Οι νεομαρξιστές της λαϊκής δεξιάς...

Ποιος είναι σήμερα ο μεγαλύτερος και πιο επικίνδυνος αντίπαλος της ενιαίας αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ένωση;Η πλειοψηφία των πολιτικών αναλυτών, ανεξαρτήτου ιδεολογικής καταγωγής, προέλευσης και προσανατολισμού, απλώνει με άνεση το δάκτυλο, δείχνοντας προς την μεριά του εθνικισμού. Ενός νέου τύπου εθνικισμού που είναι γέννημα θρέμμα της αντίδρασης μιας ισχυρής μερίδας του πολιτικού κόσμου της Γηραιάς Ηπείρου στη "κατάργηση των συνόρων" και των αποτελεσμάτων που αυτή παράγει σε περιορισμένα ή ευρύτερα κοινωνικά σύνολα.

Άλλοι μιλούν για ένα συγκυριακό φαινόμενο με καθορισμένη ημερομηνία λήξεως που συμπίπτει με την ολοκλήρωση μιας αναγκαστικής διαδικασίας πολιτικών σκοπιμοτήτων που αφορά εν πολλοίς την… "τιμή των όπλων" κι άλλοι επισημαίνουν ότι το φαινόμενο αυτό συνοδεύεται από συμπεριφορές που υιοθετούνται και προβάλλονται με θέρμη από κυρίαρχες δυνάμεις στον χώρο της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς σύμφωνα με τις οποίες το κράτος λειτουργεί ως βοναπάρτης απέναντι στην αγορά για λόγους υπεράσπισης, κατ΄αυτούς,του "δημόσιου συμφέροντος"...

Οι τελευταίοι, μάλιστα, αρνούνται και να προφέρουν τη λέξη εθνικισμός , προτιμώντας να αναφέρονται στην σχεδόν ουδέτερη έννοια του πατριωτισμού.

Και οι μεν και οι δε συμφωνούν σε ένα σημείο ότι η τελευταία έκρηξη των διασυνοριακών εξαγορών (είτε πρόλαβαν να ολοκληρωθούν ως συμφωνίες, είτε παρέμειναν στο στάδιο του φιλόδοξου εγχειρήματος) τροφοδότησε με ικανή πρώτη ύλη ταχείας ανάφλεξης το φαινόμενο του οικονομικού εθνικισμού ή οικονομικού πατριωτισμού…

Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση γύρω από την έκταση και τα χαρακτηριστικά του όλου φαινομένου βρίσκεται στις σελίδες της τρέχουσας έκδοσης του περιοδικού The Economist. Κι αυτό γιατί το περιοδικό έρχεται να αναδείξει με τον τρόπο του ορισμένες ιδιαίτερες πτυχές πολιτικών παρεμβάσεων σε κρίσιμους τομείς απελευθέρωσης της αγοράς που έχουν περισσότερη σχέση με το παιχνίδι της πολιτικής ηγεμονίας αλλά και των επιλογών των νέων συμμαχιών στο ευρύ κοινωνικό πεδίο από την κεντροδεξιά και την κεντροαριστερά. Ο χαρακτηρισμός απο συνεργάτες του περιοδικού πολιτικών της κεντροδεξιάς ως αντιγραφείς των μαρξικών δογμάτων ας μην περάσει απαρατήρητος!!!

Έτσι, ένα μικρό απόσπασμα από το άρθρο του Economist με τίτλο "A wave of cross-border mergers in Europe provokes a nationalist backlash" αποδεικνύεται σε κάθε περίπτωση χρήσιμο βοήθημα για περαιτέρω προβληματισμό:

"It is again time to stop the countries of the European Union from erecting national barriers,” warned Giulio Tremonti, the Italian finance minister. “If not, we will risk an August 1914 effect... with, at the end, a war that no one wanted.” Roberto Maroni, another member of the Italian cabinet, was more defeatist: “Europe is dead,” he said, urging Silvio Berlusconi, the Italian prime minister, to do for his country's textile industry what Dominique de Villepin, his French counterpart, has done for France's energy companies.

In a hastily arranged meeting over the weekend at the prime minister's mansion with the chief executives of Suez, a formerly state-owned water and power company, and Gaz de France (GDF), the state-controlled gas giant, Mr de Villepin had told the two bosses to merge their companies. The deal—which would create an energy giant with annual sales of €64 billion ($76 billion) and more than 200m customers on four continents—has been under discussion for more than a year. But Mr de Villepin had considered it politically unfeasible. He changed his mind to pre-empt a hostile bid for Suez by Enel, the biggest Italian electricity firm".