Τα αυτόνομα συμφέροντα της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας

Η "πασαρέλα" των συνδικαλιστικών αρχόντων στις τράπεζες και στις λογής λογής ΔΕΚΟ -που στήνουν και φωτίζουν σε καθημερινή βάση τα τηλεοπτικά σουπερμάρκετ - είναι σε πείσμα των εμπνευστών της απροκάλυπτα αποκαλυπτική για τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές των συμμετεχόντων σ' αυτήν.

Δυο, τρεις φράσεις των συνδικαλιστικών αρχόντων αρκούν για να κατανοηθεί κι από τους πιο δύσπιστους τηλεθεατές ότι η "αγωνία" τους δεν αφορά και τόσο την ύπαρξη και την διεύρυνση των θέσεων παραγωγικής απασχόλησης σε υγιείς και ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ή την κατωχύρωση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για τη νέες γενιές εργαζομένων, αλλά την -πάσης θυσίας- διασφάλιση των ιδιαίτερων, αυτονομημένων συμφερόντων της πολυάριθμης συνδικαλιστικής αριστοκρατίας στις τράπεζες και κυρίως στις εισηγμένες ή μη ΔΕΚΟ.

Η υπεράσπιση των αυτονομημένων ιδιαίτερων συμφερόντων της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας από τους ίδιους τους εκπροσώπους της δεν ορίζεται διόλου στη βάση κομματικών και άλλων παραταξιακών αναφορών, ανεξαρτήτως της όποιας επίκλησης φιλεργατικών επιχειρημάτων...