Ο Κώστας Σημίτης με τις προτάσεις που διατυπώνει για την έξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την κρίση (Το Βήμα της Κυριακής, 1/10/2006) εμφανίζεται ως ultra φεντεραλιστής, υπερθεματίζοντας μάλιστα για την προοπτική μιας Ευρώπης των "πολλών ταχυτήτων" ως προς την Ενοποίηση (πολιτική και νομισματική).
Ανεξαρτήτως της συμφωνίας ή της διαφωνίας με τον πρώην πρωθυπουργό, οι προτάσεις του πρέπει να θεωρηθούν –ενταγμένες στο ευρύτερο ευρωπαϊκό σκηνικό- ως προωθημένες. Μάλιστα, σε τέτοιο βαθμό που ως σύνολο καταγράφουν –έστω και ενδεικτικά- μια σαφέστατη διαφοροποίηση από τον λόγο του μετα-σημιτικού Πασόκ. Κι αυτό αξίζει να επισημανθεί καθώς οι προτάσεις του πρώην Πρωθυπουργού συγκροτούν και μια διαφορετική αντίληψη για το περιεχόμενο της πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας από εκείνο που αντιλαμβάνονται οι σημερινοί Προεδρικοί αλλά και τα στελέχη που στήριξαν το εγχείρημα Σημίτη (τουλάχιστον την πρώτη τετραετία). Κι ως προς αυτό το σκέλος ο παράγοντας συγκυρία (εκλογές στους ΟΤΑ, «Πανάγοι» κ.λπ) μικρό μερίδιο διεκδικεί να έχει.
Δυστυχώς όμως για τον Κώστα Σημίτη, ουδείς μπορεί να εμφανίζεται και να διεκδικεί μεταρρυθμιστικές δόξες στην Ευρώπη, αν προηγουμένως δεν έχει καταγράψει απτά και με διάρκεια αποτελέσματα από την άσκηση μιας μεταρρυθμιστικής πολιτικής παρέμβασης στην πατρίδα του. Γιατί η Ευρώπη, η προοπτική της ενοποίησης της, το μέλλον της σε σχέση με τις παγκόσμιες προκλήσεις του νέου ανταγωνιστικού περιβάλλοντος δεν είναι μακριά από εμάς. Η Ευρώπη είμαστε εμείς ή καλύτερα, και εμείς!!!
'Εν τέλει, όπως σημειώνει και ο αντιπρόεδρος Στρατηγικής του Ομίλου της BP και συνιδρυτής του ανεξάρτητου βρετανικού think tank CER, o Nick Butler, σε πρόσφατο άρθρο του: Reform, then, is still the key word.
1.10.06
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου