Η Ελλάδα, παρά τα προφανή συγκριτικά της πλεονεκτήματα που απορρέουν από τη κατακτημένη θέση της στους ευρωπαϊκούς και ευρω-ατλαντικούς θεσμούς, δεν είναι πλέον ο μοναδικός ευρωπαϊκός παίκτης αξιώσεων στην ευρύτερη περιοχή που ξεκινά από την Μαύρη Θάλασσα και μέσω των Βαλκανίων καταλήγει στη ΝΑ Μεσόγειο.
Η ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (από τον περασμένο Ιανουάριο) αλλά και οι ολοένα και στενότεροι δεσμοί που αναπτύσσουν οι δύο χώρες με το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ στον αμυντικό τομέα, το έντονο και πολλαπλώς διευρυνόμενο ενδιαφέρον της Ατλαντικής Συμμαχίας για ένταξη/ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς, η ένταξη των νησιωτικών κρατών της Μάλτας αλλά και της Κύπρου στη Ζώνη του Euro (από το 2008) είναι ορισμένα από τα νέα δεδομένα του χάρτη της περιοχής. Κι όλα αυτά τα δεδομένα προσδιορίζουν τώρα και πολύ πιο αποφασιστικά στο προσεχές μέλλον τις νέες προτεραιότητες της ελληνικής πολιτικής για τις διμερείς, διακρατικές σχέσεις με τους γείτονες μας –τόσο τους κοντινούς όσο και τους λιγότερο κοντινούς- αλλά και γενικότερα τις βασικές επιλογές των διεθνών μας σχέσεων.
Η συζήτηση που θα πρέπει λογικά να ξεκινήσει ήδη από την επαύριον της ετυμηγορίας της κάλπης θα χρειασθεί για να καταστεί ουσιαστική και χρήσιμη να απαλλαγεί έγκαιρα από τα βαρίδια των λεγομένων «εθνικών θεμάτων» των κάθε λογής συνοριοφυλάκων.
Αν ένα και μόνο στοιχείο είναι σίγουρο ότι θα πρέπει να απουσιάζει από αυτήν την νέα θεώρηση των ελληνικών προτεραιοτήτων αυτό θα είναι ο δίχως άλλο αχαλίνωτος και εν πολλοίς παλαιομοδίτικος «ελληνοκεντρισμός» που διέπει ως τώρα αρκετές από τις κατευθύνσεις, τις επιλογές και τις συμπεριφορές του πολιτικού δυναμικού. Επιπλέον, σε αυτό το νέο δυναμικό περιβάλλον εκείνο το στοιχείο που θα χρειασθεί να προστεθεί και μάλιστα να καταλάβει μια κυρίαρχη θέση στη πρώτη γραμμή της προώθησης των ελληνικών συμφερόντων είναι η έννοια της δικτύωσης μέσα από πολυποίκιλες και πολύμορφες κοινότητες συμφερόντων μεταξύ κρατών, διακρατικών οργανισμών περιφερειακής συνεργασίας, οικονομικών και επιχειρηματικών ομίλων, πρωτοβουλιών που προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών κ.α.
Η συγκρότηση, η ανάπτυξη και η σταθερή και συστηματική ενδυνάμωση τέτοιων κοινοτήτων συμφερόντων που προωθούν την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη σε περιφερειακό επίπεδο (Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Μεσόγειος) και διαμορφώνουν ένα ισχυρό πεδίο πολιτικής συνεργασίας και ασφάλειας αποτελούν σήμερα και πολύ περισσότερο αύριο την πιο αποτελεσματική απάντηση στις προκλήσεις ενός διεθνούς περιβάλλοντος που χαρακτηρίζεται από γενικευμένη αβεβαιότητα και συνεχείς ανατροπές δεδομένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου