάνω
από 15 πολέμους και συγκρούσεις από τις αρχές του 20ου αιώνα (
ενδεικτικά Μακεδονικό , Βαλκανικοί , Α΄ Παγκόσμιος , Ιταλική επέμβαση
στην Αλβανία , Β΄ Παγκόσμιος , Ελληνικός Εμφύλιος , πόλεμος της
διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας , Νατοϊκοί βομβαρδισμοί του 1999).
Γι αυτό είναι απαραίτητο λειτουργικά , όταν κάποιος χρησιμοποιεί
ωραίες λεξούλες όπως «ιμπεριαλισμός» να γνωρίζει και τι σημαίνουν .
Προφανώς , ο ιμπεριαλισμός (από το λατινικό imperium) είναι μια
αρκετά ευρέως χρησιμοποιημένη έννοια , η οποία στην αρχή σήμαινε απλά
την τάση για επέμβαση και προσαρτήσεις ( για τη δημιουργία imperium=
αυτοκρατορίας ) , χρησιμοποιήθηκε μετέπειτα από τους πριν από τον Α΄
Παγόσμιο πόλεμο σοσιαλδημοκράτες για να περιγράψουν μια παροντική τάση
του ευρωπαϊκού καπιταλισμού ( Κάουτσκυ , Χιλφερτινγκ κλπ.) , όπως και
από τη δεκαετία του 60 και ύστερα ( στο χώρο της τέχνης αλλά και από
ιδεολογικούς εκπροσώπους των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων για να
περιγράψει την προσπάθεια της επιβολής μιας αμερικάνικης κουλτούρας
παγκοσμίως. Όμως , όταν μιλάμε για ένα κομμουνιστικό κόμμα , η ωραία
λεξούλα που σκέφτηκε ο συντάκτης μας για να δελεάσει το οπτικό νεύρο
των αναγνωστών του είναι ,συνήθως, συνδεδεμένη με τη λενινιστική
αντίληψη του ιμπεριαλισμού , η οποία τον αντιλαμβάνεται ως το ανώτερο
και τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού , προσδίδοντας του μια σειρά από
χαρακτηριστικά που το διαχωρίζουν από τον πρώιμο καπιταλισμό ( όπως
επικράτηση των μονοπωλίων στην αγορά έναντι του ελεύθερου ανταγωνισμού
της πρώτης καπιταλιστικής περιόδου , συγχώνευση του χρηματοπιστωτικού
με το βιομηχανικό τομέα , αύξηση της εξαγωγής κεφαλαίου , ολοκλήρωση
του μοιράσματος του κόσμου σε σφαίρες επιρροής , προσπάθεια επιβολής
του ξαναμοιράσματος του κόσμου λόγω των ανταγωνισμών των μονοπωλίων
κτλ.). Είναι εκ των ουκ άνευ να αναφέρω ότι μια ανάλυση των
χαρακτηριστικών του ιμπεριαλισμού, γενικά, δεν μπορεί να συμπεριληφθεί
σε ένα κείμενο . Μια απλή προσπάθεια κατανόησης όμως των πρωταρχικών
χαρακτηριστικών του ιμπεριαλισμού ( όπως τα έβλεπε ο Λένιν) θα πείσει
σίγουρα τον καθένα ότι πρόκειται για θεμελιώδεις πυλώνες των σύγχρονων
οικονομιών και κοινωνιών , μιας και ο ιμπεριαλισμός είναι ( εκ δομής
και γέννησης) παγκόσμιο σύστημα , στην αλυσίδα του οποίου εντάσσεται η
κάθε χώρα , ανάλογα με τη σχετική της αυτονομία ή την εξάρτηση της και
το βαθμό αυτής της εξάρτησης . Αυτά τα λίγα ήταν απαραίτητα για να
ξέρουμε γιατί μιλάμε .
Τώρα μπορούμε να θέσουμε τα εξής ζητήματα :
1. Αν η λενινιστική ανάλυση για τον ιμπεριαλισμό θα μπορούσε να
χαρακτηρισθεί μονόπλευρη από πολλούς , ωστόσο η αλληλουχία του οικονομικού
επιχειρείν και της πολιτικής δραστηριοποίησης (έστω και χωρίς την
κατηγορηματική υπαγωγής της πολιτικής στην οικονομία που προτάσσει η
μαρξιστική και η λενινιστική ανάλυση) είναι τουλάχιστον κοινότυπη. Αν ο
συντάκτης πάλι έχει μια διαφορετική άποψη ,πραγματικά ,μια μελέτη του θα
πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στην εξέλιξη της οικονομικής επιστήμης και
σίγουρα θα άνοιγε τα μάτια πολλών διεθνολόγων και διπλωματών , όπως ο
Μπρεζίνσκι ή οι διπλωμάτες που συμμετείχαν το Μάρτη του 1999 στη σύσκεψη
για την ανανέωσης της δομής του ΝΑΤΟ και συζήτησαν μεταξύ άλλων τους όρους
της ανοικοδόμησης των Βαλκανίων . Αυτός είναι ο λόγος που ο Γιάννος
Παπαντωνίου πανηγύριζε στη συνέντευξή του στο «ΒΗΜΑ» στις 31/10/1999 για
το Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων . Αυτός είναι ο λόγος που
χρησιμοποιήθηκε η πρόσφατα βομβαρδισμένη Πρίστινα(Πρωτεύουσα του
Κοσσυφοπεδίου) για κέντρο των επιχειρήσεων του Προγράμματος από το
Ιανουάριο του 2000(σημειωτέον έδρα του Προγράμματος είναι η Θεσσαλονίκη).
Αυτός είναι ο λόγος που ο σημερινός πρωθυπουργός εγκαλούσε το Πα.Σο.Κ.
στις 4/4/2002 σε διεθνή οικονομικό forum στη Θεσσαλονίκη . Για τον ίδιο
λόγω και κατά ανακοίνωση του αμερικάνικου state department o αρμόδιος
υφυπουργός εξωτερικών (Ανδρέας Λοβέρδος) συναντήθηκε με τον υφυπουργό
εξωτερικής οικονομικής ανάπτυξης των Η.Π.Α. με μοναδικό θέμα το Πρόγραμμα
και παρακάθησε σε γεύμα , όπου παρίσταντο ο πρόεδρος Μπους , ο διευθυντής
της CIA George Tenet , αλλά και 148 αντιπρόσωποι επιχειρηματικών κολοσσών
στις 7/2/2003.
2. Αν όλα αυτά θεωρούνται απλά περιστατικά , τα οποία δε δηλώνουν τη
συνάφεια μπορούμε να υπενθυμίσουμε στο συντάκτη πως στους διακηρυγμένους
στόχους του Προγράμματος Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων ( όπως αυτοί
αναφέροντας και στην ανακοίνωση του Έλληνα υπουργού οικονομικών Ν.
Χριστοδουλάκη στις 20/5/2002) είναι προώθηση της δυτικού τύπου δημοκρατίας
(βλέπε φιλικές κυβερνήσεις ), η ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. κτλ. Επίσης
πριν από την κατάρτιση του αναφερόμενου νομοσχεδίου υπήρξε κλειστή
εκδήλωση του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου Αθηνών με τους
Έλληνες διπλωμάτες των Βαλκανίων (24/4/2007). Ακόμα , και παρά τη μη
πρόθεση του συντάκτη να το παραθέσει το νομοσχέδιο αναφέρεται σε ένα ακόμα
κράτος μη αναγνωρισμένο από τον Ο.Η.Ε. ( δεν είναι άλλο από το
προτεκτοράτο του Κοσσόβου) , ενώ δεν αναφέρεται στην Π.Γ.Δ.Μ.( πράγματα
για τα οποία ρώτησε ο βουλευτής του Κ.Κ.Ε. , αλλά ο υπουργός έδωσε το ίδιο
βάρος στην ερώτηση με το συντάκτη του άρθρου ).
3. Είναι επίσης φανερό ότι η Ελλάδα προσπάθησε να πιέσει με
οικονομικά μέσα την Π.Γ.Δ.Μ. όταν ο Έλληνας υφυπουργός εξωτερικών
ανακοίνωσε ότι δε θα συνεχιστεί το πρόγραμμα για τη χώρα(17/10/2007) . Η
ενέργεια αυτή έδειξε όμως και την ιμπεριαλιστική δυνατότητα της Ελλάδας (
η οποία εκτιμάται από το Κ.Κ.Ε. ότι κατέχει ενδιάμεση και εξαρτημένη σχέση
) μιας και μια μέρα μετά ο υπουργός αναγκάστηκε να τα μαζέψει μπροστά στην
παρέμβαση της Ε.Ε. και του state department . Η μη δυνατότητα του
ελληνικού κεφαλαίου μπορεί να φανερώνει ότι απλά αποτελεί το κοράκι και
όχι το γύπα στο βασίλειο της ζούγκλας του ιμπεριαλισμού ( με άλλα λόγια
υποδηλώνει και τη δική του εξάρτηση) , δίχως αυτό να σημαίνει ότι η Ελλάδα
είναι εκτός συστήματος ιμπεριαλισμού . Η Ελλάδα σίγουρα δεν κινεί τα
νήματα , αλλά προσπαθεί να αρπάξει από τα αποφάγια του ιμπεριαλιστικού
πλιάτσικου . Αυτός είναι και ο λόγος που παρά το γεγονός ότι είναι η
νούμερο ένα χώρα εξαγωγής κεφαλαίων στην Π.Γ.Δ.Μ.( το 80% των επενδύσεων
προέρχεται από ελληνικές επιχειρήσεις) δεν μπορεί να επιβάλλει τη θέση της
για την ονομασία .
4. Αναφορικά με το αν ή όχι η διαδικασία που συντελείται είναι η
συνέχεια της καταλήστευσης και της ανατροπής των πρώην σοσιαλιστικών χωρών
ή αν με άλλα λόγια πρόκειται για το ξαναμοίρασμα των αγορών μετά τη
διάλυση του σοσιαλιστικού μπλοκ μπορούμε να προσφύγουμε και πάλι στη
δήλωση του Ν. Χριστοδουλάκη στην προαναφερθείσα ανακοίνωση , όπου
ξεκαθαρίζει ότι οι επενδύσεις στα Βαλκάνια είναι αποδοτικές λόγω χαμηλού
εργατικού κόστους ( όπως επισημαίνει και ο βουλευτής του Κ.Κ.Ε.) , της
ύπαρξης στο παρελθόν αξιόλογων εκπαιδευτικών προγραμμάτων (τα οποία
συνιστούν προίκα των πρώην σοσιαλιστικών καθεστώτων στις παρούσες
καπιταλιστικές ορέξεις) , καθώς και ανεκμετάλλευτων φυσικών πόρων(
φαγοπότι που θα πέσει) και μη ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων(έτοιμες
δουλειές δηλαδή). Επομένως , η καταλήστευση συνεχίζεται και ολοκληρώνεται
και μαζί με την επιβολή πολιτικών δομών που αναφέρθηκαν προηγούμενα
,σίγουρα, αποτελεί την ολοκλήρωση του περάσματος των Βαλκανίων στο
θαυμαστό κόσμο της «’γριας Δύσης.»
5. Τέλος αν κάποιος νομίζει ότι το Πρόγραμμα ενδιαφέρει μόνο όσους
γραφικούς αδυνατούν να επουλώσουν τα τραύματα του υπαρκτού , ας ρωτήσει
τους απολυμένους των εργοστασίων κλωστοϋφαντουργίας (κυρίως) , οι οποίοι
εκδιώχθηκαν γιατί οι ντόπιοι και ξένοι εργοδότες τους αναζήτησαν το
μεγαλύτερο κέρδος με τη μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων τους στα Βαλκάνια
, μέσω και των διευκολύνσεων που παρέχει το Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης των
Βαλκανίων, ή ας παρακολουθήσει την εξέλιξη στα ζητήματα του Κοσσόβου και
της Π.Γ.Δ.Μ.. Ο γράφων απλά πιστεύει ότι το τραύμα του υπαρκτού πληγώνει
πολύ λιγότερο από την ανυπαρξία λογικής (ή θέλησης για λογική ).

Υ.Γ.1: Υπάρχει πάντα η δικαιολογία ότι σε ένα μικρό κείμενο γίνεται
εκλαϊκευτικός σχολιασμός και όχι επιστημονική ανάλυση , αλλά υπάρχει πάντα
και η σπουδαία φράση του Γκύντερ Γκράας:
«Όταν η εκλαΐκευση γίνεται απλοποίηση ο φασισμός είναι ήδη πολύ κοντά.»
Υ.Γ.2: Το χιούμορ είναι αλατοπίπερο της ζωής και απαραίτητη
προϋπόθεση για τη βελτίωση , αλλά όταν κάποιος γελά σε κηδείες είναι
είτε φαιδρός , είτε επικίνδυνος.