Το ερέθισμα για αυτό το post προήλθε από την ανάγνωση ενός αναρτημένου post στους Liberal Daltons, με θέμα την «απορία» του κ. Α. Αλαβάνου για την επιλογή του οικονομικού επιτελείου να συνεχίζει να πουλάει τις κερδοφόρες ΔΕΚΟ.
Ο επανιδρυμένος Συνασπισμός των νέο-κομμουνιστών κάθε απόχρωσης και συμπεριφοράς διά του προέδρου του είναι απολύτως συνεπής στις ιδεολογικές του θέσεις σύμφωνα με τις οποίες το δημόσιο συμφέρον ταυτίζεται με την ύπαρξη και τη λειτουργία κρατικών επιχειρήσεων και πολύ περισσότερο πως η υπεράσπιση του κατ΄αυτούς δημόσιου συμφέροντος ανατίθεται εις χείρας συνδικαλιστών (όρα Δ.Στρατούλης για τον ΟΤΕ) και άλλων ποικιλώνυμων δυναμικών μειοψηφιών κρούσης.
Αλλά, το καίριο ζήτημα δεν είναι ο κ. Αλαβάνος. Εκείνος και οι σύντροφοι του ως συνεπείς ακτιβιστές μιας θολής αντί-παγκοσμιοποίησης το μόνο που έχουν να αντιμετωπίσουν –καθώς δεν θα κληθούν να κυβερνήσουν-είναι οι ανοιχτοί λογαριασμοί τους με τον νόμο και τη τάξη. Το ζήτημα είναι και παραμένει η ολοκληρωτική αδυναμία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου να υπερασπίσει –έστω και κατ΄ ελάχιστον- τα όσα θετικά μπορεί να καταγράψει στον οικονομικό τομέα οι δύο κυβερνητικές θητείες του κ. Κ. Σημίτη (π.χ αποκρατικοποιήσεις έστω και με την ονομασία μετοχοποιήσεις). Ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί ούτε καν να υπερασπίσει τις δικές του ιδέες –στο αρχικό στάδιο της προεδρίας του- όταν, για παράδειγμα, μιλούσε για το διακριτό ρόλο του πάροχου και της παρεχόμενης υπηρεσίας δηλαδή με άλλα λόγια ότι ο πάροχος μιας παρεχόμενης υπηρεσίας δημόσιου συμφέροντος θα μπορούσε να ήταν ιδιώτης…
Αυτά πέρασαν γρήγορα και κανείς στη Χαριλάου Τρικούπη δεν τα ξαναθυμήθηκε ποτέ. ‘Άλλωστε, με την κα Β. Παπανδρέου στο τιμόνι της οικονομικής πολιτικής της «σκιώδους» κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Έτσι, οι κάθε λογής αριστεροί ψάλτες έπιασαν ξανά το μυστρί και το πηλοφόρι κι άρχισαν να μας λιβανίζουν καθημερινά με «ξεπουλήματα» και «σκάνδαλα» (Εμπορική, Εθνική, ΟΤΕ, Ταχ. Ταμιευτήριο κ.α).
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση Καραμανλή πέτυχε να απεμπλακεί από άμεσες ή έμμεσες συμμετοχές του Δημοσίου στο τραπεζικό τομέα (μόνο η Αγροτική παραμένει ακόμη με υψηλή κρατική συμμετοχή) αλλά και σε άλλες μεγάλες ΔΕΚΟ συμβάλλοντας στη τόνωση του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος για την ελληνική αγορά. Τα άρθρα στο GEM χρησιμεύουν για την άντληση των σχετικών στοιχείων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση Καραμανλή και σήμερα κιόλας λίγες μέρες πριν τη κάλπη βγαίνει ανοικτά και δημόσια και διακηρύσσει την απόφαση της για συνέχιση και διεύρυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ακόμη και σε τομείς – ταμπού για το ελληνικό πολιτικό δυναμικό όπως για παράδειγμα, οι υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ).
Τα στοιχεία υπάρχουν, ας γίνουν οι συγκρίσεις.
Ο επανιδρυμένος Συνασπισμός των νέο-κομμουνιστών κάθε απόχρωσης και συμπεριφοράς διά του προέδρου του είναι απολύτως συνεπής στις ιδεολογικές του θέσεις σύμφωνα με τις οποίες το δημόσιο συμφέρον ταυτίζεται με την ύπαρξη και τη λειτουργία κρατικών επιχειρήσεων και πολύ περισσότερο πως η υπεράσπιση του κατ΄αυτούς δημόσιου συμφέροντος ανατίθεται εις χείρας συνδικαλιστών (όρα Δ.Στρατούλης για τον ΟΤΕ) και άλλων ποικιλώνυμων δυναμικών μειοψηφιών κρούσης.
Αλλά, το καίριο ζήτημα δεν είναι ο κ. Αλαβάνος. Εκείνος και οι σύντροφοι του ως συνεπείς ακτιβιστές μιας θολής αντί-παγκοσμιοποίησης το μόνο που έχουν να αντιμετωπίσουν –καθώς δεν θα κληθούν να κυβερνήσουν-είναι οι ανοιχτοί λογαριασμοί τους με τον νόμο και τη τάξη. Το ζήτημα είναι και παραμένει η ολοκληρωτική αδυναμία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ. Παπανδρέου να υπερασπίσει –έστω και κατ΄ ελάχιστον- τα όσα θετικά μπορεί να καταγράψει στον οικονομικό τομέα οι δύο κυβερνητικές θητείες του κ. Κ. Σημίτη (π.χ αποκρατικοποιήσεις έστω και με την ονομασία μετοχοποιήσεις). Ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί ούτε καν να υπερασπίσει τις δικές του ιδέες –στο αρχικό στάδιο της προεδρίας του- όταν, για παράδειγμα, μιλούσε για το διακριτό ρόλο του πάροχου και της παρεχόμενης υπηρεσίας δηλαδή με άλλα λόγια ότι ο πάροχος μιας παρεχόμενης υπηρεσίας δημόσιου συμφέροντος θα μπορούσε να ήταν ιδιώτης…
Αυτά πέρασαν γρήγορα και κανείς στη Χαριλάου Τρικούπη δεν τα ξαναθυμήθηκε ποτέ. ‘Άλλωστε, με την κα Β. Παπανδρέου στο τιμόνι της οικονομικής πολιτικής της «σκιώδους» κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Έτσι, οι κάθε λογής αριστεροί ψάλτες έπιασαν ξανά το μυστρί και το πηλοφόρι κι άρχισαν να μας λιβανίζουν καθημερινά με «ξεπουλήματα» και «σκάνδαλα» (Εμπορική, Εθνική, ΟΤΕ, Ταχ. Ταμιευτήριο κ.α).
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση Καραμανλή πέτυχε να απεμπλακεί από άμεσες ή έμμεσες συμμετοχές του Δημοσίου στο τραπεζικό τομέα (μόνο η Αγροτική παραμένει ακόμη με υψηλή κρατική συμμετοχή) αλλά και σε άλλες μεγάλες ΔΕΚΟ συμβάλλοντας στη τόνωση του διεθνούς επενδυτικού ενδιαφέροντος για την ελληνική αγορά. Τα άρθρα στο GEM χρησιμεύουν για την άντληση των σχετικών στοιχείων. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κυβέρνηση Καραμανλή και σήμερα κιόλας λίγες μέρες πριν τη κάλπη βγαίνει ανοικτά και δημόσια και διακηρύσσει την απόφαση της για συνέχιση και διεύρυνση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων ακόμη και σε τομείς – ταμπού για το ελληνικό πολιτικό δυναμικό όπως για παράδειγμα, οι υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ).
Τα στοιχεία υπάρχουν, ας γίνουν οι συγκρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου