Μια σημαία, μια αεροπορική εταιρεία και ένα 5ετές πλάνο...

Ένας παλαιός πολιτικός του Πασόκ (υφυπουργός Οικονομικών στη πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και ευρωβουλευτής μετά από πολλά έτη με το ψηφοδέλτιο του κόμματος του Δημήτρη Τσοβόλα),o Δημήτρης Κουλουριάνος ένας ευγενής και πνευματώδης άνθρωπος με πολύχρονη εμπειρία υψηλόβαθμου στελέχους στο χώρο των διεθνών οργανισμών έλεγε συχνά στους συνομιλητές του μια μικρή ιστορία για την οικονομία και το ρόλο του κράτους σε αυτήν χρησιμοποιώντας σχεδόν πάντα το ίδιο παράδειγμα. Ένα παράδειγμα που αντλούσε από τη δεξαμενή της ιστορικής μνήμης και αφορούσε ένα νέο κράτος της Αφρικής που έβγαινε από το καθεστώς της αποικιοκρατίας κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄60.

Το παράδειγμα έτσι κι αλλιώς δεν το θυμάμαι για να είμαι ειλικρινής αλλά εκείνο που συγκρατώ είναι η αρχή της αφήγησης της μικρής ιστορίας. Για να αποδείξει την ύπαρξη του αυτό το νεοϊδρυθέν κράτος, έλεγε και ξαναέλεγε ο Κουλουριάνος, έπρεπε πάση θυσία να διαθέτει τρία πράγματα: Μια σημαία, μια αεροπορική εταιρεία και ένα πενταετές πρόγραμμα ανάπτυξης.

Μια σημαία , μια αεροπορική εταιρεία και ένα 5ετές πλάνο…

Τις τελευταίες ημέρες ακούγοντας από τηλεοράσεως τα λογύδρια και τους κοπετούς για το τέλος του εθνικού αερομεταφορέα με τους… κύκλους ξαναθυμήθηκα τον Κουλουριάνο. Δεν έσπευσα βεβαίως στο μπαλκόνι για να δω αν η σημαία (από το γιορτασμό της επετείου του «ΟΧΙ») στέκεται και ανεμίζει ακόμα στη θέση της, ούτε με έπιασε καμία νοσταλγία για τα σοβιετικής εμπνεύσεως οικονομικά πλάνα. Απλά, έκλεισα τη τηλεόραση αρνούμενος να πιστέψω ότι για πολλοστή φορά θα κληθούμε να παρακολουθήσουμε ένα ριμέικ της Ολυμπιακής Φωσκολιάδας…

Έτσι έχω αποφασίσει να ακούω βερεσέ όλες τις υποτιθέμενες στοιχειοθετημένες αναλύσεις των ειδημόνων των τηλεπαραθύρων περί νησιών, τιμολογίων, ανέργων και μονοπωλιακών καταστάσεων.

Ως πολίτης το μοναδικό μου συμφέρον είναι να μπει εδώ και τώρα λουκέτο στην Ολυμπιακή!!! Τέρμα τα δίφραγκα που έλεγαν και οι παλιοί συμπολίτες μας. Ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του και δίχως πολλές φασαρίες …

Το κράτος έχει ένα και μόνο καθήκον σε αυτή τη περίπτωση: Να εποπτεύσει γρήγορα και σωστά τη μετάβαση της αγοράς των αεροπορικών μεταφορών από το σημερινό ιδιότυπο καθεστώς της σε συνθήκες που να διασφαλίζουν την ελευθερία και τη πολλαπλότητα των επιλογών για όλους τους ταξιδιώτες δίχως περιττές επιβαρύνσεις του κρατικού προϋπολογισμού.

Ελάχιστα με ενδιαφέρει το ποιος ή ποιοι από την Ελλάδα ή το εξωτερικό θα έρθουν –με επιχειρηματικά κριτήρια- να καλύψουν το κενό της απουσίας της Ολυμπιακής. Αν πραγματικά η αγορά των αεροπορικών μεταφορών είναι όπως λέγεται φιλέτο το κενό θα καλυφθεί πριν αλέκτωρ λαλήσαι… Και οι δουλειές θα μεγαλώσουν, και θέσεις απασχόλησης θα υπάρξουν για παλιούς και νέους εργαζόμενους, και νέοι τομείς υποστηρικτικού έργου θα δημιουργηθούν και άλλα πολλά. Αρκεί να υπάρξει σύντομα η βούληση για το οριστικό τέλος της Φωσκολιάδας με τους… περιώνυμους κύκλους.

Όσο για τους νησιώτες και τις άγονες γραμμές υπάρχουν λύσεις –πολύ πιο επιτυχημένες και πολύ πιο φθηνές από τη τεχνητή επιβίωση μιας υπερχρεωμένης κρατικής επιχείρησης. Αρκεί να ενεργοποιηθούν οι τοπικοί άρχοντες και οι παραγωγικές δυνάμεις των τοπικών κοινωνιών και να αποφασίσουν να υποστηρίξουν ώριμες και αποτελεσματικές λύσεις…