Αποκρατικοποίηση σε βασικές υποδομές...

Διαβάζοντας το άρθρο για την πορεία των ΔΕΚΟ που φιλοξενείται στο site της εφημερίδας "Η Καθημερινή" και αξιοποιεί μια πρόσφατη μελέτη της ICAP και σε συνδυασμό με την πρόσφατη συνέντευξη τύπου του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη για τις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής το 2006 αναρωτήθηκα αν και και κατά πόσο είναι ώριμα τα πράγματα για να ανοίξει επιτέλους το κρίσιμο κεφάλαιο των αποκρατικοποιήσεων σε βασικές κρατικής ιδιοκτησίας υποδομές π.χ οι κρατικοί αερολιμένες.

Με δεδομένο οτι η κυβέρνηση αναζητά τη προσφορότερη λύση για να οδηγήσει, παρά τα κατά καιρούς "τζαρτζαρίσματα" των μετόχων, την εταιρεία του Διεθνούς Αερολιμένα "Ελευθέριος Βενιζέλος" στη Σοφοκλέους νομίζω οτι θα ήταν απολύτως χρήσιμο και προπαντός παραγωγικό να αρχίζει η διερεύνηση των δυνατοτήτων που υπάρχουν για την μετατροπή των κρατικής ιδιοκτησίας αεροδρομίων σε Ανώνυμες Εταιρείες και τη περαιτέρω αξιοποίηση αυτού του αξιόλογου περιουσιακού στοιχείου δημοσίου συμφέροντος.

Θα ήταν παράλογο ίσως κανείς να υποστήριζει ότι ακόμη και τα μικρά νησιωτικά αεροδρόμια θα μπορούσαν να προκαλέσουν το επενδυτικό ενδιαφέρον αλλά ουδείς μπορεί να αμφιβάλει ότι ορισμένα πρώτης γραμμής σε σχέση με τη επιβατική κίνηση αεροδρόμια θα πρέπει να αφεθούν να λειτουργούν ως κρατικές υπηρεσίες.

Άλλωστε, στο χώρο αυτό που συνδέεται απόλυτα με το μέλλον του τουρισμού και την ανάπτυξη χρειάζεται να επικρατήσει ρεαλισμός και κοινή λογική και να επιδιωχθεί ο συνδυασμός λύσεων που βασίζεται στη πραγματική υπέρασπιση του δημοσίου συμφέροντος και των αναγκών της οικονομίας και της αγοράς, λαμβανομένων υπ΄λοψη και των τοπικών ευαισθησιών.

Η αποκρατικοποίηση δεν είναι παντού και πάντα ούτε πανάκεια, ούτε μονόδρομος. Η κυβέρνηση διαθέτει σήμερα εργαλεία όπως για παράδειγμα τα ΣΔΙΤ με τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις ιδίως μικρών περιφερειακών αεροδρομίων μπορεί να επιτευχθεί το προσδωκόμενο αποτέλεσμα. Πάντως, σε καμμία περίπτωση η κυβέρνηση δεν πρέπει να "φοβηθεί" και τη λύση της αποκρατικοποίησης όπου αυτό είναι δυνατό και αποβαίνει υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και εξυπηρετεί μακροπρόθεσμα τις ανάγκες της οικονομίας και των πολιτών.

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι εκείνο που αφορά τους περιφερειακούς λιμένες. Δέκα εξ αυτών (σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία για τον Προϋπολογισμό το 2006) έχουν πλέον μετατραπεί ήδη σε Ανώνυμες Επιχειρήσεις και χρειάζεται ένα αποφασιστικό βήμα σε συνδυασμό με γενναίες πρωτοβουλίες για τη περαιτέρω αξιοποίηση αυτού του τόσο σημαντικού περιουσιακού στοιχείου που μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ένα μοχλό τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης, είτε μέσω ενός προγράμματος αποκρατικοποίησης, είτε μέσω ΣΔΙΤ.