Κράτος πέραν του 'Εθνους

Στη Ρόδο, νωρίς το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου. Παρακολουθώντας δύο ακαδημαϊκούς, έναν Ελληνοκύπριο από τη Λευκωσία και έναν Τούρκο από την Άγκυρα, να ανταλλάσσουν με ευπρέπεια αλλά και ένταση τα μηδέποτε συγκλίνοντα επιχειρήματα τους.

Νωρίς το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, στο τελευταίο κύκλο του διαλόγου για την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο που αναπτύχθηκε στο «γόνιμο έδαφος» που διαμόρφωσαν για μια ακόμη χρονιά οι διοργανωτές του διεθνούς συνεδρίου «για τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο» (το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Αιγαίου και το Διεθνές Κέντρο Μελετών Ευξείνου Πόντου).

Τα επιχειρήματα γνωστά –χιλιοειπωμένα. Σαν να μην πέρασε από δίπλα τους παραπάνω από μισός αιώνας «Κυπριακού»… Μια «τοπική διαφορά» κατανομής εξουσίας που οι εμπλεκόμενοι φορείς –ίδιοι και απαράλλακτοι στο διάβα των καιρών- την έχουν καταδικάσει να αναπαράγει τα αδιέξοδα της μέσα σε ένα εξαρχής καθορισμένο πλαίσιο αναμέτρησης εθνικισμών πάσης φύσεως.

Δεν έκανα καν το κόπο να θέσω ερώτηση ή να παρέμβω. Απλώς, άκουγα και παρακολουθούσα. Κάποια στιγμή σκέφθηκα ότι εκείνο που θα άξιζε να τεθεί θα ήταν ένα απλό προβοκατόρικο ερώτημα. Αν οι δύο συμμετέχοντες στο panel είχαν δει την ταινία The Bubble. Όχι για να αποτιμήσουν την καλλιτεχνική της αξία αλλά για τη σκληρή αλλά αποκαλυπτική για τις ζωές των πολιτών τελική σκηνή. Εκείνη, με τη βόμβα που παίρνει μαζί της στον άλλο κόσμο δύο εραστές, έναν Ισραηλινό και έναν Παλαιστίνιο… Μάλλον, ούτε ο φίλος Ανδρέας, ούτε και ο φίλος Mustafa θα έχουν δει την ταινία, οπότε μάταιος κόπος.

Παρόλα αυτά η συνύπαρξη στο panel αποτελεί ένα κεκτημένο που δεν μπορεί να υποτιμάται. Ο χρόνος θα δείξει για τα υπόλοιπα…

*Ο τίτλος του post είναι δάνειο και παραπέμπει στην ιδέα του πανεπιστημιακού Niyazi Kizilyurek/Νιαζί Κιζιλγιουρέκ που γεννήθηκε την εποχή της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας στο μικτό χωριό Ποταμιά και επέλεξε να ζει και να εργάζεται στη Λευκωσία.