Περί συνομιλητών

Την επομένη της θριαμβευτικής επανεκλογής του Erdogan , η Αθήνα θα πρέπει να νιώθει μια βαθειά ανακούφιση γιατί εξασφάλισε στην Άγκυρα έναν έγκυρο και αξιόπιστο συνομιλητή για τουλάχιστον 5 με 8 χρόνια. Ένα συνομιλητή, ο οποίος θα προτιμήσει με επιμονή και συνέπεια να ενισχύσει τα σημεία σύγκλισης (ανάπτυξη οικονομικών και επιχειρηματικών σχέσεων, εμβάθυνση της αλληλεξάρτησης των αγορών κ.α) και να αφήσει στο συρτάρι τα σημεία σύγκρουσης ως προς τις ανοικτές εκκρεμότητες.

Το χαρτί της οικονομίας και των αγορών θα παίξει ο Erdogan προκειμένου μέσα από μια πολύχρονη πολυσύνθετη και βασανιστική πορεία να διαμορφωθεί το αναγκαίο και απαραίτητο απόθεμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών για τα επόμενα κρίσιμα βήματα…

Με άλλα λόγια, η Αθήνα χρειάζεται να του δώσει χρόνο και να αφήσει κατά μέρος τις αγωνίες των κάθε λογής πολιτευτάκων που τρομάζουν μπροστά στο ενδεχόμενο να ξεμείνουν από ακροατήριο.

Ως προς την Κύπρο, είναι σίγουρο ότι ο Erdogan χρειάζεται έναν άλλο συνομιλητή, ο οποίος τουλάχιστον να κατανοεί τα νέα δεδομένα της «ευρωπαϊκής λύσης» μετά την εκλογή του Sarkozy. Αν πιστέψουμε τις εκτιμήσεις του δημοσιογράφου, ανταποκριτή της «Ελευθεροτυπίας» στην Λευκωσία, Φάνου Κωνσταντινίδη - εκτιμήσεις με αφορμή τις πιο πρόσφατες δημοσκοπήσεις σχετικά με τους τρείς υποψηφίους- , η φωτογραφία του συνομιλητή έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται και τα χαρακτηριστικά του προσώπου που αναδύονται δεν παραπέμπουν στον … Τάσσο.