Είναι αλήθεια πως ακούγοντας σήμερα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχα την αίσθηση ότι έγινα …νεώτερος τουλάχιστον κατά 15 με 20 χρόνια. Κι αυτό γιατί θυμήθηκα τις μέρες του «Βήματος» όταν 30αρης οικονομικός συντάκτης άκουγα και (ξανά)άκουγα τα μέλη του τότε κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου να υπερασπίζονται τους λεγόμενους στρατηγικούς τομείς της οικονομικής δραστηριότητας (π.χ τηλεπικοινωνίες, ενέργεια κ.α) που θα έμεναν ανέπαφοι από τα κύματα της αποκρατικοποίησης.
Ο κ. Γ.Α.Παπανδρέου, για να είμαι ακριβής, στην ομιλία του στη Βουλή δεν χρησιμοποίησε το παλαιό γλωσσικό ιδίωμα των συντρόφων του, αλλά οι ιδέες που προέβαλε και υπεράσπισε δεν είχαν και μεγάλη διαφορά με το "τότε"… Οι "στρατηγικοί κλάδοι" έγιναν "εθνικά δίκτυα"
Ο κ. Γ.Α.Παπανδρέου, για να είμαι ακριβής, στην ομιλία του στη Βουλή δεν χρησιμοποίησε το παλαιό γλωσσικό ιδίωμα των συντρόφων του, αλλά οι ιδέες που προέβαλε και υπεράσπισε δεν είχαν και μεγάλη διαφορά με το "τότε"… Οι "στρατηγικοί κλάδοι" έγιναν "εθνικά δίκτυα"
και "εθνικές υποδομές" που θα πρέπει,κατά τα λεγόμενα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να παραμείνουν στον αποκλειστικό (μετοχικό) έλεγχο του κράτους.
Αλλά, δεν ήταν μόνο αυτό που συγκράτησα από το νέο μανιφέστο για την οικονομία και την αγορά υπαγορευμένο προφανώς από τις συγκυριακές ανάγκες περί «αριστερής στροφής». Ο κ. Παπανδρέου επανέφερε και την αλήστου μνήμης (πολιτική) επιλογή του κ. Νίκου Χριστοδουλάκη για την δημιουργία "εθνικών πρωταθλητών" προκειμένου να δέσει το γλυκό και να περάσει ευκρινώς το μήνυμα στους γνωστούς και μη εξαιρετέους αποδέκτες δηλαδή την κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική αριστοκρατία και τους επιχειρηματικούς ομίλους με τις πολυσχιδείς δραστηριότητες που απετέλεσαν και τους κύριους χρηματοδοτικούς πυλώνες του "εκσυγχρονισμού" της εποχής Σημίτη.
Θέλω, όμως, να είμαι δίκαιος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ομιλία του αναφερόμενος στη προοπτική της περαιτέρω αποκρατικοποίησης των πρώην ΔΕΚΟ έθιξε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή που δεν νομίζω ότι πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Αναφέρθηκε και σωστά –ασχέτως, των τελικών συμπερασμάτων του- στο φαινόμενο της εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που δίνει η παγκοσμιοποίηση σε κράτη ή ελεγχόμενα από κράτη funds να αποκτούν τον έλεγχο αποκρατικοποιούμενων εταιρειών όχι πάντα με πρώτο και βασικό κριτήριο την επιχειρηματικότητα. Όντως, το φαινόμενο αυτό –απο τα "κακά φρούτα" της παγκοσμιοποίησης- είναι υπαρκτό και αρχίζει να απασχολεί τη Δύση όχι για κανένα άλλο λόγο –οικονομικός πατριωτισμός, εθνικισμός και τα τοιαύτα- αλλά γιατί συνήθως ο επενδυτής που προέρχεται από "δεσποτικά" κράτη αργά ή γρήγορά πέρα από τα κεφάλαια του θα επιδιώξει να επιβάλλει και τις συνήθειες του…
Το ισχυρότερο αντίδοτο σε αυτά τα φαινόμενα δεν είναι η επιστροφή στην ασφάλεια του κράτους αλλά η υπεράσπιση της πολυμετοχικότητας μέσα από την διασπορά των συμφερόντων καθώς επίσης και η σταθερή αλλά και επίμονη ανάδειξη ορισμένων κριτηρίων αξιολόγησης από την πλευρά του βασικού μετόχου δηλαδή της κυβέρνησης στη διαδικασία της αποκρατικοποίησης - κριτήρια που να σχετίζονται περισσότερο με τα ζητήματα της σύγχρονης εταιρικής διακυβέρνησης και της μετοχικής δημοκρατίας παρά με το τίμημα…
Η υπόθεση της περαιτέρω αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ για παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κρίσιμο τεστ για όλους τους εμπλεκόμενους.
Αλλά, δεν ήταν μόνο αυτό που συγκράτησα από το νέο μανιφέστο για την οικονομία και την αγορά υπαγορευμένο προφανώς από τις συγκυριακές ανάγκες περί «αριστερής στροφής». Ο κ. Παπανδρέου επανέφερε και την αλήστου μνήμης (πολιτική) επιλογή του κ. Νίκου Χριστοδουλάκη για την δημιουργία "εθνικών πρωταθλητών" προκειμένου να δέσει το γλυκό και να περάσει ευκρινώς το μήνυμα στους γνωστούς και μη εξαιρετέους αποδέκτες δηλαδή την κρατικοδίαιτη συνδικαλιστική αριστοκρατία και τους επιχειρηματικούς ομίλους με τις πολυσχιδείς δραστηριότητες που απετέλεσαν και τους κύριους χρηματοδοτικούς πυλώνες του "εκσυγχρονισμού" της εποχής Σημίτη.
Θέλω, όμως, να είμαι δίκαιος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ομιλία του αναφερόμενος στη προοπτική της περαιτέρω αποκρατικοποίησης των πρώην ΔΕΚΟ έθιξε μια πολύ ενδιαφέρουσα πτυχή που δεν νομίζω ότι πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Αναφέρθηκε και σωστά –ασχέτως, των τελικών συμπερασμάτων του- στο φαινόμενο της εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων που δίνει η παγκοσμιοποίηση σε κράτη ή ελεγχόμενα από κράτη funds να αποκτούν τον έλεγχο αποκρατικοποιούμενων εταιρειών όχι πάντα με πρώτο και βασικό κριτήριο την επιχειρηματικότητα. Όντως, το φαινόμενο αυτό –απο τα "κακά φρούτα" της παγκοσμιοποίησης- είναι υπαρκτό και αρχίζει να απασχολεί τη Δύση όχι για κανένα άλλο λόγο –οικονομικός πατριωτισμός, εθνικισμός και τα τοιαύτα- αλλά γιατί συνήθως ο επενδυτής που προέρχεται από "δεσποτικά" κράτη αργά ή γρήγορά πέρα από τα κεφάλαια του θα επιδιώξει να επιβάλλει και τις συνήθειες του…
Το ισχυρότερο αντίδοτο σε αυτά τα φαινόμενα δεν είναι η επιστροφή στην ασφάλεια του κράτους αλλά η υπεράσπιση της πολυμετοχικότητας μέσα από την διασπορά των συμφερόντων καθώς επίσης και η σταθερή αλλά και επίμονη ανάδειξη ορισμένων κριτηρίων αξιολόγησης από την πλευρά του βασικού μετόχου δηλαδή της κυβέρνησης στη διαδικασία της αποκρατικοποίησης - κριτήρια που να σχετίζονται περισσότερο με τα ζητήματα της σύγχρονης εταιρικής διακυβέρνησης και της μετοχικής δημοκρατίας παρά με το τίμημα…
Η υπόθεση της περαιτέρω αποκρατικοποίησης του ΟΤΕ για παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κρίσιμο τεστ για όλους τους εμπλεκόμενους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου