Οι ταυτότητες των εθνικισμών

Διαβάζοντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το κείμενο του καλού φίλου και παλαιού συντρόφου Τάκη Καμπύλη στη «Κ» του Σαββάτου για τους ανοιχτούς λογαριασμούς Σόφιας-Σκοπίων γύρω από τις ταυτότητες θυμήθηκα, μεταξύ άλλων, τη ξεχωριστή περίπτωση Ljubčo Georgievski. Δηλαδή τη περίπτωση του πρώην πρωθυπουργού της FYROM που το 2006 ζήτησε και έλαβε τη βουλγαρική υπηκοότητα και στη συνέχεια αναμείχθηκε δραστήρια στη πολιτική ζωή της Βουλγαρίας.

Ο Georgievski αφού εγκατέλειψε το κόμμα με το οποίο είχε έρθει στην εξουσία μετά την επικράτηση σε αυτό του σημερινού πρωθυπουργού της FYROM Nikola Gruevski, ίδρυσε ένα καινούργιο κόμμα για το οποίο φρόντισε να διατηρήσει τις αναφορές του στη κληρονομιά του VMRO (στα ελληνικά Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση- EMEO).

Το κόμμα του Georgievski παρότι επιλέχθηκε να ονομασθεί VMRO – HΠ (EMEO- Λαϊκό Κόμμα), δεν κατάφερε να αποσπάσει σημαντικό κομμάτι από τη βάση των ψηφοφόρων του παραδοσιακού VMRO – DPMNE (EMEO- Δημοκρατικό Κόμμα της Μακεδονικής Εθνικής Ενότητας) που επανέκαμψε στη εξουσία μέσα από ένα ευρύ συνασπισμό κομματικών σχηματισμών που εξέφραζαν με το πιο αυθεντικό τρόπο το πολιτικό και εθνοτικό μωσαϊκό της FYROM.

H αναφορά στη περίπτωση Georgievski - ιδιαίτερα στη κρίσιμη περίοδο μετά το Βουκουρέστι- έχει μάλλον μια ξεχωριστή αξία καθώς φαίνεται ότι το αναγεννημένο αναθεωρητικό κύμα απέναντι στις κατεστημένες ιστορικές προσεγγίσεις (από το 1945 και μέχρι τούδε) για τη καταγωγή και τη φυσιογνωμία του κινήματος του μακεδονισμού προκαλεί ορισμένες αξιοσημείωτες ρωγμές στη πολιτική ελίτ των Σκοπίων και οι ρωγμές αυτές θα διευρύνονται έτι περαιτέρω όσο ακόμα διαρκεί το αδιέξοδο σχετικά με την ένταξη / ενσωμάτωση της FYROM στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς. Με άλλα λόγια, η περίπτωση Georgievski –πέρα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και τις ισχυρές σηματοδοτήσεις της- ούτε τυχαία είναι, ούτε πολύ περισσότερο μεμονωμένη. Η επαν-ανακάλυψη της βουλγαρικής οικογενειακής ρίζας του απο τον πρώην πρωθυπουργό της FYROM σε κάθε περίπτωση ξαναθέτει με τρόπο τραγικό τις διαδρομές των ταυτοτήτων που αποκρύβουν ή επιβάλλουν κατά το δοκούν οι πάσης φύσεως εθνικισμοί.