Ποτέ μα ποτέ δεν με βρήκαν σύμφωνο απόψεις και συμπεριφορές που αποθεώνουν σε κάθε βήμα της δημόσιας, πολιτικής και κοινωνικής ζωής το ωχαδερφίστικο , απαξιωτικό ιδεολόγημα του "Εδώ είναι Βαλκάνια".
Αντιμάχομαι με σταθερότητα και συνέπεια αυτού του τύπου τις απόψεις και προσεγγίσεις για ένα και μόνο λόγο: Η προσωπική μου διαδρομή και η επαγγελματική μου σταδιοδρομία μου έμαθε ότι στην Ελλάδα αυτά που δεν γίνονται είναι αυτά που δεν θέλουμε να γίνουν. Όλα τα υπόλοιπα, είναι εκ του πονηρού…
Απλώς, το πολιτικό δυναμικό, η ακαδημαϊκή κοινότητα, ο επιχειρηματικός κόσμος, οι συνδικαλιστικοί φορείς αλλά πάνω απ΄όλα οι πολίτες αρέσκονται ή βολεύονται να συντηρούν ή ακόμα χειρότερα να τροφοδοτούν με την στάση και τις συμπεριφορές τους μύθους. Ατελείωτους μύθους…
Ένας από αυτούς τους μύθους είναι και ο μύθος του … διαλόγου. Ή αν προτιμάτε, του διαλόγου χωρίς τα ουσιώδη συστατικά του. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η χρήση του όρου από τις αντιμαχόμενες φατρίες στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αντιμάχομαι με σταθερότητα και συνέπεια αυτού του τύπου τις απόψεις και προσεγγίσεις για ένα και μόνο λόγο: Η προσωπική μου διαδρομή και η επαγγελματική μου σταδιοδρομία μου έμαθε ότι στην Ελλάδα αυτά που δεν γίνονται είναι αυτά που δεν θέλουμε να γίνουν. Όλα τα υπόλοιπα, είναι εκ του πονηρού…
Απλώς, το πολιτικό δυναμικό, η ακαδημαϊκή κοινότητα, ο επιχειρηματικός κόσμος, οι συνδικαλιστικοί φορείς αλλά πάνω απ΄όλα οι πολίτες αρέσκονται ή βολεύονται να συντηρούν ή ακόμα χειρότερα να τροφοδοτούν με την στάση και τις συμπεριφορές τους μύθους. Ατελείωτους μύθους…
Ένας από αυτούς τους μύθους είναι και ο μύθος του … διαλόγου. Ή αν προτιμάτε, του διαλόγου χωρίς τα ουσιώδη συστατικά του. Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η χρήση του όρου από τις αντιμαχόμενες φατρίες στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων εμφανίζονται και προβάλλονται ως ορκισμένοι θιασώτες του διαλόγου που θα επιτρέψει σε όλους εκείνους που τελικά θα αποφασίσουν για την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μορφώσουν ικανή γνώμη για την επόμενη ημέρα…
Κι όμως, όλοι τους έχουν ήδη καταλήξει να θεωρούν το διάλογο ως πρόσχημα, ως αφυδατωμένη και περίκλειστη τεχνική περί της διαδικασίας… Ο διάλογος ως συστατικό στοιχείο μιας δημοκρατικής, δημόσιας και ανοικτής διαδικασίας που απευθύνεται σε μια κοινωνία πολιτών απουσιάζει και το χειρότερο όλων, η απουσία του δεν τους τρομάζει και δεν θεωρείται έλλειμμα.
Πριν από μερικούς μήνες, στις αρχές του καλοκαιριού εν όψει και της αποχώρησης του Blair από την πρωθυπουργία αλλά και την ηγεσία του κόμματος το περιοδικό New Statesman οργάνωσε με δική του πρωτοβουλία και δημοσίευσε στο τεύχος που κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου 2007 μια έρευνα που έφερε ως τίτλο "50 ideas for Brown's Britain". Στην έρευνα συμμετείχαν ως βασικοί συντελεστές 5 από τα πιο αξιόπιστα και προβεβλημένα think tanks της βρετανικής κεντροαριστεράς που κατέγραψαν 10 σημεία κλειδιά για το σχέδιο του πρωθυπουργού Brown αλλά και ενεργοί πολίτες από όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής που διατύπωσαν ιδέες και προτάσεις.
[ Γνωρίζω εξ αρχής τις ενστάσεις. Αρκετές από αυτές είναι δίκαιες και στηρίζονται στη πραγματικότητα. Όντως, η ιδιότυπη βιομηχανία των think tank στη χώρα μας βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, τα media ασχολούνται μόνο με τις «φωτογραφίες» των επίδοξων ηγετών και των κάθε λογής μνηστήρων, οι ακαδημαϊκοί αρέσκονται πολύ περισσότερο να εκτελούν «διατεταγμένη υπηρεσία» μέσα σε ασφαλή περιβάλλοντα δίχως να εκτίθενται και οι εκπρόσωποι της Κοινωνίας των Πολιτών εισέτι αναζητούνται…
Πριν από μερικούς μήνες, στις αρχές του καλοκαιριού εν όψει και της αποχώρησης του Blair από την πρωθυπουργία αλλά και την ηγεσία του κόμματος το περιοδικό New Statesman οργάνωσε με δική του πρωτοβουλία και δημοσίευσε στο τεύχος που κυκλοφόρησε στις 4 Ιουνίου 2007 μια έρευνα που έφερε ως τίτλο "50 ideas for Brown's Britain". Στην έρευνα συμμετείχαν ως βασικοί συντελεστές 5 από τα πιο αξιόπιστα και προβεβλημένα think tanks της βρετανικής κεντροαριστεράς που κατέγραψαν 10 σημεία κλειδιά για το σχέδιο του πρωθυπουργού Brown αλλά και ενεργοί πολίτες από όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής που διατύπωσαν ιδέες και προτάσεις.
[ Γνωρίζω εξ αρχής τις ενστάσεις. Αρκετές από αυτές είναι δίκαιες και στηρίζονται στη πραγματικότητα. Όντως, η ιδιότυπη βιομηχανία των think tank στη χώρα μας βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, τα media ασχολούνται μόνο με τις «φωτογραφίες» των επίδοξων ηγετών και των κάθε λογής μνηστήρων, οι ακαδημαϊκοί αρέσκονται πολύ περισσότερο να εκτελούν «διατεταγμένη υπηρεσία» μέσα σε ασφαλή περιβάλλοντα δίχως να εκτίθενται και οι εκπρόσωποι της Κοινωνίας των Πολιτών εισέτι αναζητούνται…
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα και δεν αντιδικώ με κανένα. Αλλά πιστεύω ότι τίποτα δεν εμποδίζει εκείνους που θέλουν να μιμηθούν του Βρετανούς του New Statesman.
Τι εμποδίζει, για παράδειγμα, τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη να αναθέσουν στο ΙΣΤΑΜΕ να διεξαγάγει ένα διάλογο επί της ουσίας παράλληλα με τις όποιες κομματικές διαδικασίες;
Ποιος εμποδίζει τα media στο να ακολουθήσουν το παράδειγμα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» να δώσει βήμα σε 3 κεντρικά στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης –οι κ. Ανδρ.Λοβέρδος, Θεόδ. Πάγκαλος, Μιχ. Χρυσοχοίδης- για να διατυπώσουν νηφάλια τις απόψεις τους απευθυνόμενοι στους πολίτες και όχι στα ακροατήρια των μηχανισμών.
Με άλλα λόγια, οι μέθοδοι και οι τεχνικές υπάρχουν και στην Ελλάδα, αρκεί να υπάρχει βούληση.]
Οι πολίτες έχουν τη δύναμη. Στο χέρι μας είναι να διαλύσουμε τους μύθους. Κι ας αρχίσουμε από τα απλά και τα προφανή ενάντια στις λογικές των κάθε είδους μηχανισμών. Για να δώσουμε χώρο στην Πολιτική για να επιστρέψει στα μέρη μας.
Οι πολίτες έχουν τη δύναμη. Στο χέρι μας είναι να διαλύσουμε τους μύθους. Κι ας αρχίσουμε από τα απλά και τα προφανή ενάντια στις λογικές των κάθε είδους μηχανισμών. Για να δώσουμε χώρο στην Πολιτική για να επιστρέψει στα μέρη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου