Tο καταλανικό όραμα των υποψηφίων Δημάρχων

Αν δεν με απατά η μνήμη μου οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης έγιναν το 1992 -ένα χρόνο περίπου πριν από την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και το come back του αείμνηστου Προέδρου, στενός συνεργάτης του οποίου αλλά και σταθερός θαμώνας σε υψηλά κυβερνητικά και κομματικά αξιώματα υπήρξε ο σημερινός υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων κ. Κώστας Σκανδαλίδης.

Ο κ. Σκανδαλίδης σήμερα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ανεμίζει το «λάβαρο» της μετά-oλυμπιακής Βαρκελώνης υποστηρίζοντας ότι όταν τα βήματα του με την ψήφο των Αθηναίων τον φέρουν στο νεοκλασικό Μέγαρο της Πλατείας Κοτζιά είναι έτοιμος να εφαρμόσει το καταλανικό μοντέλο διαχείρισης και αξιοποίησης της μετά - oλυμπιακής κληρονομιάς.

Η εύκολη αντιμετώπιση του εξαγγελθέντος «οράματος» του υποψηφίου Δημάρχου και επί σειρά ετών διατελέσαντος υπουργού θα ήταν ότι η παράταξη την οποία ευδοκίμως υπηρετεί είχε άφθονο χρόνο και άνεση κινήσεων στην διάθεση της για να μεταφέρει και να εφαρμόσει το καταλανικό μετα Ολυμπιακό μοντέλο ήδη από την δεκαετία του ΄90…Δεν το έπραξε και ο κ. Σκανδαλίδης γνωρίζει από πρώτο χέρι τα «Γιατί» των χαμένων ευκαιριών –πολύ πριν η Ελλάδα θέσει υποψηφιότητα για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αλλά, αυτή είναι η εύκολή αντιμετώπιση… Εκείνο που μετρά δεν είναι η σημερινή θεμιτή καθόλα πολιτική φιλοδοξία του κ. Σκανδαλίδη να μην είναι «περαστικός δήμαρχος» αλλά η κατανόηση των εξαγγελιών του και κυρίως η αξιολόγηση τους με μέτρα και σταθμά ευρωπαϊκής αγοράς.

Το παράδειγμα της Βαρκελώνης μπορεί άνετα να γίνεται σημαία και λάβαρο αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένα παράδειγμα ενός ιδιότυπου μείγματος ειδικών προδιαγραφών που είναι σχεδόν αδύνατο να μεταφερθεί και να εφαρμοσθεί σε οποιαδήποτε άλλη Μητρόπολη του Μεσογειακού Νότου.

Κι αυτό για τους εξής λόγους: Ο πρώτος και πιο σημαντικός αφορά την εθνικιστική περηφάνια των Καταλανών και το στοίχημα που ανέλαβαν έναντι της κεντρικής κυβέρνησης της Μαδρίτης ήδη από τα χρόνια της δεκαετίας του ’80 προκειμένου να κατοχυρώσουν μέσα από τις συνεχείς προσπάθειες διευρυνόμενης πολιτικής και οικονομικής αυτονομίας τον ιδιαίτερο εθνικό χώρο. Ο δεύτερος έχει άμεση συνάφεια με τον πρώτο και αφορά την συντονισμένη από όλες τις περιφερειακές και τοπικές αρχές προσπάθεια για την επιτυχία του όλου στοιχήματος. Τα τοπικά και περιφερειακά συμφέροντα είχαν πλήρως συνασπισθεί έναντι των όποιων παρεμβάσεων της Μαδρίτης προκειμένου κατά κύριο λόγο να διευκολυνθούν μέσω του ολυμπιακού και μετά - ολυμπιακού project οι ιδιαίτερες εθνικές και πολιτικές προτεραιότητες και επιδιώξεις.

Προϋποθέσεις οι οποίες δεν ίσχυαν ούτε και μπορούν να ισχύσουν σε άλλες Μεσογειακές Μητροπόλεις όπου η παράδοση του συγκεντρωτικού κράτους αλλά και οι αντιλήψεις των εκάστοτε αρμόδιων και συναρμόδιων υπουργών για τις επιλογές διαχείρισης των αντικειμένων που βρίσκονται υπό την εποπτεία και τον έλεγχο τους υπονομεύει τέτοιου είδους καταλανικά εγχειρήματα… Για παράδειγμα, ποιος υπουργός ή υφυπουργός ελληνικής κυβέρνησης θα ήταν διατεθειμένος να συναινέσει και το δυσκολότερο όλων, να συνεργασθεί παραγωγικά στις επιλογές και τις αποφάσεις ενός καθετοποιημένου και με πληθώρα αποφασιστικών αρμοδιοτήτων Οργανισμού Αξιοποίησης της μετά-ολυμπιακής κληρονομιάς που θα βρισκόταν όχι υπό την εποπτεία του Μαξίμου (ανεξαρτήτως του ενοίκου του) αλλά στην Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς . Όπως έχει δυστυχώς αποδείξει η ελληνική πολιτική ζωή τέτοια σενάρια παραμένουν εσαεί στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας…

Καλές οι φιλοδοξίες, λοιπόν, αλλά δήμαρχος του σημερινού Δήμου Αθηναίων ή του αυριανού Μητροπολιτικού Δήμου με άρωμα ή χρώμα Βαρκελώνης δεν μπορεί να υπάρξει όσο εξακολουθεί να υφίσταται η σχέση θεσμικής και θεσμοποιημένης υποτέλειας ανάμεσα στα μέλη της Κεντρικής κυβέρνησης και τους αιρετούς δημοτικούς άρχοντες. Εκτός κι αν οι αιρετοί δημοτικοί άρχοντες έχουν σκοπό να λειτουργήσουν με μεθόδους ιδιωτικής οικονομίας –με όρους αγοράς- διαμορφώνοντας μέσα από ένα πλέγμα έξυπνων αναπτυξιακών προτάσεων εκείνο το περιβάλλον που μπορεί να προσελκύσει επενδυτές και κεφάλαια για την πόλη τους. Διαφορετικά θα συνεχίζουν να παραμένουν στους προθαλάμους και να συζητούν με τις γραμματείς των εκάστοτε υπουργών το τι είδαν και το τι δεν είδαν στην αχανή κοσμοπολίτικη Βarceloneta…