"Kύριε Πρόεδρε, επιθυμώ να διαβεβαιώσω το Σώμα ότι ο Frits Bolkestein είναι ζωντανός και μαχόμενος, κι αυτό εξηγεί το γιατί ο Martin Schulz (σ.σ ο επικεφαλής της Ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος) παραήταν εύθικτος αυτές τις μέρες".
Αυτά τα λόγια ανήκουν στον Βρεττανό Graham Watson, επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη , μια απο τις πολιτικές ομάδες της Ευρωβουλής που έδωσαν μέχρι τέλους την μάχη για να "περάσει" η αυθεντική έκδοση της Οδηγίας και όχι όπως τελικά υπερψηφίσθηκε ριζικά τροποποιημένη ή απολύτως... μεταλαγμένη μετά τον "ιστορικό συμβιβασμό" ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και τους Σοσιαλδημοκράτες (απο τους οποίους και πάλι "απουσιάζαν" τα μέλη της ομάδας των ευρωβουλευτών του Πασόκ που προτίμησαν την λύση της αποχής προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν την συνδικαλιστική γραφειοκρατία του προέδρου Πολυζωγόπουλου).
Πάντως, η όλη διαδικασία και πιό συγκεκριμένα η επίμαχη ψηφοφορία δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο ένα σταυρόλεξο για γερούς λύτες. Σχεδόν όλες οι πλευρές του Ευρωκοινοβουλίου με τον ένα ή άλλο τρόπο "πανηγυρίζουν" για το αποτέλεσμα αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι ένα και μόνο πέρα απο τις συνήθεις μικροκομματικές σε εθνικό ή πανευρωπαϊκό επίπεδο σκοπιμότητες: Ποιά είναι η επιλογή των εκπροσώπων των Ευρωπαίων πολιτών; H προσαρμογή στα νέα δεδομένα της διεθνούς αγοράς που απαιτεί τη διαρκή αναμέτρηση με τον ανταγωνιστικό μας ευατό ή ο κεκαλυμένος προστατευτισμός στο όνομα μιας δήθεν κοινωνικής ευαισθησίας που στις σημερινές συνθήκες ανάπτυξης της οικονομίας οδηγεί ακόμη περισσότερα εκατομμύρια πολιτών στην ανεργία, την ανέχεια και την περιθωριοποίηση;
Σε κάθε περίπτωση, η μάχη για την Ευρώπη δεν τελείωσε... Απλώς άρχισε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου