Η "ψήφος" της "κόκκινης" εξέδρας (Μια περίπτωση νομιμοποίησης της διαπλοκής)

Αγραπίδης ή Φασούλας; Όποιος εκ των δύο υποψηφίων δημάρχων στο επίνειο της πρωτευούσης καταφέρει να κόψει πρώτος το νήμα της πρώτης Κυριακής (εκτός κι το 42 % παίξει το ρόλο του) θα το οφείλει κατά κυριολεξία στην κινητοποίηση της «κόκκινης» εξέδρας. Κι επειδή ακριβώς η «κόκκινη» εξέδρα –συμπεριλαμβανομένων και των VIP suites- δεν είναι μια «ουδετεροποιημένη ζώνη» αλλά «εξάρτημα» και «βραχίονας» του προέδρου της ΠΑΕ (λέγε με Σωκράτη…) το τι θα ριχθεί στην κάλπη φαίνεται ήδη από τις αντικειμενικές (τρόπος του λέγειν…) δημοσκοπήσεις…

Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος της ΠΑΕ (ένας είναι ο Πρόεδρος…) εμφανίζεται πάνοπλος προκειμένου να διαπραγματευθεί με τις πολιτικές ηγεσίες την διάθεση του «στρατού» του το αντίτιμο της συνεισφοράς του. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και ιδιαίτερα στην πολιτική αγορά του Πειραιά όπου η «επαρχιώτικη» αντίληψη για τις business της πολιτικής συνεχίζει να είναι κυρίαρχη και να εκδηλώνεται κυρίως μέσα από μικρομεσαίας εμβέλειας προσωπικές συμπεριφορές κάθε είδους πολιτευτών…

Τα πρόσφατα δημοσιεύματα των εφημερίδων – το άρθρο του πειραιώτη δημοσιογράφου Δημήτρη Καπράνου στην «Καθημερινή» και το δισέλιδο του «Πρώτου Θέματος»- συνθέτουν σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό την εικόνα που έρχεται από τον Πειραιά και θα καθορίσει στον ένα ή άλλο βαθμό την «ψήφο» του φθινοπώρου.

Με αυτά και εκείνα, ας αποτολμήσουμε να καταγράψουμε 2 πρώτα, αρχικά συμπεράσματα:

- Η αυτοτέλεια και η αυτονομία της πολιτικής και των διαδικασιών της "πάνε" ...περίπατο!!!
- Οι δημοτικοί άρχοντες στο "λιμάνι της αγωνίας" εκχωρούν στον "ισχυρό" της πόλης και τα τελευταία ψήγματα της όποιας εξουσίας τους...
- Η "κάρτα μέλους" του Ολυμπιακού γίνεται εν τέλει το "διαβατήριο" της πολιτικής ανέλιξης των πολιτευομένων ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης και ένταξης.

Υ.Γ: Ποιές είναι οι απόψεις του κ. Τάκη Τσουκαλά για την Τοπική Αυτοδιοίκηση;