Ας κρατηθούν (μόνο) τα επιχειρήματα!!!

Ανεξαρτήτως της όποιας συμφωνίας ή της διαφωνίας με τις δημόσιες πολιτικές επιλογές και συμπεριφορές του κ. Στέφανου Μάνου (βουλευτή εκλεγμένου με την λίστα Επικρατείας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης)εκείνο που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι ο κ. Μάνος επιτελεί πλήρως τα καθήκοντα του -έστω και καθήμενος λόγω της υποχρέωσης του Πρωτοκόλου στα έδρανα του Πασόκ- ως "αριστερός ψάλτης" της πολιτικής των μεταρρυθμίσεων!!!

Ακόμη και όταν επιτίθεται στον σημερινό υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη -χρησιμοποιώντας σκληρές εκφράσεις- για την στάση που κράτησε το 1998 η Νέα Δημοκρατία στην τροπολογία Παπαντωνίου για τις ΔΕΚΟ ο λόγος του και τα επιχειρήματα του προσφέρουν την απαραίτητη και αναγκαία διεύρυνση της νομιμοποιητικής βάσης για την νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης στο πεδίο των ΔΕΚΟ και εν πολλοίς δικαιώνουν την τακτική που επέλεξε τότε να υπερασπιστεί η Νέα Δημοκρατία ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ολοκληρωμένο πλαίσιο οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας έναντι μιας αποσπασματικής τροπολογίας η οποία και δεν εφαρμόσθηκε ποτέ στην πράξη την ίδια περίοδο όπου τα ελλείμματα τραβούσαν την ανηφόρα και ο κ. Παπαντωνίου είχε επιλέξει τον δρόμο των εξπρές μετοχοποιήσεων...).

Σε κάθε περίπτωση η παρέμβαση του κ. Μάνου στην συνεδρίαση της Βουλής για την συζήτηση του νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ έχει την σημασία της γι΄αυτό και φιλοξενείται αυτούσια:

'Εχω ήδη δηλώσει σε αυτή την Αίθουσα ότι αντιμετωπίζω θετικά το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ. Αν η Κυβέρνηση δεν περιοριστεί στην ψήφισή του, αλλά προχωρήσει στην εφαρμογή του, θα έχει προσφέρει σημαντική υπηρεσία.

Επαναλαμβάνω ότι το νομοσχέδιο, εάν εφαρμοστεί, μπορεί δικαίως να χαρακτηριστεί μεταρρύθμιση.

Δύο είναι οι κρίσιμες επιλογές του νομοσχεδίου. Οι προσλαμβανόμενοι εφεξής στις δημόσιες επιχειρήσεις θα μπορούν να προσληφθούν για δοκιμαστική περίοδο επτά μηνών και το σημαντικότερο θα προσλαμβάνονται με τις διατάξεις και εγγυήσεις που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα. Οι συμβάσεις τους θα μπορούν να καταγγέλλονται με τους όρους, τις προϋποθέσεις και τις εγγυήσεις που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Με το ίδιο περιεχόμενο είχα καταθέσει πρόταση νόμου ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, που όμως απορρίφθηκε από την Κυβέρνηση. Χαίρομαι, που τώρα την υιοθετεί.
Κάποιοι παρατήρησαν ότι με αυτή τη διάταξη θα υπάρχουν σε κάθε ΔΕΚΟ εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων. Η παρατήρηση είναι σωστή. Αυτό, όμως, είναι μικρότερο κακό από τη συνέχιση του σημερινού καθεστώτος που συσσωρεύει αβάσταχτα ελλείμματα. Το γεγονός ότι στις ΔΕΚΟ οι μέσοι μισθοί είναι διπλάσιοι ή και καμιά φορά τριπλάσιοι απ' ό,τι ισχύει στον ιδιωτικό τομέα συνιστά μια κοινωνικά απαράδεκτη μεταφορά πόρων από τους οικονομικά ασθενέστερους προς μια ομάδα προνομιούχων. Οι υψηλές αμοιβές σε συνδυασμό με τη μονιμότητα που το νομοσχέδιο καταργεί ήταν η βασική αιτία για την καλλιέργεια της ανευθυνότητας, της τεμπελιάς και της απαράδεκτης και εξευτελιστικής συμπεριφοράς προς τους πολίτες. Ορθώς, λοιπόν, καταργείται.

Ενώ το νομοσχέδιο εισάγει τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας στη σχέση εργαζόμενου και εργοδότη, αφήνει κακώς, κατά τη γνώμη μου, τις διαδικασίες πρόσληψης στον έλεγχο του ΑΣΕΠ. Εξαίρεση αποτελούν οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο ΔΕΚΟ, στις οποίες το Δημόσιο κατέχει τη μειοψηφία. Η παρεμβολή του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις των ΔΕΚΟ είναι δηλωτική της κυβερνητικής αμφιθυμίας, να λειτουργούν ΔΕΚΟ, όπως οι ιδιωτικές, αλλά να μπορούν και οι Υπουργοί να παρεμβαίνουν. Μα, εάν η μη ανάμειξη του ΑΣΕΠ στις προσλήψεις του ΟΤΕ είναι θετική ρύθμιση, γιατί δεν θα ήταν εξίσου θετική και για τις προσλήψεις στη ΔΕΗ; Αν κάπου χρειάζεται ΑΣΕΠ, κύριοι Βουλευτές, δηλαδή αυστηρή και σωστή επιλογή προσωπικού, είναι κατά την πρόσληψη των προέδρων και διοικητών των ΔΕΚΟ, διότι μόνο, εάν τοποθετηθούν στις ΔΕΚΟ οι καλύτεροι ως πρόεδροι και διοικητές, θα πετύχει η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση.

Η δεύτερη σημαντική επιλογή του νομοσχεδίου είναι η πρόβλεψη ότι στις ζημιογόνες ΔΕΚΟ θα μπορεί το κράτος να ρυθμίζει με νόμο τους γενικούς κανονισμούς προσωπικού και τις εργασιακές σχέσεις. Ειπώθηκε ότι έτσι καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις. Ορθώς καταργούνται, διότι είναι αδιανόητο να συμβάλλονται ελευθέρως οι εργαζόμενοι και η διοίκηση μιας ΔΕΚΟ και να στέλνουν το λογαριασμό της συμφωνίας τους στους φορολογούμενους χωρίς αυτοί που θα πληρώσουν τελικά να έχουν λόγο.

Στο σημείο αυτό οφείλω να κάνω μια αναδρομή στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν.Στο τέλος του Ιανουαρίου του 1998 ο κ. Παπαντωνίου ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας έφερε στη Βουλή μια στην ουσία της πανομοιότυπη διάταξη. Καταθέτω στα Πρακτικά -και παρακαλώ να καταχωρισθεί ολόκληρη, κύριε Πρόεδρε- τη ρύθμιση που είχε προτείνει ο κ. Παπαντωνίου σε αντιδιαστολή μ' αυτή που προτείνει ο κ. Αλογοσκούφης. Ο κ. Παπαντωνίου εξήγησε τότε την απειλή της με νόμο ρύθμισης των εργασιακών σχέσεων λέγοντας ότι η πολιτεία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη στην αυτοκαταστροφική πορεία ορισμένων ΔΕΚΟ για τις οποίες ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια.
Σφοδρές υπήρξαν τότε οι αντιδράσεις της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Καραμανλής δύο φορές στην Αίθουσα αυτή λοιδόρησε ως ανούσια και κενή περιεχομένου τη διάταξη, επειδή δια νόμου προαναγγέλλει νόμο, όπως ακριβώς προβλέπει το νομοσχέδιο που συζητούμε σήμερα. Ζήτησε ο κ. Καραμανλής να αποσυρθεί η διάταξη και κατέθεσε μια πρόταση επτά σημείων για τον εκσυγχρονισμό των ΔΕΚΟ, που του είχε προετοιμάσει ο κ. Αλογοσκούφης.

Η πρόταση αυτή προέβλεπε μεταξύ άλλων ότι οι ΔΕΚΟ θα κάνουν τριετή επιχειρησιακά προγράμματα μείωσης των ελλειμμάτων και ότι θα καταρτίζονταν κανονισμοί προμηθειών που να εξασφαλίζουν τη διαφάνεια. Είναι, κύριοι συνάδελφοι, προφανές ότι οι πρώτοι είκοσι μήνες της Κυβέρνησης αποδείχθηκαν λίγοι, για να εκπονηθούν τριετή προγράμματα μείωσης των δαπανών, για παράδειγμα στον ΟΣΕ, ή για την κατάρτιση οργανισμού προμηθειών στη ΔΕΗ, που να μη δημιουργεί ερωτηματικά.
Προέβλεπε, τέλος, η πρόταση του κ. Αλογοσκούφη ότι οι κανονισμοί του προσωπικού θα καταρτίζονταν με τη σύμφωνη γνώμη επιχείρησης, εργαζομένων και του αρμοδίου Υπουργού.

Τον Ιανουάριο του 1998 ήμουν Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Δήλωσα τότε ότι δεν μπορούσα να καταψηφίσω τη διάταξη που πρότεινε ο κ. Παπαντωνίου, διότι, όπως τόνισα και σήμερα για την ίδια διάταξη του κ. Αλογοσκούφη, τη θεωρώ απολύτως σωστή και επιβεβλημένη. Το ίδιο έκαναν τότε και άλλοι, όπως ο κ. Σουφλιάς και ο κ. Κοντογιαννόπουλος και ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μητσοτάκης.

Ο κ. Καραμανλής, επειδή δεν ακολουθήσαμε την κομματική γραμμή και δεν καταψηφίσαμε τη ρύθμιση του κ. Παπαντωνίου, που ωστόσο ξαναφέρνει σήμερα για ψήφιση η Κυβέρνησή του, μας διέγραψε οριστικώς από τη Νέα Δημοκρατία όλους πλην του κ. Μητσοτάκη που, όπως ειπώθηκε τότε, ως πρώην αρχηγός δικαιούται να λέει ό,τι θέλει.

Έτσι είναι η πολιτική στην Ελλάδα. Και για αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσεται κανείς όταν εκείνοι οι λίγοι, που παρά την αδιάφορη σιωπή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης γνωρίζουν και παρακολουθούν όσα συμβαίνουν, περιβάλλουν με περιφρόνηση τους πολιτικούς.

Ο ενορχηστρωτής της έντονης αρνητικής στάσης της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στη ρύθμιση του κ. Παπαντωνίου ήταν ο σημερινός εισηγητής της ίδιας ρύθμισης, ο κ. Αλογοσκούφης. Αρέσκεται ο κ. Αλογοσκούφης να καλεί τους κομματικούς του αντιπάλους να ζητήσουν συγνώμη για όσα λάθη -κατά την άποψή του- διαπράττουν.

Αναρωτιέμαι μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσει ο κ. Αλογοσκούφης συγνώμη τουλάχιστον από το συνάδελφό του κ. Σουφλιά, τη διαγραφή του οποίου προκάλεσε.
Εγώ πάντως, κύριοι συνάδελφοι, σε αντίθεση με τους κυρίους Καραμανλή και Αλογοσκούφη ψηφίζω ή καταψηφίζω τα νομοσχέδια ανάλογα με το περιεχόμενό τους και όχι με το ποιος τα συνέταξε.

Ψηφίζω, λοιπόν, επί της αρχής το νομοσχέδιο για τις Δ.Ε.Κ.Ο.

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης αμέσως μετά την παρέμβαση Μάνου ζήτησε και έλαβε τον λόγο για να απαντήσει επι της ουσίας και να καταδείξει ποιό ήταν και τότε αλλά και τώρα το πραγματικό πρόβλημα των ΔΕΚΟ. Η απάντηση του κ. Αλογοσκούφη έχει ως εξής:

Σέβομαι βέβαια τις απόψεις του κ. Μάνου. Πάντοτε τις σεβόμουν.'Aλλωστε, υπήρξα και συνεργάτης του παλαιότερα. Θέλω, όμως, να υπενθυμίσω αυτά τα οποία ειπώθηκαν το 1998, επειδή θεωρώ ότι αδικεί και τον Πρόεδρο και Πρωθυπουργό, τον κ. Καραμανλή και εμένα.

Η Νέα Δημοκρατία αντιτάχθηκε στην τροπολογία του κ. Παπαντωνίου διότι ήταν -όπως είπα και στην αρχή της συνεδρίασης- μία αποσπασματική τροπολογία που επιχειρούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των ΔΕΚΟ ως μόνο προβλήματα εργασιακών σχέσεων, αυτό που σήμερα μας κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ αναληθώς βεβαίως. Και παρουσίασε η Νέα Δημοκρατία μία συγκροτημένη πρόταση επτά σημείων, που είχαν να κάνουν με την αποκρατικοποίηση των κερδοφόρων ΔΕΚΟ, την εξυγίανση των ελλειμματικών ΔΕΚΟ, την εφαρμογή των αρχών της εταιρικής διακυβέρνησης και της διαφάνειας στους λογαριασμούς -ζητήματα που τα ρυθμίζουμε σήμερα- τα θέματα των προμηθειών και τα θέματα των εργασιακών σχέσεων.

Τα θέματα των προμηθειών έχουν πια λυθεί από τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, ειδική ρύθμιση για τα ζητήματα των προμηθειών. Για αυτό και το νομοσχέδιο που συζητούμε, δεν έχει προβλήματα για τα θέματα των προμηθειών.
Τα τριετή προγράμματα προβλέπονται από το παρόν νομοσχέδιο. Μάλιστα, προβλέπεται μία πολύ πιο αποτελεσματική εφαρμογή αυτών των τριετών προγραμμάτων μέσω της εποπτείας της Διυπουργικής Επιτροπής. Διότι δεν υπήρχε παλαιότερα το νομοθετικό καθεστώς που να επιτρέπει και να ελέγχεται αποτελεσματικά η εφαρμογή των τριετών προγραμμάτων, αλλά και να επιβάλλονται οι κυρώσεις. Και είναι από τα ζητήματα που λύνονται στο νομοσχέδιο.

Δεν θεωρώ, λοιπόν, ότι τα γεγονότα, στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Μάνος, έχουν τίποτα να κάνουν με την πρόταση που υπέβαλε τότε η Νέα Δημοκρατία. Είχε πάρει συγκεκριμένη θέση ότι χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος των ΔΕΚΟ. Είναι μία θέση την οποία διαχρονικά έχουμε διατηρήσει. Και φτάνει σήμερα η ώρα να την εφαρμόσουμε ως Κυβέρνηση.

Για τα θέματα δε, των εργασιακών σχέσεων θα επαναλάβω αυτό που είπα τότε στη Βουλή, μιλώντας ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, απαντώντας στον κ. Παπαντωνίου, ότι βεβαίως και μετά από το τρίμηνο που προτείναμε -γιατί εμείς προτείναμε τότε να γίνει διαπραγμάτευση για ένα τρίμηνο- αν υπήρχε η σύμφωνη γνώμη, εντάξει, αν δεν υπήρχε, να γίνει νομοθετική παρέμβαση.

Ήταν ρητή η δέσμευση και η δική μου, αλλά και του σημερινού Πρωθυπουργού, ότι μετά από το τρίμηνο, που προτείνουμε, θα γίνει νομοθετική παρέμβαση από την κυβέρνηση. Είναι η ίδια ακριβώς φιλοσοφία που περιέχεται και στο σημερινό νομοσχέδιο.

Ουδείς, λοιπόν, μπορεί να αμφισβητήσει τη διαχρονική συνέπεια των απόψεών μας σε αντίθεση με τη διαχρονική συνέπεια ή ασυνέπεια, θα έπρεπε να πω, της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.