Το "τέρας" και τα άλλοθι των πολιτικών.

Ποιο είναι, εν πολλοίς, το τελικό πόρισμα - ή αν προτιμάτε η διάγνωση του ιατροδικαστή - για την ψήφο των πολιτών στις δύο ιδρυτικές χώρεςτης Ευρωπαϊκής Ενωσης;

Η απάντηση και το συμπέρασμα που δίνονται μέσα από τις στήλες του τελευταίου τεύχος του περιοδικού "Τhe Economist" είναι μάλλον επαρκή για την Ευρώπη της επόμενης ημέρας των δημοψηφισμάτων. Κι αυτό γιατί διεισδύει στο χώρο ευθύνης των πολιτικών ηγεσιών και τις σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί ανάμεσα στις εθνικές πολιτικές ηγεσίες, τα θεσμικά όργανα και τους μηχανισμούς της ΕΕ και τους απλούς πολίτες.

Οι συντάκτες του περιοδικού έχουν την άποψη ότι η πολυφορεμένη συνήθεια των πολιτικών για "χρήση" της ΕΕ ως προς την προώθηση μεταρρυθμίσεων σε κρίσιμους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής (συμπεριλαμβανομένης και της περαιτέρω απελευθέρωσης του τομέα παροχής υπηρεσιών) έπαιξε τον δικό της ξεχωριστό ρόλο στο απορριπτικό αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων. Με άλλα λόγια η επίκληση της ΕΕ λειτουργεί, σχεδόν πάντοτε, ως άλλοθι των πολιτικών προς αποφυγή ανάληψης των πραγματικών τους ευθυνών για την διακυβέρνηση της χώρας τους...

Είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί (ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής αναφοράς και προέλευσης), έχοντας βρει το φάρμακο, θεωρούν προτιμότερο να φορτώσουν τα βάρη των πολιτικών τους επιλογών (ακόμα και τις διακηρύξεις των προγραμμάτων τους) στις "απρόσωπες" Βρυξέλλες, παρά να επιδιώξουν να πείσουν τους πολίτες και να κερδίσουν την αποδοχή τους ως προς την εφαρμογή προγραμμάτων και σχεδίων για την οικονομία και την αγορά. Ετσι, με την πάροδο του χρόνου, αλλά και την συνδρομή της κοινοτικής γραφειοκρατίας δημιουργήθηκε στα μάτια των πολιτών ένα "τέρας" που φταίει για τα πάντα κι έχει το προτέρημα να μην απολογείται και σε κανένα...