Τελικά, ανεξαρτήτως όλων των άλλων πτυχών του συγγραφικού/εκδοτικού εγχειρήματος, ο τέως πρωθυπουργός κ. Κώστας Σημίτης (πάντοτε με την ιδιότητα του συγγραφέα/παρατηρητή... μέσα απο τις σελίδες του βιβλίου του) φαίνεται σαν να παραδίδει "μαθήματα εξουσίας" στους συντρόφους του για το απώτερο μέλλον!!! Για παράδειγμα, ο κ. Σημίτης αναφερόμενος στην πώληση της Ιονικής Τράπεζας και στις αντιδράσεις των συνδικαλιστών της (η πλειοψηφία των οποίων προερχόταν απο το Πασόκ)εκείνο το οποίο υποστηρίζει είναι ότι για την εφαρμογή μιας βασικής επιλογής της κυβέρνησης (όπως η ιδιωτικοποίηση) εκείνο που μετράει είναι μοναδικά η αποφασιστικότητα της.
Ο κ. Σημίτης είναι σαφής: "Το σωματείο των εργαζομένων στην τράπεζα διαφώνησε με την πώληση και προσπάθησε με κάθε τρόπο να την εμποδίσει (...)ακόμη και με την άσκηση βίας (...)Στο τέλος όμως τα συνδικάτα αναγκάστηκαν να δεχθούν την πώληση. Η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης τα έπεισε ότι θα προχωρούσε οπωσδήποτε στην εφαρμογή της πολιτικής της".
Με άλλα λόγια, στο προσφιλές δίλημμα που θέτουν συχνά πυκνά οι σύντροφοι του απο τα συνδικάτα - απο την μια "διάλογος/συναίνεση" κι απο την άλλη "προώθηση/εφαρμογή των επιλογών της κυβέρνησης"- ο "διδάσκαλος" των "μαθημάτων εξουσίας" απαντά ήδη με την επιλογή της "εφαρμογής". Άλλωστε, η κατά Σημίτη αποφασιστικότητα υπερισχύει του "διαλόγου/συναίνεσης" των ηγετών της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας.
Το μικρό απόσπασμα (σελ. 219-220) απο το βιβλίο του κ. Σημίτη θα μπορούσε ως ένα καλό και χρήσιμο μάθημα εξουσίας να αξιοποιείται στην πράξη απο τους σημερινούς υπουργούς (ιδιαίτερα τους κ.κ. Αλογοσκούφη και Σιούφα) όταν θα έχουν να αντιμετωπίσουν τον "καταγγελτικό" λόγο του κ. Χρ. Πολυζωγόπουλου και των συντρόφων του.
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ένα άλλο μικρό απόσπασμα στο οποίο ο κ. Σημίτης εξηγεί (παραδεχόμενος) το πώς λειτουργούσε στις ΔΕΚΟ το "ειδικό καθεστώς συνδιαχείρισης των επιχειρήσεων με τα συνδικάτα" εναντίον "των συμφερόντων του συνόλου των εργαζομένων ή των καταναλωτών". Ο τέως πρωθυπουργός (πάλι με την ιδιότητα του συγγραφέα/παρατηρητή) χρησιμοποιεί το εύγλωτο παράδειγμα της Ολυμπιακής Αεροπορίας αν και προσπαθεί να μεταθέσει τις ευθύνες για το καθεστώς της συνδιαχείρισης στις αδύναμες διορισμένες διοικήσεις...
Κι όμως αυτό το μοντέλο ("ειδικό καθεστώς συνδιαχείρισης των επιχειρήσεων με τα συνδικάτα") εξακολουθεί στην πράξη να υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια η κομματική και συνδικαλιστική νομενκλατούρα του Πασόκ. Πρόσφατο, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αντιδράσεις τους στην κυβερνητική επιλογή να τεθεί τέρμα στο ιδιότυπο καθεστώς των "Ολυμπιακών Αερογραμμών".
Αν ένα και μοναδικό μάθημα εξουσίας απο εκείνα που παραδίδει ο κ. Σημίτης στο βιβλίο τους θα ήταν δίχως καμιά αμφιβολία το μάθημα για την υπεροχή της επιλογής "αποφασιστικότητα" ως προς την προώθηση μιας κυβερνητικής επιλογής έναντι των μεθοδεύσεων της κομματικής και συνδικαλιστικής αριστοκρατίας που υπερασπίζεται την "συνδιαχείριση"!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου