Η απάντηση του Καραμανλή.

Για μια ακόμη φορά η υποκρισία περίσσεψε… Στις μετα – τηλεμαχίας εκπομπές μια απολύτως ειλικρινής και έντιμη απάντηση του πρωθυπουργού σχετικά με την επομένη της κάλπης θεωρήθηκε από μερίδα των συμμετεχόντων σε αυτές ως ωμός εκβιασμός ή και εκβιαστικό δίλημμα…

Οι υποστηρικτές αυτής της θεώρησης –οι οποίοι, όλως τυχαίως, είχαν προλάβει εν τω μεταξύ να αναδείξουν και τον νικητή της τηλεμαχίας- για τις δικές τους εμφανείς σε όλους σκοπιμότητες επεχείρησαν να κάνουν το άσπρο μαύρο σε ένα ζήτημα όπου τα κουκιά είναι ήδη μετρημένα. Και τα μετρημένα κουκιά –επειδή σέβομαι ως δημοκρατικός πολίτης τη λαϊκή ετυμηγορία- δεν αφορούν την κάλπη αλλά την επόμενη μέρα της κάλπης.

Ο Κώστας Καραμανλής κλήθηκε να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για το τι προτίθεται να πράξει σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του κόμματος του. Η απάντηση του ήταν σε μεγάλο βαθμό αναμενόμενη στη βάση των πραγματικών δεδομένων που διαμορφώνουν οι θέσεις και οι συμπεριφορές των κομμάτων που κατά τα φαινόμενα θα βρεθούν να καταλαμβάνουν έδρες στη νέα Βουλή.

Με άλλα λόγια, μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας και με αίσθημα ευθύνης επεσήμανε ότι με βάση τα δεδομένα δεν υπάρχει πεδίο συνεργασίας. Οπότε η μοναδική διέξοδος που προκύπτει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο μη αυτοδυναμίας είναι η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες. Αυτό υποστήριξε ο πρωθυπουργός και σε αυτό επέμεινε. Ένα κι ένα κάνουν δύο, ούτε τρία, ούτε δεκατρία…

Κι όχι μόνον αυτό αλλά ο πρωθυπουργός σε πείσμα της σχετικής δημοσιογραφικής και πολιτικής παραφιλολογίας των ημερών ήταν ξεκάθαρος και στο ζήτημα του μετώπου προς το ΛΑΟΣ: Με ένα καραμανλικό «δεν συνεργάζομαι με τα άκρα» έδωσε μια και καλή τέλος στα όνειρα θερινής νυκτός των μηχανισμών της διαπλοκής. Οι εκπρόσωποι και οι μισθοδοτούμενοι των τελευταίων αφού πρόλαβαν να αναδείξουν νικητή της τηλεμαχίας επικέντρωσαν τη προσοχή τους στη κυρία Μαρίτσα με τον ναρκομανή γιό, στην Αναστασία και τους … «ταραξίες». Για μια ακόμη φορά άξιος ο μισθός τους.