Η τρομοκρατία του ... "κοινωνικού προσώπου"

Η καραμέλα περί …«κοινωνικού προσώπου» έχει φτάσει πλέον στα όρια της τρομοκρατίας καθώς ο φονταμενταλισμός των κάθε είδους κοινωνιστών –με ή χωρίς εισαγωγικά- έχει υπερβεί κάθε όριο.

Το φαινόμενο που ενισχύεται από την media-κρατία αποτελεί σήμερα τη μία από τις δύο όψεις –το ίδιο θλιβερές και οι δύο- του ελληνικού ποπουλισμού: Από τη μια ο πάλαι ποτέ κραταιός υπερπατριωτισμός των «συνοριοφυλάκων» (με τις συμπεριφορές τιτουλάριων αρχιερέων πάλαι ποτέ διαλαμψάσης μητροπόλεως) και από την άλλη, ο δημαγωγικός κοινωνισμός του τηλεοπτικού «πόνου» και των επιδομάτων που χορηγούνται με κρατικό δανεισμό.

Οι υπερασπιστές τους σε κάθε περίπτωση αρνούνται να σκεφθούν, να κατανοήσουν και να αποδεχθούν ότι η Ελλάδα παρά τα προβλήματα της χρόνιας αδυναμίας του πολιτικού προσωπικού της μπορεί έστω και τώρα να μάθει να συντονίζει τα βήματα της με τον ευρωπαϊκό και διεθνή βηματισμό, αφήνοντας πίσω τους συναισθηματισμούς που γεννά η επίκληση των φαντασιακών κοινοτήτων του εθνικισμού. Επιπλέον, αδυνατούν ως άλλα πρωτάκια του δημοτικού σχολείου να κατανοήσουν ότι της διανομής του όποιου (πραγματικού) κοινωνικού μερίσματος προηγείται η συσσώρευση του πλούτου…

Το μοναδικό δραστικό αντίδοτο και για τους δύο είναι μια σταθερή και συνεπή πολιτική μεταρρυθμίσεων στο Κράτος και στη Δημόσια Διοίκηση, την Εκπαίδευση και την Οικονομία.