Μια μέση ελληνική εταιρία σπαταλά περίπου 33 ώρες το χρόνο στα φορολογικά γραφεία για τη διεκπεραίωση διαφόρων υποθέσεων της. Το στοιχείο αυτό ως χαρακτηριστικό παράδειγμα των αντί- επενδυτικών αντί- αναπτυξιακών συνεπειών της «εγκαθιδρυμένης» από δεκαετίες φορολογικής γραφειοκρατίας ανέφερε σε ομιλία του σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη ο πρέσβης των ΗΠΑ κ. Charles P. Ries.
Σε κάθε περίπτωση, το στοιχείο είναι εντυπωσιακό και προφανώς προκαλεί εκτός από θλίψη και αγανάκτηση. Ιδιαίτερα, μάλιστα όταν το βασικό ζητούμενο της εποχής της παγκοσμιοποίησης δεν είναι άλλο από την ανάδειξη σε ισχυρό συγκριτικό πλεονέκτημα για μια τοπική οικονομία του παράγοντα της φορολογικής ανταγωνιστικότητας – το οποίο δεν μεταφράζεται μόνο σε ενιαίους και πολύ χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές αλλά και σε απλοποίηση και ελαχιστοποίηση του χρόνου που δαπανά μια παραγωγική επιχείρηση ή και ένας παραγωγικός επαγγελματίας μπροστά από τα γκισέ της εφορίας ή τα λογής λογής γραφεία διαμεσολάβησης…
Η φορολογική ανταγωνιστικότητα σε μια εποχή έντονης και διαρκούς κίνησης των προς επένδυση κεφαλαίων αποτελεί μέρος του συνολικού πακέτου μιας τοπικής οικονομίας για την προσέλκυση επενδυτών και επενδύσεων. Άλλωστε, εδώ και καιρό, ο παράγων «φορολογία» έχει πάψει να αποτελεί στοιχείο αποκλειστικά και μόνο «εσωτερικής διευθέτησης» μιας χώρας και επηρεάζει με καταλυτικό τρόπο τη θέση και το ρόλο της στη περιφερειακή και διεθνή σκακιέρα.
[Για όσους ενδιαφέρονται για το ζήτημα της φορολογικής ανταγωνιστικότητας ας κοιτάξουν εδώ]
2 σχόλια:
κατά την άποψή μας το ζήτημα της απλοποίησης του φορολογικού συστήματος είναι μεν σημαντικό, όμως δεν είναι καίριο.
Πιο σημαντική είναι η σταδιακή η μετάβαση από ένα μεσογειακό σύστημα φορολόγησης το οποίο βασίζεται στους έμμεσους φόρους σ' ένα περισσότερο άμεσο φορολογικό σύστημα με λίγους και απλούς φορολογικούς συντελεστές.
Σε κάθε περίπτωση αυτό το οποίο είναι θεμελιώδες είναι η μείωση του βάρους των ασφαλιστικών εισφορών.
Όπως προκύπτει από έκθεση του ΟΟΣΑ, στην ΕΕ η φορολογία εισοδήματος είναι υψηλότερη από την Ελλάδα (14,2% του μέσου εργατικού κόστους έναντι 4,3% στη χώρα μας, λόγω του υψηλού αφορολόγητου ορίου και των φοροαπαλαγών). Αντιθέτως οι ασφαλιστικές εισφορές στην Ελλάδα αποτελούν το 34,4% του μέσου μισθολογικού κόστους ενώ στην ΕΕ-15 αποτελούν το 27,8% και τις χώρες του ΟΟΣΑ το 24%.
Αγαπητοί φίλοι το ελληνικό φορολογικό σύστημα θέλει και απλοποίηση αλλά και σοβαρή μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των όλων ανεξαιρέτως των παραγωγικών πολιτών -είτε είναι μισθωτοί, είτε είναι ελ.επαγγελματίες και επιχειρηματίες. Και απλοποίηση (δηλαδή λιγότερες ή σχεδόν μηδαμινές επισκέψεις στην εφορία) και χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές-ειδή και ενιαίους για και φορολογία φυσικών προσώπων και τη φορολογία νομικών προσώπων. Αν επιθυμείτε, διαβάστε ένα προηγούμενο post με αφορμή τα συμπεράσματα μιας ειδικής μελέτης του Reform. Στο site του συγκεκριμένου think tank με έδρα το Λονδίνο θα βρείτε και μια ενδοιαφέρουσα συζήτηση για την γενιά του IPOD.
Δημοσίευση σχολίου