Πέραν της παραμυθίας (οι αναφορές και οι παραπομπές του κ. Στέφανου Μάνου και της κας Άννας Διαμαντοπούλου στα "Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά" του Άντερσεν και τους Μύθους του Αισώπου) υπάρχει και η ψυχρή πραγματικότητα της αγοράς και των συμφερόντων, ανεξαρτήτως της εμβέλειας, της καταγωγής και πάνω από όλα των τετραγωνικών της κάλυψης σε... ράφια, καθώς και η, κατά γενική ομολογία, ανάδυση νέων εγκάρσιων "διαχωριστικών γραμμών" στο εσωτερικό των πολιτικών δυνάμεων στη βάση σύγχρονων, πραγματικών κοινωνικών και οικονομικών αιτημάτων. Χθες, η αφορμή ήταν το ωράριο για τα εμπορικά καταστήματα, σήμερα η διευθέτηση των εργασιακών ζητημάτων σχετικά με το κόστος των υπερωριών και το χρόνο εργασίας, αύριο ζητήματα που θα αφορούν το ίδιο το κράτος, τη λειτουργία και τις σχέσεις του...
Μ' αυτό το πρίσμα η παρέμβαση του κ. Μάνου στην Βουλή έχει μια ιδιαίτερη σημασία:
"Θεωρώ ότι ο ρόλος του σύγχρονου κράτους σε ό,τι αφορά το ωράριο των
καταστημάτων είναι να δημιουργεί συνθήκες που ευνοούν τη μείωση του κόστους και των τιμών. Από μια τέτοια εξέλιξη θα θιγούν ασφαλώς οι μικρές επιχειρήσεις.
Επειδή θίγονται, γι' αυτές τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις πρέπει πάλι το κράτος
να φροντίσει. Όχι όμως ακυρώνοντας την πρώτη προσπάθεια που είναι η μείωση των τιμών. Πρότεινα, λοιπόν, κάτι το οποίο άκουσα αρκετούς συναδέλφους κατ' ιδίαν να επικροτούν:Να ισχύσει το ωράριο που λέει η Κυβέρνηση για τις μεγάλες
επιχειρήσεις, αλλά για τις μικρές να επιτραπεί το απολύτως ελεύθερο ωράριο, έτσι ώστε να έχουν ένα όπλο οι μικρές επιχειρήσεις να αντιπαλέψουν τις μεγάλες. Να
ανοίγουν δηλαδή σε ώρες που οι μεγάλες κλείνουν, προκειμένου να επωφελούνται αυτού του γεγονότος.Αυτό συμβαίνει σε πολλά μέρη του κόσμου και θα αποτελούσε λύση για τις μικρές επιχειρήσεις, για τις οποίες πολλοί εδώ μέσα εμφανίζονται να ενδιαφέρονται, αλλά δεν καταθέτουν πρακτικές προτάσεις. Αυτή είναι η πρακτική μου πρόταση και απευθύνομαι στην Κυβέρνηση. Πώς το βλέπει αυτό η Κυβέρνηση, να αφήσουμε τους μικρούς ελεύθερους για να τα βγάλουν πέρα με τους μεγάλους που θα ακολουθήσουν το ωράριο; Αυτές μου οι θέσεις οδήγησαν την Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να με χαρακτηρίσει σύμφωνα με αυτά που μου λέει ο Τύπος, παραμυθά, επειδή ακριβώς είναι το Έτος Aντερσεν φέτος. Αισθάνομαι ιδιαίτερη υπερηφάνεια για το γεγονός ότι εκπροσώπησα την Ελλάδα μαζί με άλλους δύο, το συνθέτη κ. Χριστοδούλου και την κ. Νίκη Γουλανδρή, στο Έτος Aντερσεν.
Τα παραμύθια είναι εξαιρετικά χρήσιμα και για να αποδείξω την αλήθεια αυτού
που λέω, θα καταθέσω στα Πρακτικά της Βουλής το περίφημο παραμύθι του Aντερσεν "Τα καινούργια ρούχα του Αυτοκράτορα". Είμαι βέβαιος ότι θα έχουν πολλά να μάθουν οι συνάδελφοι από το πού οδηγεί η υποκρισία και το πολιτικό ψεύδος.
Είμαι βέβαιος ότι όλοι θα βρείτε χρήσιμο αυτό το παραμύθι. Επειδή βλέπω
μειδιόντα τον Υπουργό, ξαναθέτω το μείζον θέμα. Για τους μικρούς θα δεχθείτε να είναι ελεύθερο το ωράριο, για να έχουν ένα όπλο εναντίον των μεγάλων; Ή θα
αφήσετε να συνεχίσετε μία κατάσταση που οδηγεί σε συνεχή μείωση των εργασιών τους και σε σταδιακό αφανισμό τους;
Για δε το ΠΑΣΟΚ θέτω το ίδιο ζήτημα, διότι και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να λέει ότι
θα αλλάξει το σύστημα μετά από 2 χρόνια όταν θα γίνει κυβέρνηση, αλλά στο μεταξύ θα ισχύσει το νέο ωράριο που θα πλήξει τους μικρούς. Τέλος να μεταφέρετε στον κύριο Πρωθυπουργό ότι η Ελλάδα δεν θα γίνει Ιρλανδία εάν σε όσες ευκαιρίες έχει κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει η Ιρλανδία. Η Ιρλανδία έχει ελεύθερο ωράριο, επτά ημέρες την εβδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο. Κάντε τα ίδια με την Ιρλανδία για να ελπίζουμε και εμείς να γίνουμε Ιρλανδία. Σας ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Στέφανος Μάνος καταθέτει για τα Πρακτικά το
προαναφερθέν παραμύθι, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου