ΣΕΒ:Διλήμματα προσανατολισμού...

Τον προσεχή Μάϊο –στις 16 του μήνα- προγραμματίζεται να διεξαχθεί η ετήσια γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ), της κορυφαίας εργοδοτικής οργάνωσης στη χώρα μας. Η οποία, όμως, εδώ και αρκετά χρόνια δεν αποτελεί αποκλειστικά και μόνο το εκφραστικό όργανο της μεταποιητικής βιομηχανίας ("των βιομηχάνων" στην καθομιλουμένη της πολιτικής). Κι αυτό γιατί ο ΣΕΒ έχει διευρύνει κατά πολύ το φάσμα της εκπροσώπησης του,συμπεριλαμβάνοντας και όλους τους δυναμικούς και ανερχόμενους τομείς παροχής υπηρεσιών, από τις τράπεζες και τις τηλεπικοινωνίες μέχρι τις συμβουλευτικές και τις διαφημιστικές εταιρίες (Ισχυρή απόδειξη αυτής της διευρυμένης εκπροσώπησης είναι η λίστα των 93 νέων μελών που η εγγραφή τους περατώθηκε στο χρονικό διάστημα 2003 - Δεκεμβρίου 2005).

Η ειδησεογραφία κατά το διάστημα του χρόνου που απομένει μέχρι την σύγκλιση της γενικής συνέλευσης του ΣΕΒ θα επικεντρώσει αποκλειστικά και μόνο το ενδιαφέρον της στα σενάρια της διαδοχής στην κορυφή της εργοδοτικής οργάνωσης και στο πρόσωπο που θα πάρει την σκυτάλη η οποία – λόγω παράδοσης και εθιμικού δικαίου- θα αλλάξει χέρια με συντεταγμένο (προαποφασισμένο) τρόπο.

Εκείνο, όμως, που σίγουρα θα αποφύγει να "ακουμπήσει" η ειδησεογραφία θα είναι ορισμένες ουσιώδεις λεπτομέρειες που αφορούν αφενός την αυθεντικότητα της εκπροσώπησηςδηλαδή το εύρος και τη σύνθεση των συμφερόντων που περιλαμβάνει και εκπροσωπεί και αφετέρου τις διαδικασίες μέσα από τις οποίες ο ΣΕΒ ως κύριος εκφραστής της ελληνικής επιχειρηματικότητας διαμορφώνει τις θέσεις του σε μια πλειάδα μικρών και μεγάλων ζητημάτων, αρκετά εκ των οποίων επηρρεάζουν στον ένα ή τον άλλο βαθμό την οικονομική και κοινωνική ζωή και καθορίζουν τις σχέσεις του με την πολιτική εξουσία αλλά και τους άλλους κοινωνικούς εταίρους.

Μην μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο ΣΕΒ έχει ένα βαρύνοντα θεσμικό ρόλο καθώς µετέχει µε εκπροσώπους του σε ανεξάρτητες ρυθµιστικές αρχές ( Επιτροπή Ανταγωνισµού, Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, Ρυθµιστική Αρχή Ενέργειας κ.α) και σε πάνω από 100 διοικητικά συµβούλια (ΙΚΑ, ΟΑΕΔ, Εργατική Εστία, Οργ. Εργ. Κατοικίας κ.α) και επιτροπές δηµοσίων οργανισµών και φορέων ( Επιτροπή Πολιτικής και Προγραµµατισµού Προµηθειών, Επιτροπή του Aναπτυξιακού Nόµου 2601, επιτροπές για το χωροταξικό σχεδιασµό και το περιβάλλον του ΥΠΕΧΩΔΕ, Εθνικό Συµβούλιο Αγροτικής Πολιτικής του Υπουργείου Γεωργίας, επιτροπές παρακολούθησης των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης για την Ελλάδα, Οικονοµική και Κοινωνική Επιτροπή , Οργανισµός Μεσολάβησης και Διαιτησίας κ.α).

Άρα, με βάση τον θεσμικό του ρόλο το ζήτημα της αυθεντικότητας της εκπροσώπησης –με άλλα λόγια, το ζήτημα της εκπροσώπησης των πολυποίκιλων και συχνά αντιτιθεμένων συμφερόντων εντός του ΣΕΒ- παύει να είναι απλώς και μόνο μια ουσιώδης λεπτομέρεια… Επιπλέον, το ζήτημα της εκπροσώπησης των συμφερόντων εντός του ΣΕΒ συνδέεται άμεσα και με τις θέσεις που διαμορφώνει σχεδόν αποκλειστικά ο πρόεδρος του ΣΕΒ λόγω των εξουσιών που έχουν μεταφερθεί στο πρόσωπο του αλλά και τις "αυθόρμητες" πρωτοβουλίες που εκείνος λαμβάνει τις περισσότερες φορές και φαντάζουν να εκκινούν και να υπηρετούν "μικροσυμβιβασμούς και τακτικισμούς".

Με λίγα λόγια, το επόμενο διάστημα θα διαφανεί αν η κορυφαία εργοδοτική οργάνωση της χώρας μας θα μπορέσει να συνθέσει και να εκφράσει εκείνα τα συμφέροντα του επιχειρηματικού κόσμου που ενθαρρύνουν και προωθούν την ταχεία προσαρμογή της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας στο νέο διεθνές παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ή αν επιλέξει –έστω και δια της τεθλασμένης- να αποτελέσει ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του «οικονομικού εθνικισμού»…

Έτσι κι αλλιώς, το δίλημμα δεν προέρχεται από την χώρα του φαντασιακού αλλά εδράζεται πάνω σε υπαρκτές αντιλήψεις που έχουν να κάνουν με κεκτημένα και στρεβλώσεις και οι οποίες δεν ταιριάζουν στη σημερινές επιταγές απελευθέρωσης και ανοίγματος των αγορών στο διεθνή ανταγωνισμό.