Η ηθική της υπευθυνότητας

Γιατί προκαλεί τόσες και τέτοιας μορφής αντιδράσεις η άποψη που διατύπωσε στο κεντρικό της άρθρο η εφημερίδα New York Times (30/12/2006) για τις συνέπειες που έχει προκαλέσει η επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αποδεχθεί την ένταξη της «διηρημένης» Κύπρου ως ισότιμο πλήρες μέλος στους κόλπους της; Μήπως γιατί οι αρθρογράφοι της νεοϋρκέζικης εφημερίδας μας υπενθυμίζουν ακόμη μια φορά τα αυτονόητα δηλαδή τόσο τα δεδομένα της ένταξης όσο και τις (άγραφες) δεσμεύσεις της ελληνικής αλλά και της ελληνοκυπριακής πλευράς που οι επαρχιακοί δικολάβοι της Λευκωσίας κάνουν για μια ακόμη φορά τους ανήξερους…

Το άρθρο με το τίτλο «Obstacles in Turkey’s Path» περιέχει κόκκους αληθείας για τα διατρέξαντα την επομένη της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που ουδείς δικαιούται να αγνοεί εκτός κι αν επαγγελματική διαστροφή επιθυμεί να εθελοτυφλεί με συνέπεια και συνέχεια…

Η αλήθεια πολλές φορές είναι πικρή κι ακόμη περισσότερο η πολιτική και η διπλωματία στους καιρούς μας. ‘Άλλο πράγμα να διεκπεραιώνεις φακέλους για την ίδρυση εξωχωρίων εταιρειών στο γραφείο σου ή να πραγματοποιείς νομικό έλεγχο από το lobby του Hilton σε M & A ελλαδικών εταιρειών με σίγουρο αποτέλεσμα και σιγουρότερο ρεγάλο κι άλλο να κρατάς τις δεσμεύσεις σου ως το τέλος παρά το κόστος της προσωπικής πολιτικής επιβίωσης!!!

[Ο τίτλος είναι δανεισμένος απο τον Pierre Blanc,συγγραφέα του βιβλίου "Ο Διαμελισμός της Κύπρου" (Εκδόσεις Ολκός, 2002)που πίστευε ότι οι Κύπριοι ηγέτες και των δύο κοινοτήτων θα πρέπει κάποια στιγμή να διαβούν το σύνορο ανάμεσα στην "ηθική της πεποίθησης" και στην "ηθική της υπευθυνότητας". Το βιβλίο αν και γραμμένο το 2000 διατυπώνει πολύ προφητικά τη κρίση ότι δεν είναι καθόλου αυτονόητο πως ένα ομοσπονδιακού χαρακτήρα ειρημευτικό σχέδιο, με όλες τις συνεπαγόμενες παραχωρήσεις, θα γίνει αποδεκτό απο τους Ελληνοκύπριους. Και αυτή η κρίση διατυπώνεται σε μια χρονική στιγμή όπου η Ελληνοκυπριακή ηγεσία εμφανίζεται ως η επισπεύδουσα για την επανένωση και την ομοσπονδοποίηση]