Το ισοζύγιο του αγωγού και το power game μεταξύ πολιτικών επιδιώξεων και επιχειρηματικών συμφερόντων.

Για μήνες –αν όχι για χρόνια- οι εκπρόσωποι των επιχειρηματικών συμφερόντων, οι αναλυτές της αγοράς αλλά και τα στελέχη της πολιτικής και της διπλωματίας θα ερίζουν γύρω από το ισοζύγιο του υπό κατασκευή νέου αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, ανάμεσα στη προτεραιότητα αλλά και το ουσιαστικό αποτέλεσμα των πολιτικών και επιχειρηματικών/εμπορικών επιχειρημάτων.

Αν θεωρήσει κανείς ότι τα πολιτικά επιχειρήματα υπερτερούν των αντίστοιχων οικονομικών, το ισοζύγιο για τον αγωγό «εξόδου» των ρωσικών πετρελαίων προς το Αιγαίο παρακάμπτοντας τα υπό τουρκικό έλεγχο Στενά του Βοσπόρου με αυτά τα κριτήρια θα αξιολογηθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ρίσκο για να «χτίσεις» πάνω σε αξιολογήσεις με πολιτικά κριτήρια είναι μηδαμινό –κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει, ιδιαίτερα σε μια περίοδο προκλητικής ρευστότητας στο περιφερειακό και διεθνές power game.

Η καλύτερη διαχείριση του ρίσκου που εμπεριέχει ένα τέτοιο project είναι η διαρκής και συστηματική προσπάθεια συνδυασμού των πολιτικών και οικονομικών/επιχειρηματικών ωφελειών–στο βαθμό που μπορεί να επιτευχθεί σε μάκρος χρόνου και με άσκηση δυναμικών πολυμεριστικών πολιτικών εξασφάλισης των ουσιαστικών συμφερόντων της ελληνικής πλευράς.

Με άλλα λόγια, ας μην σπεύδουμε για την εξαγωγή οριστικών και αμετάκλητων «γνωματεύσεων» και αποφάσεων. Ο χρόνος που θα κυλήσει αναγκαστικά μέχρι την ολοκλήρωση του έργου θα δώσει αρκετές αφορμές για πιό ψύχραιμες τοποθετήσεις... Κι αυτό είναι απολύτως χρήσιμο και απαραίτητο γιατί ο νέος αγωγός θα επιτύχει να φέρει τα προσδοκώμενα οφέλη μόνο στο βαθμό που κατανοηθεί ως μέρος ενός ευρύτερου πάζλ δικτύων και δικτυώσεων που υπερβαίνουν το ενεργειακό χάρτη και ορίζουν ή συγκροτούν νέες περιφερειακού χαρακτήρα κοινότητες συμφερόντων.