Αν τύχει και προσπεράσεις την εκ των προτέρων αναφορά στο όνομα και την ιδιότητα του και προχωρήσεις κατ΄ευθείαν στην ανάγνωση του κειμένου με τις θέσεις και τις ιδέες του για το πώς οι τοπικές κοινωνίες και αγορές θα αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των συνεπειών των κλιματικών αλλαγών πιθανότατα να πιστέψεις ότι πρόκειται για έναν εγγράμματο ακτιβιστή των καιρών μας.
Κι όμως το κείμενο της Διαβούλευσης –που δημοσιεύτηκε, με την πρωτοβουλία και την επιμέλεια της επιτελικής ομάδας του think tank Forum “ΑΓΟΡΑΙΔΕΩΝ”, στις φιλόξενες στήλες της μηνιαίας έκδοσης της σειράς "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ειδικές Εκδόσεις–Τhe ECONOMIST" (Οκτώβριος 2007)- είχε ως πρώτη ύλη μια ομιλία του David Cameron, του ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας.
Οι θέσεις και οι ιδέες του Cameron εκπλήσσουν –πάντα, σε σχέση με τη παράδοση του κόμματος του- καθώς προβάλλουν και υπερασπίζονται αδογμάτιστες νεωτερικές προσεγγίσεις σε κρίσιμα ζητήματα, προσεγγίσεις που οδηγούν ενίοτε και στην υιοθέτηση ριζοσπαστικών προτάσεων και λύσεων που ανατρέπουν κατεστημένες αντιλήψεις για τη γεωγραφία αλλά και τις ταυτότητες του ιδεολογικού και πολιτικού τοπίου.
Τόσο ο Cameron, όσο και ο Sarkozy –δύο ηγετικές φυσιογνωμίες της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς των καιρών μας- φαίνονται αποφασισμένοι να αμφισβητήσουν (και από θέσεις ισχύος και πιθανότατα και από θέσεις ηγεμονίας) το ιδιότυπο μονοπώλιο της Αριστεράς στο πεδίο των παραδοσιακών αλλά και νέων αξιών.
Το αίτημα για μια κοινωνία ευθύνης με τη συμβολή όλων των ενδιαφερομένων και εμπλεκόμενων μερών, η υπεράσπιση της διευρυμένης έννοιας του δημόσιου συμφέροντος μέσα από την ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, η απαίτηση για ένα κοινωνικό μέρισμα ανάλογο των επιδόσεων μιας υπεύθυνης, ανταγωνιστικής και δημιουργικής επιχειρηματικότητας, η ανάδειξη της αναγκαιότητας για την επιδίωξη μιας νέας τοπικότητας σε αντιπαράθεση και ρήξη με το παραδοσιακό συγκεντρωτικό κράτος που διαφεντεύει ερήμην τους τις τύχες των πολιτών του κ.α αποτελούν σήμερα το προνομιακό πεδίο δράσης των ηγετών της Κεντροδεξιάς ανά την Ευρώπη σε πείσμα όλων των κατά τόπους κληρονόμων των σημαιών που έπαυσαν να κυματίζουν…
Κι όμως το κείμενο της Διαβούλευσης –που δημοσιεύτηκε, με την πρωτοβουλία και την επιμέλεια της επιτελικής ομάδας του think tank Forum “ΑΓΟΡΑΙΔΕΩΝ”, στις φιλόξενες στήλες της μηνιαίας έκδοσης της σειράς "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ειδικές Εκδόσεις–Τhe ECONOMIST" (Οκτώβριος 2007)- είχε ως πρώτη ύλη μια ομιλία του David Cameron, του ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας.
Οι θέσεις και οι ιδέες του Cameron εκπλήσσουν –πάντα, σε σχέση με τη παράδοση του κόμματος του- καθώς προβάλλουν και υπερασπίζονται αδογμάτιστες νεωτερικές προσεγγίσεις σε κρίσιμα ζητήματα, προσεγγίσεις που οδηγούν ενίοτε και στην υιοθέτηση ριζοσπαστικών προτάσεων και λύσεων που ανατρέπουν κατεστημένες αντιλήψεις για τη γεωγραφία αλλά και τις ταυτότητες του ιδεολογικού και πολιτικού τοπίου.
Τόσο ο Cameron, όσο και ο Sarkozy –δύο ηγετικές φυσιογνωμίες της Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς των καιρών μας- φαίνονται αποφασισμένοι να αμφισβητήσουν (και από θέσεις ισχύος και πιθανότατα και από θέσεις ηγεμονίας) το ιδιότυπο μονοπώλιο της Αριστεράς στο πεδίο των παραδοσιακών αλλά και νέων αξιών.
Το αίτημα για μια κοινωνία ευθύνης με τη συμβολή όλων των ενδιαφερομένων και εμπλεκόμενων μερών, η υπεράσπιση της διευρυμένης έννοιας του δημόσιου συμφέροντος μέσα από την ενεργοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, η απαίτηση για ένα κοινωνικό μέρισμα ανάλογο των επιδόσεων μιας υπεύθυνης, ανταγωνιστικής και δημιουργικής επιχειρηματικότητας, η ανάδειξη της αναγκαιότητας για την επιδίωξη μιας νέας τοπικότητας σε αντιπαράθεση και ρήξη με το παραδοσιακό συγκεντρωτικό κράτος που διαφεντεύει ερήμην τους τις τύχες των πολιτών του κ.α αποτελούν σήμερα το προνομιακό πεδίο δράσης των ηγετών της Κεντροδεξιάς ανά την Ευρώπη σε πείσμα όλων των κατά τόπους κληρονόμων των σημαιών που έπαυσαν να κυματίζουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου