‘Ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα των δημοσιογράφων αλλά και των πολιτικών στελεχών σε αυτήν την χώρα αποτελεί η επιμονή τους στην αβάσταχτη ελαφρότητα των επιθετικών χαρακτηρισμών για πρόσωπα και καταστάσεις που καταλήγουν σχεδόν πάντα στην εκχυδαϊσμένη εκδοχή της ταμπέλας.
Πρόσφατο το παράδειγμα της αντιμετώπισης του Βρετανού ηγέτη των Συντηρητικών David Cameron από τις εγχώριες μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδες αλλά και από πολιτικά στελέχη απ΄όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής. Σχεδόν όλοι –ελάχιστες οι εξαιρέσεις- προσέτρεξαν να επιτελέσουν το καθήκον τους κουβαλώντας ο καθένας για λογαριασμό του μια ταμπέλα, την οποία και αφού ανήρτησαν πάνω στη φωτογραφία του Cameron θεώρησαν εν μέσω της ασφαλούς ανεπάρκειας τους ότι το θεάρεστο έργο ολοκληρώθηκε…
Κι όμως, η ταμπέλα –ακόμη και με την διαφορετικότητα της η κάθε μια- απλώς συσκοτίζει αν δεν παραπλανά και πάντως βλάπτει σοβαρά το δημόσιο διάλογο καθώς καταστρέφει την ίδια τη βάση των επιχειρημάτων που εδράζονται σε αυθεντικές εκφράσεις των πολιτικών (policies).
Πέρα από τις ταμπέλες, σε κάθε περίπτωση μας αφορά και η περίπτωση της σκέψης και των πολιτικών του Cameron όπως μας αφορά και η διακυβέρνηση Blair αρκεί να έχουμε την δυνατότητα της πρόσβασης στο πλούτο της πληροφορίας μέσα από διαύλους αυθεντικής έκφρασης των απόψεων. Οι διαμεσολαβητές οποιαδήποτε μορφής ίσως σε μια τέτοια κατεύθυνση να είναι από περιττοί έως και επικίνδυνοι.
Παρόλα αυτά η προσφυγή στις καλές υπηρεσίες ενός διαμεσολαβητή για την κατανόηση του φαινόμενου Cameron είναι μάλλον απαραίτητα. Στο ρόλο του διαμεσολαβητή ο ειδικός σύμβουλος του ηγέτη των Συντηρητικών Danny Kruger (The right dialectic, περιοδικό Prospect, Σεπτέμβριος 2006).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου