Στις εκλογές –ευτυχώς- υπάρχουν (ακόμη) πραγματικά διλήμματα. Διλήμματα τα οποία ιδιαίτερα στις μέρες μας αφορούν αποκλειστικά και μόνο τις προτάσεις των κομμάτων για τη Διακυβέρνηση.
Έτσι κι αλλιώς, το δίλημμα τίθεται για να προκαλέσει εν τέλει την επιλογή ανάμεσα σε δύο αντιθετικές προτάσεις που η κάθε μια εξ αυτών παράγει ένα διαφορετικό, θετικό ή αρνητικό, αποτέλεσμα.
Το δίλημμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης –παρά τις συσκοτίσεις και τις mediaκες παρεμβολές- δεν μπορεί παρά να διαθέτει καινούργια και πολύ περισσότερο ξεχωριστά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τα αντίστοιχα των παρελθόντων αναμετρήσεων _ Σημίτης το 1996, Καραμανλής το 2004.
Δίχως άλλο το δίλημμα που τίθεται ενώπιον των πολιτών για τις 16 του Σεπτεμβρίου είναι θα θελήσουν να επιλέξουν μια κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή με συγκεκριμένη ατζέντα τετραετίας το κύριο χαρακτηριστικό της οποίας αποτελεί η δέσμη των μεταρρυθμίσεων στην Οικονομία, την Εκπαίδευση και το Κράτος ή μια κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου με ένα πρόγραμμα που ακυρώνεται στη πραξη απο την πρόθεση των συντακτών του να συμβιβάσουν τις διαμετρικά αντίθετες απόψεις που φιλοξενούνται στο πλαίσιο του "όλου" Πασόκ.
Επιπλέον, είναι σαφές ότι άλλη εντολή έλαβε ο Καραμανλής το 2004 και άλλη εντολή –ως προς το περιεχόμενο- ζητά σε αυτές τις εκλογές. Για παράδειγμα, η επιτυχία του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων με την παράλληλη απεμπλοκή του Δημοσίου χαρτοφυλακίου από άμεσες ή έμμεσες συμμετοχές με όρους και κανόνες αγοράς ανέδειξε μια σειρά ζητημάτων που μόνο μια ισχυρή ανανεωμένη εντολή μπορεί και πρέπει να διαχειρισθεί. Το ίδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση ή με την Διοικητική Μεταρρύθμιση σε περιφερειακό, νομαρχιακό και τοπικό επίπεδο. Μάλιστα, σε αυτά τα τρία χαρακτηριστικά ζητήματα (ρόλος του Κράτους στην Οικονομία, Ανώτατη Εκπαίδευση, Διοικητική Μεταρρύθμιση) οι προτάσεις των δύο κομμάτων με τον ένα ή άλλο τρόπο είναι ξεκαθαρισμένες και απολύτως αντιθετικές μεταξύ τους.
Έτσι κι αλλιώς, το δίλημμα τίθεται για να προκαλέσει εν τέλει την επιλογή ανάμεσα σε δύο αντιθετικές προτάσεις που η κάθε μια εξ αυτών παράγει ένα διαφορετικό, θετικό ή αρνητικό, αποτέλεσμα.
Το δίλημμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης –παρά τις συσκοτίσεις και τις mediaκες παρεμβολές- δεν μπορεί παρά να διαθέτει καινούργια και πολύ περισσότερο ξεχωριστά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με τα αντίστοιχα των παρελθόντων αναμετρήσεων _ Σημίτης το 1996, Καραμανλής το 2004.
Δίχως άλλο το δίλημμα που τίθεται ενώπιον των πολιτών για τις 16 του Σεπτεμβρίου είναι θα θελήσουν να επιλέξουν μια κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή με συγκεκριμένη ατζέντα τετραετίας το κύριο χαρακτηριστικό της οποίας αποτελεί η δέσμη των μεταρρυθμίσεων στην Οικονομία, την Εκπαίδευση και το Κράτος ή μια κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου με ένα πρόγραμμα που ακυρώνεται στη πραξη απο την πρόθεση των συντακτών του να συμβιβάσουν τις διαμετρικά αντίθετες απόψεις που φιλοξενούνται στο πλαίσιο του "όλου" Πασόκ.
Επιπλέον, είναι σαφές ότι άλλη εντολή έλαβε ο Καραμανλής το 2004 και άλλη εντολή –ως προς το περιεχόμενο- ζητά σε αυτές τις εκλογές. Για παράδειγμα, η επιτυχία του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων με την παράλληλη απεμπλοκή του Δημοσίου χαρτοφυλακίου από άμεσες ή έμμεσες συμμετοχές με όρους και κανόνες αγοράς ανέδειξε μια σειρά ζητημάτων που μόνο μια ισχυρή ανανεωμένη εντολή μπορεί και πρέπει να διαχειρισθεί. Το ίδιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση ή με την Διοικητική Μεταρρύθμιση σε περιφερειακό, νομαρχιακό και τοπικό επίπεδο. Μάλιστα, σε αυτά τα τρία χαρακτηριστικά ζητήματα (ρόλος του Κράτους στην Οικονομία, Ανώτατη Εκπαίδευση, Διοικητική Μεταρρύθμιση) οι προτάσεις των δύο κομμάτων με τον ένα ή άλλο τρόπο είναι ξεκαθαρισμένες και απολύτως αντιθετικές μεταξύ τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου