Το 1978 στις δεύτερες από τη Μεταπολίτευση εκλογές για την ανάδειξη δημάρχων ακολούθησα πρόθυμα τη μητέρα μου μέχρι τα σκαλιά του εκλογικού κέντρου καθότι η ηλικία μου δεν μου επέτρεπε να κάνω και εγώ το βήμα προς τη κάλπη.
Οι τοίχοι του σχολείου που φιλοξενούσε το εκλογικό κέντρο ήταν κατάφορτοι από τις φάτσες των υποψηφίων τοπικών αρχόντων και ο περίγυρος γεμάτος από φυλλάδια και προκηρύξεις. Η ματιά μου –εξασκημένη στο έπακρον λόγω της Μεταπολίτευσης- καθηλώθηκε από το τίτλο ενός συνδυασμού από τα τότε συνήθη των ονομασιών των ψηφοδελτίων της αντιπολίτευσης όπου ένα ή περισσότερα των συνθετικών αφορούσαν την Δημοκρατία, την Ενότητα ή την Συνεργασία.
Ο τίτλος του συνδυασμού παρέπεμπε σε εν πολλοίς άγνωστες λέξεις για το πολιτικό λεξιλόγιο της εποχής – αν θυμάμαι καλά ο τίτλος ήταν κάπως έτσι: Λαϊκή Πρωτοβουλία για τη Σωτηρία της Ελευσίνας από τη Μόλυνση. Ως προς τις υποστηρίξεις του συνδυασμού μάλλον θα σας γελάσω και δεν το θέλω αν και εκ των υστέρων ψαχουλεύοντας στα αρχεία του site του Δήμου Ελευσίνας κατάφερα να διευκρινίσω ότι ο συνδυασμός που είχε προκαλέσει το νεανικό ενδιαφέρον μου δεν ήταν προϊόν κομματικής κατασκευής. Δεν παίρνω κι όρκο αλλά έτσι μου φαίνεται.
Για την ιστορία πάντως ο εν λόγω συνδυασμός πήρε την τρίτη και τελευταία θέση με ποσοστό λίγο μεγαλύτερο του 10 % και δεν έβγαλε ούτε τον επικεφαλής του συνδυασμού δημοτικό σύμβουλο. Ο αποτυχών υποψήφιος δήμαρχος μετά από 3 περίπου χρόνια βγήκε πανηγυρικά βουλευτής Υπολοίπου Αττικής αυτή τη φορά με το κόμμα της αλλαγής. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος – εκείνος ήταν ο επικεφαλής του συνδυασμού- στο μεσοδιάστημα κι αφού είχε συμμετάσχει σε ανάλογες πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης της κοινής γνώμης – νομίζω ότι μια από τις σχετικές πρωτοβουλίες ήταν και οι Πολίτες ενάντια στο Νέφος- εντάχθηκε στο Πασόκ και ακολούθησε μια πλούσια διαδρομή σε κυβερνητικά αξιώματα με αρκετές προκλητικές διακυμάνσεις…
[Ο πρώην υπουργός στο προσωπικό του site και πιο συγκεκριμένα στην ενότητα των βιογραφικών στοιχείων -για λόγους που δεν κατανοώ- αποφεύγει ή παραλείπει να σημειώσει και αυτήν την ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές στιγμή της πολιτικής διαδρομής του].
Εν έτει 1978 η «Πρωτοβουλία» του Θ. Πάγκαλου μου κέντρισε για τα καλά το ενδιαφέρον γιατί όπως έλεγε και ένας φίλος εκείνης της εποχής «είχε κάτι το …radical». Με τούτα και με εκείνα, κάποιο από τα επόμενα Σαββατιάτικα πρωϊνά το έφαγα (μαζί με το χαρτζηλίκι μου) για να ψάχνω στα βιβλιοπωλεία της αριστερής όχθης της Ακαδημίας κάτι σχετικό που να συνδέει την μόλυνση του περιβάλλοντος με την πολιτική. Προφανώς κάτι βρήκα γιατί τις επόμενες μέρες θυμάμαι ότι οι φίλοι από τον κύκλο των πρώην συμμαθητών –μόλις είχαμε τελειώσει το Λύκειο- με δούλευαν για το τσιτάτο που επαναλάμβανα ασκόπως και αδιαφόρως: "Σκέψου Παγκόσμια, Δράσε Τοπικά". Κάπως έτσι νομίζω…
Από το φθινόπωρο του 1978 πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια και εκείνο το τσιτάτο εξακολουθεί να με ταλαιπωρεί στη σκέψη μου. Το ξαναβρήκα αυτές τις μέρες πάλι μπροστά διαβάζοντας για επαγγελματικούς λόγους άρθρα και κείμενα για τις Κλιματικές Αλλαγές και την Πράσινη Επιχειρηματικότητα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα που διάβασα ήταν εκείνο που αφορούσε την διεθνή πρωτοβουλία των Δημάρχων, το C40.
Οι τοίχοι του σχολείου που φιλοξενούσε το εκλογικό κέντρο ήταν κατάφορτοι από τις φάτσες των υποψηφίων τοπικών αρχόντων και ο περίγυρος γεμάτος από φυλλάδια και προκηρύξεις. Η ματιά μου –εξασκημένη στο έπακρον λόγω της Μεταπολίτευσης- καθηλώθηκε από το τίτλο ενός συνδυασμού από τα τότε συνήθη των ονομασιών των ψηφοδελτίων της αντιπολίτευσης όπου ένα ή περισσότερα των συνθετικών αφορούσαν την Δημοκρατία, την Ενότητα ή την Συνεργασία.
Ο τίτλος του συνδυασμού παρέπεμπε σε εν πολλοίς άγνωστες λέξεις για το πολιτικό λεξιλόγιο της εποχής – αν θυμάμαι καλά ο τίτλος ήταν κάπως έτσι: Λαϊκή Πρωτοβουλία για τη Σωτηρία της Ελευσίνας από τη Μόλυνση. Ως προς τις υποστηρίξεις του συνδυασμού μάλλον θα σας γελάσω και δεν το θέλω αν και εκ των υστέρων ψαχουλεύοντας στα αρχεία του site του Δήμου Ελευσίνας κατάφερα να διευκρινίσω ότι ο συνδυασμός που είχε προκαλέσει το νεανικό ενδιαφέρον μου δεν ήταν προϊόν κομματικής κατασκευής. Δεν παίρνω κι όρκο αλλά έτσι μου φαίνεται.
Για την ιστορία πάντως ο εν λόγω συνδυασμός πήρε την τρίτη και τελευταία θέση με ποσοστό λίγο μεγαλύτερο του 10 % και δεν έβγαλε ούτε τον επικεφαλής του συνδυασμού δημοτικό σύμβουλο. Ο αποτυχών υποψήφιος δήμαρχος μετά από 3 περίπου χρόνια βγήκε πανηγυρικά βουλευτής Υπολοίπου Αττικής αυτή τη φορά με το κόμμα της αλλαγής. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος – εκείνος ήταν ο επικεφαλής του συνδυασμού- στο μεσοδιάστημα κι αφού είχε συμμετάσχει σε ανάλογες πρωτοβουλίες ευαισθητοποίησης και κινητοποίησης της κοινής γνώμης – νομίζω ότι μια από τις σχετικές πρωτοβουλίες ήταν και οι Πολίτες ενάντια στο Νέφος- εντάχθηκε στο Πασόκ και ακολούθησε μια πλούσια διαδρομή σε κυβερνητικά αξιώματα με αρκετές προκλητικές διακυμάνσεις…
[Ο πρώην υπουργός στο προσωπικό του site και πιο συγκεκριμένα στην ενότητα των βιογραφικών στοιχείων -για λόγους που δεν κατανοώ- αποφεύγει ή παραλείπει να σημειώσει και αυτήν την ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές στιγμή της πολιτικής διαδρομής του].
Εν έτει 1978 η «Πρωτοβουλία» του Θ. Πάγκαλου μου κέντρισε για τα καλά το ενδιαφέρον γιατί όπως έλεγε και ένας φίλος εκείνης της εποχής «είχε κάτι το …radical». Με τούτα και με εκείνα, κάποιο από τα επόμενα Σαββατιάτικα πρωϊνά το έφαγα (μαζί με το χαρτζηλίκι μου) για να ψάχνω στα βιβλιοπωλεία της αριστερής όχθης της Ακαδημίας κάτι σχετικό που να συνδέει την μόλυνση του περιβάλλοντος με την πολιτική. Προφανώς κάτι βρήκα γιατί τις επόμενες μέρες θυμάμαι ότι οι φίλοι από τον κύκλο των πρώην συμμαθητών –μόλις είχαμε τελειώσει το Λύκειο- με δούλευαν για το τσιτάτο που επαναλάμβανα ασκόπως και αδιαφόρως: "Σκέψου Παγκόσμια, Δράσε Τοπικά". Κάπως έτσι νομίζω…
Από το φθινόπωρο του 1978 πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια και εκείνο το τσιτάτο εξακολουθεί να με ταλαιπωρεί στη σκέψη μου. Το ξαναβρήκα αυτές τις μέρες πάλι μπροστά διαβάζοντας για επαγγελματικούς λόγους άρθρα και κείμενα για τις Κλιματικές Αλλαγές και την Πράσινη Επιχειρηματικότητα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα που διάβασα ήταν εκείνο που αφορούσε την διεθνή πρωτοβουλία των Δημάρχων, το C40.
[Όταν κατανόησα την εμβέλεια αλλά και την πρακτικότητα της πρωτοβουλίας των Δημάρχων αναζήτησα με κρυφή ελπίδα την ελληνική συμμετοχή. Αλλά ματαίως… Προς το παρόν δεν υπάρχει δήμαρχος από την Ελλάδα αν και κάποιο πουλάκι μου σφύριξε στο αυτί ότι δεν αποκλείεται στο προσεχές μέλλον να φιγουράρει στη σχετική λίστα και ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης. Ϊδωμεν].
Χθες το βράδυ –γνωρίζοντας για την πρωτοβουλία Blog Action Day αλλά και την ενισχυτική πρωτοβουλία του επιτρόπου Σταύρου Δήμα – ξεκοκάλισα τα Βest Practices των πόλεων που βρήκα στο site του C40. Αποτελούν, αν όχι όλα πάντως τα περισσότερα από αυτά, οδηγό για ναυτιλομένους ιδιαίτερα στην μητροπολιτική περιφέρεια των Αθηνών καθότι συνδυάζουν αναχώματα στην μόλυνση με τις δυναμικές της πράσινης επιχειρηματικότητας στο επίπεδο της τοπικής ανάπτυξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου