Ο λύκος κι άλλες διδακτικές ιστορίες περί Ανεξαρτήτων Αρχών

Κάθε φορά που ακούω να γίνεται λόγος για τις Ανεξάρτητες Αρχές θυμάμαι τον τίτλο του σχετικού άρθρου του φίλου καθηγητή Πάνου Σταϊκούρα: "Από αυτόν το «λύκο» ποιος θα μας φυλάει;".

Οι Ανεξάρτητες Αρχές -με την έννοια "του βίου και της πολιτείας τους"- θα έχουν την τιμητική τους και πάλι εν όψει της συζήτησης σχετικού νομοσχεδίου του υπουργείου Εσωτερικών - "Ρυθμίσεις θεμάτων Ανεξάρτητων Αρχών, Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης και λοιπών ζητημάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Εσωτερικών"- σε δύο συνεδριάσεις της Ολομέλειας της Βουλής.

Δεν έχω ενημερωθεί σχετικά με τις διατάξεις του νομοσχεδίου και τα τοιαύτα, άρα θα ήταν παρακινδυνευμένο να διατυπώσω γνώμη.

Το μόνο που με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό μετά την κατ’ εξακολούθηση εκδήλωση αλαζονικών συμπεριφορών από την πλευρά των ηγεσιών των Ανεξάρτητων Αρχών είναι τα… profiles των μελών τους και προπαντός, τα "πιστεύω" τους. Τα δύο τελευταία σε συνδυασμό με τις διακριτικές σχέσεις αρκετών μελών των διοικήσεων των Αρχών με εποπτευόμενους από αυτές φορείς της αγοράς δημιουργούν εύλογα ερωτηματικά…

Ευτυχώς, για τα συμφέροντα μας ως πολίτες, η ελληνική αγορά είναι μια μικρή αγορά -σαν ένα μεγάλο σαλόνι- που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους σαν τις φιλενάδες των παιδικών χρόνων, όπως λέει εύστοχα και ένας φίλος μου. Ονόματα και διευθύνσεις -και των παιδικών φιλενάδων- λίαν προσεχώς. Μετά την επίσκεψη της κας Viviane Reding - εκλεκτού κατά τα άλλα μέλους της μεγάλης Ευρωπαϊκής δημοσιογραφικής οικογένειας. Στα νεότερα της, η αγαπητή Viviane των Χριστιανοκοινωνιστών που επιθυμεί διακαώς να γίνει Barosso στη θέση του Barroso ήταν ο Πάνος Σόμπολος των λουξεμβούργιων δημοσιογράφων.