Φιλελεύθερη επιλογή και άρθρο 16.

Είμαστε στην αρχή του χρόνου και για λίγες ημέρες δικαιούμαστε να ξεχάσουμε τον ρεαλιστικό κυνισμό της πολιτικής μας ζωής και να ονειρευτούμε. Τι;

Οτι θα θελήσουν να συναντηθούν οι κ. Καραμανλής και Παπανδρέου και στο τέλος της συνάντησής τους θα διακηρύξουν ότι συμφώνησαν να θέσουν ως κοινό τους στόχο να αποκτήσει η Ελλάδα, μέσα στην επόμενη δεκαετία, τα καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια στην Ευρώπη.

Οτι θα επιδιώξουν να καταστήσουν την Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο σπουδών.

Οτι στο τέλος της δεκαετίας θα σπουδάζουν στην Ελλάδα 50.000 ξένοι φοιτητές.

Οτι κανένα οργανωμένο συμφέρον δεν θα τους σταματήσει.(απόσπασμα από το άρθρο του βουλευτή Επικρατείας κ. Στέφανου Μάνου δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» , 6-1-2007).

Ας αρκεστώ να επαναλάβω μόνο μια διαπίστωση του κ. Μάνου: “κανένα οργανωμένο συμφέρον δεν θα τους σταματήσει”. Τα συμφέροντα της πλειονότητας των πολιτών αλλά και της ίδιας της κοινωνίας είναι πολύ υπέρμετρα εκείνων των συνδικαλιστικών και συντεχνιακών «αριστοκρατικών» ομάδων πάσης φύσεως και καταγωγής.

Άλλωστε, η έννοια του δημοσίου συμφέροντος και του δημοσίου αγαθού –που έχουν άμεση σχέση τόσο με την εκπαίδευση, όσο και την αναθεώρηση του άρθρου 16- δεν ταυτίζεται στις μέρες μας με το κρατικό μονοπώλιο και τους επίδοξους σωτήρες του. Η εκπαίδευση παραμένει δημόσιο αγαθό ακόμη κι αν η δραστηριότητα της παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών ασκείται από τους ιδιώτες, κοινωφελή ιδρύματα χρηματοδοτούμενα από κονδύλια ιδιωτών, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ακόμη και από πρωτοβουλίες πολιτών που θέλουν για τον άλφα ή βήτα λόγο να έχουν προνομιακή σχέση με την εκπαίδευση των παιδιών τους…

‘Οσοι, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης ή και στράτευσης, θεωρούν ότι βρίσκονται σταθερά στον χώρο της φιλελεύθερης επιλογής ας στηρίξουν ο καθένας με τις δυνάμεις του την υπόθεση της αναθεώρησης του άρθρου 16.