Προσωπικές επιλογές, ιδιωτική σφαίρα και δημόσιος χώρος

[Δάνεια για έναν αποχαιρετισμό. Δάνεια για τυχόν απαντήσεις που γεννούν με τη σειρά τους πολύ περισσότερο ερωτήματα για τις προσωπικές επιλογές και συμπεριφορές στο κρίσιμο σημείο εκεί όπου η ιδιωτική σφαίρα προσχωρεί στο δημόσιο χώρο, εκεί όπου δικαιώματα και υποχρεώσεις διαπλέκονται και συναπαρτίζουν ένα κουβάρι που δύσκολα ξετυλίγεται (αν ξετυλίγεται...)].

&&&


Η παρέα των αγοριών μάζεψε λεφτά για να πληρώσουν μια πουτάνα. Ένα από τ΄ αγόρια έκανε τριάντα χιλιόμετρα με το ποδήλατο για να τη βρει στο Α., να φέρει ποτά. Ύστερα όλοι την πήδηξαν.

(Ρολάν Μπάρτ, Συμβάντα, Εκδόσεις Ράππα).

&&&

Και έκλαψα πολύ/
για κείνα τα φιλιά/
που ποτέ δεν σου χα δώσει/
άδεια μου αγκαλιά.

(από το τραγούδι Uranya έφυγε για την Αθήνα του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με τη φωνή της Άλκηστις Πρωτοψάλτη).

&&&

Κι από την προδοσία κι από τη μοναξιά
Κι από την απελπισία τραβάω μια ρουφηξιά
Να δεις στο πρόσωπό μου
Του κόσμου τα στραβά
Ο ‘ερωτας, μανούλα μου,
Κοστίζει ακριβά

(από το τραγούδι Μαύρο Βελούδο που ακούγεται στη παράσταση ΤΣΙΝΤΣΙΤΑ σε στίχους και μουσική της Αφροδίτης Μάνου).

&&&

Όμως η αλήθεια μοιάζει που μια λύπη μόνην
καίρια εγνώρισεν η φίλαρχη γυναίκα

(από το ποίημα Άννα Κομνηνή του Κωνσταντίνου Καβάφη, από την έκδοση Κ.Π.Καβάφης, Ποιήματα 1882-1932, έκδοση Εκδοτική Ερμής 2003 με εκτενές σημείωμα του Μανόλη Σαββίδη).

&&&

πίστις, ελπίς, αγάπη,
τα τρία ταύτα·
μείζων δε τούτων
η αγάπη

(Απόσπασμα απο την Προς Κορινθίους Α' Επιστολή του Αποστόλου Παύλου).

&&&

Αυτό που ζήσαμε στην οικογένεια μου το έχουν ζήσει εκατομμύρια άνθρωποι. Οι πόνοι τους, οι αμφιβολίες τους, οι ελπίδες τους είναι ίδιες με τις δικές μας. Είναι οι αιώνιες ιστορίες ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Των δυσκολιών της συμβίωσης δύο. Της δύναμης του έρωτα. Το μόνο που είναι διαφορετικό σε μας είναι η πίεση της δημόσιας ζωής , της επισημότητας και της δημοσιότητας . Όλα είναι πολύπλοκα ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα, αλλά όταν όλα είναι δημόσια , τότε τα μικρά γεγονότα της καθημερινότητας γίνονται ογκόλιθοι (…) Είναι το πιο βαρύ τίμημα που πληρώνει κάποιος στη μοντέρνα πολιτική ζωή (…) Αυτή η εξέλιξη προς τη διαφάνεια της ιδιωτικής ζωής, αδιανόητη πριν δέκα χρόνια, σήμερα είναι αναντίρρητη.


(Νικολά Ζαρκοζί, Κατάθεση, έκδοση ΜΑΛΛΙΑΡΗΣπαιδεία).

&&&

Το αντίθετο του «φίλου» δεν είναι πια ο «εχθρός», ούτε καν ο «ξένος», είναι μάλλον ο «γνωστός», ο «συνεργάτης» ‘η κάποιος που «δεν τον ξέρω». Σε συνδυασμό με αυτή τη μετάβαση , η τιμή αντικαθίσταται από την αφοσίωση που δεν στηρίζεται πουθενά αλλού εκτός της προσωπικής συμπάθειας, και η ειλικρίνεια αντικαθίσταται απ΄ ό,τι θα ονομάζαμε αυθεντικότητα: την απαίτηση να είναι οι άλλοι ειλικρινείς και καλών προθέσεων.(…) Ο «καλός φίλος» (…) είναι σήμερα υποκατάστατο για τον «έντιμο σύντροφο».

( Αnthony Giddeds, Οι συνέπειες της νεοτερικότητας, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ. Το απόσπασμα προέρχεται από την ενότητα «Εμπιστοσύνη και Προσωπικές Σχέσεις» όπου ο συγγραφέας αναζητά και διερευνά τα όρια ανάμεσα στις έννοιες της σεξουαλικής οικειότητας, τις φιλίας, των προσωπικών σχέσεων και της συγγένειας…).

&&&

‘Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πεί ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά (…)

Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ΄ το μυαλό της κότας. (…)Τι να τους πω και πώς να τους το πω; Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ‘η να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα , για να καθησυχάσω τυχόν την φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;

Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πως πρέπει, του πως οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε;(…)

Η μορφή του τέρατος είναι πολύχρωμη.

(Από τη έκδοση Μάνος Χατζιδάκις, Τα Σχόλια του Τρίτου, Εξάντας. Το συγκεκριμένο απόσπασμα προέρχεται από το σχόλιο του Μ.Χ που εκφωνήθηκε στις 30 Ιουλίου 1978, ημέρα Κυριακή – πολύ προτού εισβάλλει η ιδιωτική τηλεόραση με τους κυρίαρχους και τους επικυρίαρχους των «8» και η δημόσια τηλεόραση ρίξει το πήχη των προσδοκιών στο υπόγειο που συνευρίσκονται εξωγήϊνοι και φραπελιατζούδες…)

&&&

Y.Γ: Για τη μνήμη ενός παλιού φίλου που έφυγε...