Ποιος έφτιαξε το "κοστούμι" του ΓΑΠ;

Πέραν του "κοστουμιού" και της "γκαρνταρόμπας" υπάρχει και ο παράγων "αγορά". Ένας κατ΄ουσίαν ευαίσθητος -αν και συνήθως σιωπηλός- δέκτης των μηνυμάτων που στέλνει συχνά πυκνά η "μικροπολιτική" αντιπαράθεση, η οποία αρκετές φορές εκτρέπεται προς την κατεύθυνση της αποθέωσης της λογικής της σύγκρουσης. Την ίδια στιγμή που η αναγκαία, σε ορισμένες περιπτώσεις κρίσιμων ζητημάτων, πολιτική αντιπαράθεση θα πρέπει σε σταθερή βάση να επιτρέπει τη διατήρηση ανοικτών διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων (ιδίως εκείνων που προσφέρουν κυβερνητικές λύσεις) αλλά και να περιφρουρεί με κάθε τρόπο παλαιούς και νέους θεσμούς της οικονομικής ζωής της χώρας, θεσμούς απαραίτητους για την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και κατ΄επέκταση για την ευημερία της χώρας και των πολιτών της.

Το παράδειγμα της πρόσφατης συζήτησης στη Βουλή για το νομοσχέδιο για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ανεξαρτήτως των επιμέρους προσωπικών ευθυνών των "μονομάχων", θα ήταν χρήσιμο να ξεχαστεί και να μην επαναληφθεί στο μέλλον. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Γ.Α. Παπανδρέου μπορεί να ήθελε εξυπηρετώντας προφανώς εσωκομματικές σκοπιμότητες να φτιάξει και να παρουσιάσει το "κοστούμι" του, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης όμως δεν έπρεπε να ακολουθήσουν τον άχαρο βηματισμό του στο αδιέξοδο μονοπάτι της οξύτητας.

Κι αυτό, πέραν όλων των άλλων, για ένα και μόνο λόγο: Η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να θέτει βορά στις επιδιώξεις του κ. Παπανδρέου βασικές συνιστώσες του αναπτυξιακού μοντέλου όπως για παράδειγμα οι Συμπράξεις όταν γνωρίζει, εκ των προτέρων, ότι οι επιλογές της τυγχάνουν της αποδοχής αλλά και της στήριξης της επιχειρηματικής κοινότητας που επιδιώκει μετά τις δεσμεύσεις για τον τερματισμό "προνομιακών σχέσεων" και "ολιγοπωλιακών καταστάσεων" το άνοιγμα μιας νέας σελίδας στο πεδίο των κοινών αναπτυξιακών και επενδυτικών δράσεων του Δημοσίου με την ιδιωτική επιχειρηματικότητα.

Είναι απείρως προτιμότερο η κυβέρνηση πολλές φορές να αποφεύγει να ανεβάζει τους τόνους της κομματικής αντιπαράθεσης στη Βουλή όταν έχει να υπερασπίσει επιτυχημένους, με βάση την ευρωπαϊκή και διεθνή εμπειρία, θεσμούς - όπως οι ΣΔΙΤ στην συγκεκριμένη περίπτωση- η κατοχύρωση των οποίων εξαρτάται απο την κινητοποίηση επιχειρηματικών δυνάμεων και επενδυτικών κεφαλαίων στο πραγματικό πεδίο της αγοράς.

Κανείς θεσμός -όσο κι επιτυχημένος κι αν είναι διεθνώς- δεν μπορεί να "δουλέψει" στην Ελλάδα αν υποστεί πολιτική "δυσφήμιση" και "κατασυκοφάντηση" από την πλευρά των δυνάμεων της αντιπολίτευσης καθώς μια τέτοια προοπτική θα επηρρεάσει τους επενδυτές οι οποίοι αποφεύγουν να ρισκάρουν σε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει την σύγκρουση και αποθαρρύνει την σύγκλιση και την συναίνεση.

Η βασική ευθύνη δεν βαρύνει την κυβέρνηση, αλλά η κυβέρνηση οφείλει (ακόμη και σε περιπτώσεις άκρατης κακοπιστίας) να προστατεύει τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της προχωρώντας με γοργά και συνεπή βήματα προς την κατεύθυνση των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους κρίσιμους τομείς - ακόμη κι αν αυτές έχουν ως ελάχιστο τίμημα την "έξοδο" ή και την απόσυρση πρωτοκλασάτων στελεχών της που με τις ανεπάρκειες , τις αδυναμίες, τις παραλείψεις ή και τις σκοπιμότητες συνέβαλλαν τα μέγιστα στην διαμόρφωση του κλίματος για το "κοστούμι" του κ. Παπανδρέου.

Υ.Γ: Ο ράφτης του "κοστουμιού" έχει πάνω απ΄όλα ονοματεπώνυμο καθώς αρέσκεται να χρησιμοποιεί κατά σύστημα υλικά κατασκευής, τα οποία είναι... φιλικά προς το περιβάλλον αριστοκρατικών συντεχνιών με ισχυρές προσβάσεις στα media.