Επιτέλους, το Σύνταγμα της χώρας δεν είναι ούτε το παραβάν αλλά ούτε και ο κρυψώνας για τις ανεπάρκειες ή και τα "ανομολόγητα" της πολιτικής διαχείρισης. Όπως διδάσκει άλλωστε το πρόσφατο παρελθόν με τις "συνταγματικές" κούφιες καλύψεις για τη διαπλοκή και τα media αλλά και οι τρέχουσες προτεινόμενες πρωτοβουλίες περί του επανακαθορισμού των σχέσεων κράτους και εκκλησίας.
Η προσέγγιση Καραμανλή, μιλώντας για τα ζητούμενα της συνταγματικής αναθεώρησης στα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας,αποτελεί παράδειγμα εξορθολογισμού του πολιτικού λόγου -και κατ΄επέκταση της πολιτικής πράξης- σε μια περίοδο όπου το στοιχείο της προσαρμογής στα νέα δεδομένα (παράγωγα της εποχής της παγκοσμιότητας)πρέπει να βρίσκεται εσαεί στη πρώτη γραμμή των προτεραιοτήτων.
1 σχόλιο:
Από την ομιλία Καραμανλή: "Ως προς το πρώτο (το διαχωρισμό εκκλησίας κρατους δηλ.): Υπενθυμίζω ότι έγινε, τότε, εκτεταμένη συζήτηση και ότι η σχετική διάταξη δεν κρίθηκε ούτε καν αναθεωρητέα. Κράτος και Εκκλησία έχουν διακριτούς ρόλους. Εάν υπάρχουν θέματα προς ρύθμιση, μπορούν να αντιμετωπιστούν από τον κοινό νομοθέτη, ύστερα από υπεύθυνο και ώριμο διάλογο, σε πνεύμα συνεννόησης."
Ποια χώρα νομίζει πως διοικεί ο Καραμανλής; Που τους είδε τους διακριτούς ρόλους; Μ' αρέσει και η αμφιβολία της έκφρασης "άν υπάρχουν θέματα προς ρύθμιση...". Ε, να μη σοκάρει το Χριστόδουλο.
Δημοσίευση σχολίου