Η ιδέα του Localism

Για όλους όσοι δεν αντιλαμβάνονται τις Τοπικές Αρχές (Δήμοι και Κοινότητες) σαν αποκεντρωμένες δημόσιες υπηρεσίες ενός συγκεντρωτικού (ή και υπερ-συγκεντρωτικού) κράτους τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών μικρή εν τέλει σημασία έχουν σε σχέση με την κορυφαία πολιτική επιδίωξη των πιο παραγωγικών δυνάμεων της Κοινωνίας των Πολιτών να μεταρρυθμιστεί η οργάνωση και λειτουργία τουλάχιστον της Τοπικής Διοίκησης –ο ένας από τους τρεις πυλώνες (Κεντρική, Περιφερειακή και Τοπική) της διοικητικής διάρθρωσης της χώρας - σε ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό εργαλείο οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν πολύ χρήσιμο και απείρως πιο αποδοτικό εάν ορισμένες από τις δυνάμεις ενός ευρέος πολιτικού φάσματος επέλεγαν να αρχίσουν να συζητούν τουλάχιστον μια ιδέα που κερδίζει έδαφος σε άλλα πολιτικά και κοινωνικά περιβάλλοντα –όπως η Μεγάλη Βρετανία- και αναφέρεται στους τρόπους εκείνους όπου η Τοπική Κοινωνία και μαζί της, η Τοπική Διοίκηση καταφέρνει να αποκτήσει την πολλαπλή αυτονομία της σε σχέση με την Κεντρική Διοίκηση προς όφελος των μακροπρόθεσμων συμφερόντων των πολιτών που εκπροσωπεί. Η ιδέα ακούει στο όνομα Localism (προτεινόμενη σε ελεύθερη μεταφορά εκδοχή : Τοπισμός).

Δύο κείμενα , με αναφορά στα βρετανικά δρώμενα, πιθανότατα να δώσουν τα κατάλληλα ερεθίσματα για ένα δημόσιο διάλογο, έστω και μεταξύ υποψιασμένων…
Το ένα άρθρο προέρχεται από το Direct Democracy – μια πρωτοβουλία που γεννήθηκε στο πλαίσιο των διεργασιών του Συντηρητικού Κόμματος-, ενώ το δεύτερο αποτελεί μια ιδιαίτερη και αρκετά πιο εξειδικευμένη συμβολή του Adam Smith Institute για την φορολογία.