Τελικά, "σκόνταψε ο εκσυγχρονισμός" ή απλώς η διακυβέρνηση Σημίτη κατέγραψε τα όρια (διάβαζε, καλύτερα αδιέξοδα) ενός συγκεκριμένου μοντέλου διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας; Για το τι πραγματικά συνέβη σε σχέση με αυτές τις δύο -ή πολύ περισσότερες των δύο αυτών- εκδοχές καταθέτουν μέσα απο μια ιδιότυπη μονομαχία που φιλοξενείται στο τεύχος 458/ Δεκέμβριος 2005 του περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ (που επανακυκλοφορεί με νέα διεύθυνση, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Γιάννης Μπασκόζος)δύο γνωστοί εκπρόσωποι της ακαδημαϊκής κοινότητας, ο κ. Αντώνης Μακρυδημήτρης (καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών) και ο κ. Θεόδωρος Πελαγίδης (καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς).
Η "μονομαχία", με την μέθοδο της ανταλλαγής επιστολών του ενός προς τον άλλον (συνολικά 4, ανά δύο ο καθένας)στη βάση ενός εξ αρχής καθορισμένου θέματος (στην συγκεκριμένη περίπτωση το πρόσφατο βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού κ. Κώστα Σημίτη), φωτίζει (ιδιαίτερα, η πρώτη στη σειρά, επιστολή του κ. Μακρυδημήτρη) ορισμένες κρίσιμες πτυχές του μοντέλου διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας στο διάστημα 1996-2004. Με λίγα λόγια, η "μονομαχία" των δύο καθηγητών αξίζει να προσεχθεί και κυρίως να "διαβαστεί" με την επίγνωση της επικαιρότητας του μεταρρυθμιστικού αιτήματος- εγχειρήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου