Όταν χάνεται το μέτρο, τα πάντα μπορούν να συμβούν -ακόμη και κριτικές υμνολογίες για τα έργα και τις ημέρες πρώην πρωθυπουργών απο ομότιμους καθηγητές... Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η βιβλιοκριτική του κ. Νίκου Μουζέλη στην εφημερίδα "Το Βήμα"(ένθετο "Βιβλία", 24-25 Δεκεμβρίου 2005) όπου μεταξύ άλλων ο ανυπόμονος κ. Μουζέλης σπεύδει να συγκρίνει τον Κώστα Σημίτη με τον Ελευθέριο Βενιζέλο:
Μια προσεκτική ανάγνωση του βιβλίου οδηγεί στο συμπέρασμα πως το εκσυγχρονιστικό έργο της οκταετίας ήταν καθοριστικό για τις τύχες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ο μετασχηματισμός που επιτεύχθηκε τόσο στο εσωτερικό όσο και στην εξωτερική πολιτική μπορεί να συγκριθεί με τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Ελευθερίου Βενιζέλου τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα. Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος οδήγησε τη χώρα στην Ευρώπη και βοήθησε στην ομαλή μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία και αν ο Ανδρέας Παπανδρέου επούλωσε τα τραύματα του εμφυλίου, ο Κώστας Σημίτης, με τις εσωτερικές και εξωτερικές αλλαγές, έφερε την Ελλάδα πιο κοντά στον πυρήνα της EE. Αυτό είναι ιστορικής σημασίας επίτευγμα.
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Μουζέλης προβλέπει ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν πολύ δουλειά μελετώντας τα έργα της διακυβέρνησης Σημίτη προκειμένου να αποφανθούν άρχι καιρού περί της καταλυτικής παρουσίας και δράσης του πρώην πρωθυπουργού στα δημόσια πράγματα, εν τούτοις ο ίδιος, έχοντας εδραία την πεποίθηση ότι κατέχει την μια και μόνη αλήθεια,κατακεραυνώνει όλους όσοι διάβασαν "στραβά" το βιβλίο του κ. Σημίτη και δεν κατέληξαν στα σωστά-κατά Μουζέλη- συμπεράσματα!!!
Με βάση όλα αυτά o κ. Μουζέλης θέλει να αποκαταστήσει την αλήθεια (;) υποδεικνύοντας τον σωστό τρόπο ανάγνωσης του βιβλίου όπως φαίνεται και στο μικρό αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα που ακολουθεί:
Πολλές από τις κριτικές του βιβλίου επικέντρωσαν την προσοχή τους στα γεγονότα των Ιμίων και σε μερικές γραμμές στο τέλος του τόμου, που αναφέρονται στο «μήνυμα ασυνέχειας» κατά την εκλογική περίοδο (σελ. 606). Με βάση αυτού του είδους την αποσπασματική πληροφόρηση, η σοβαρή ανάλυση και κριτική ενός βιβλίου 670 σελίδων έδωσε τη θέση της σε χυδαιότητες θρησκοσοβινιστικού τύπου, σε πατριδοκαπηλικές κορόνες περί προδοσίας καθώς και σε συνωμοσιολογικά σενάρια του τύπου «πού το πάει ο Σημίτης;». Ο συνδυασμός ενός κούφιου φορμαλισμού με έναν υστερικό εθνικισμό και έναν φθηνό λαϊκισμό είχε ως αποτέλεσμα να δώσει σε αυτούς που δεν το διάβασαν μια τελείως εσφαλμένη εικόνα του βιβλίου. Ενός βιβλίου που επειδή φωτίζει τις βασικές διαστάσεις των κοινωνικών αλλαγών που επιτεύχθηκαν την τελευταία δεκαετία, και επειδή αναφέρεται με διεισδυτικότητα στα εμπόδια που σε πολλές περιπτώσεις επιβράδυναν ή και ματαίωσαν τους εκσυγχρονιστικούς στόχους της κυβέρνησης, αποτελεί χρήσιμο οδηγό για τον πολίτη και απαραίτητο εργαλείο για τους ιστορικούς και κοινωνικούς επιστήμονες που φιλοδοξούν να μελετήσουν την περίοδο 1996 - 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου