Tο συνδικάτο ως αυτόκλητος "διασώστης"

Μεταξύ των ερωτημάτων που έθεσαν στην διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας οι συνδικαλιστές του ΣΥΕΤΕ για την εξαγορά της χρηματιστηριακής εταιρείας P&K συμπεριλαμβάνεται και το ακόλουθο:

Είναι σωστό να εμφανίζεται η Εθνική Τράπεζα ως διασώστης (Bailout) μιας ιδιωτικής εταιρίας;

Η απάντηση για όλους όσοι υπερασπίζονται εν τοίς πράγμασι την λειτουργία μιας ελεύθερης, ανοιχτής και ανταγωνιστικής αγοράς είναι προφανής: : Όχι!!!

Δεδομένα πράγματα, απλές και καθαρές κουβέντες…

Αλλά, το ερώτημα μάλλον δεν σκοπεύει σε αυτήν ή σε καμμία άλλη απάντηση. Κι αυτό γιατί το ερώτημα των συνδικαλιστών –με την διακριτικότατη μνήμη…-περιλαμβάνει ένα στοιχείο ( ο χαρακτηριστικός προσδιορισμός της έννοιας του "διασώστη") λόγω του οποίου εκτρέπεται η όποια επιβεβλημένη δημόσια κριτική σε ατραπούς σημαδεμένους από τις υψηλόφρονες διδασκαλίες του Νίκου Αθανασάκη.

Ας κρατήσουμε, όμως, την ουσία της επιλογής των συνδικαλιστών. Κι εκείνη είναι η εξής και μόνο: Ο χαρακτηρισμός της Εθνικής Τράπεζας ως "διασώστη" πάραυτα διαμορφώνει το πλαίσιο για την απόδοση κατηγοριών , ένα κατ΄ουσία πλαίσιο "ενοχής"… Αλλά, από πού κι ως πού η Εθνική στην συγκεκριμένη περίπτωση εξαγοράς έχει –όπως ισχυρίζονται δολίως οι ηγέτες της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας- αναλάβει το ρόλο του "διασώστη"; Εκτός κι αν οι κ.κ εκπρόσωποι γνωρίζουν κάτι παραπάνω απο εκείνα που εμείς οι υπόλοιποι αγνοούμε.

Μήπως η P&K είναι μια προβληματική επιχείρηση –σαν κι εκείνες που προσέτρεξε να περιθάλψει υποτίθεται ο αλήστου μνήμης ΟΑΕ των πρώτων χρόνων της Αλλαγής- ή περιλαμβάνεται σε καμμια μαύρη λίστα των αρμοδίων εποπτικών αρχών ; Οσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει τίποτα απ΄όλα αυτά. Ούτε προβληματική εταιρεία είναι, ούτε στο στόχαστρο των εποπτικών αρχών έχει βρεθεί. Άρα, προς τι η "διάσωση"; Άνθρακες η όλη ιστορία…

Αν όμως δεν πρόκειται για "διάσωση" (σύμφωνα με όλα τα δεδομένα) αλλά για καθαρά επιχειρηματική επιλογή ανάπτυξης ως προς τι τα κροκοδείλια δάκρυα των κ.κ. συνδικαλιστών; Ποιόν ή ποιους ,σε πραγματική βάση, προστατεύουν; Γιατί τα συμφέροντα της τράπεζας, των μετόχων και των εργαζομένων τους μάλλον όχι. Η εκδοχή περί προστασία και "διάσωσης" το status που έχουν διαμορφώσει τα συμφέροντα ορισμένων ισχυρών ανταγωνιστών της Εθνικής Τράπεζας στην χρηματιστηριακή αγορά με τα οποία συμπαρατάσσονται και συμπράττουν οι νεόκοποι απολογητές του «εκσυγχρονιστικού έργου» της εποχής Σημίτη δια των εφημερίδων τους φαίνεται πως έχει αξία και πιθανότητα και συνέχεια. Άλλωστε, τα συμφέροντα εκείνα διακρίθηκαν επί εποχής Σημίτη για την διακίνηση "πολιτικού" χρήματος...

Σε αυτήν την βάση οι κ.κ συνδικαλιστές θα έπρεπε να αποστείλουν τόσο στον κ. Νίκο Αθανασάκη όσο και στην κα Βάσω Παπανδρέου περισσότερο ακριβείς πληροφορίες περί των συσχετισμών δύναμης στον χώρο των χρηματιστηριακών εταιρειών και εν γένει της αγοράς διαχείρισης κεφαλαίων αλλά και έγκυρη πληροφορία περί της τύχης (αποπληρωμή ή μη) των μετοχοδανείων και των άλλων δανειακών υποχρεώσεων βασικών μετόχων ομίλων media…